تهديد و اجبار در سوء استفاده های جنسی مدت های طولانی سلاح قاچاقچيان زنان بوده است. اما اخيرا به نظر می رسد اين قاچاقی ها راه های جديدی را برای بالاتر بردن منافع خود در اين تجارت پردر آمد که سالانه ميلياردها دلار پول می سازد پيدا کرده باشند.
قاچاقچيان زن با تلفيق فشارهای روحی روانی و مشوق های اقتصادی موفق شده اند بسياری از قربانيان خود را به دلالانی تبديل کنند، که به نمايندگی از آنها افراد جديد را به استخدام در اين حرفه شوم و خطرناک در می آورند.
به دور از حس شادی
شادی احتمالا آخرين صفتی است که می توان به تجارت و قاچاق انسان اطلاق کرد. با اين حال اصطلاح جديد «قاچاق شادی» به مرور وارد زبان صنفی روزنامه نگاری می شود. در حالي که حقيقت تلخی که در پشت اين واژه نهفته است، به دور از هرگونه حس شادی است.
قاچاقچيان زنان در اقدامی که به نظر می رسد يک نقشه فاسد و گمراه کننده جديد برای فرار از تعقيب مقامات باشد، وعده می دهند که برخی از قربانيان خود را آزاد کنند و حتی به آنها پاداش مالی اهدا کنند، اما تنها در صورتی که آنها به کشورهای خود بازگردند و تعداد زنان بيشتری را به عنوان جانشينان خود بازگردانند.
واژه «شادی» در واقع به روشی اشاره می کند، که در آن قربانيان برای خود جايگزين استخدام می کنند. آنها تظاهر می کنند که با يک تجربه کاری فوق العاده خوب از کار قانونی در غرب، يا ديگر کشورهای جهان بازگشته اند و اين حقيقت را که به روسپی گری واداشته شده اند پنهان می کنند.
خبر غير منتظره شيوع «قاچاق شادی» نخست در کشورهای بالکان و ايتاليا توسط رسانه های بين المللی مطرح شد اما شرکت کننده گان در همايش سازمان ملل در وين، که با هدف مبارزه با قاچاق انسان برگزار می شود معتقدند که اين رفتار در بسياری از نقاط جهان رواج پيدا کرده است.
مشوق هايی که به زنها ارائه مي شود، ازجمله رهايی از بردگی، با اعمال فشارهای روحی دو چندان می شود زيرا آنها می دانند که اگر شهامت آن را داشته باشند که فرار کنند، مورد انتقامی بسيار سخت قرار خواهند گرفت.
کريستينا کانگاسپونتا، يکی از مقامات سازمان ملل در زمينه مقابله با قاچاق انسان می گويد: «قاچاق شادی» تصوير قدرت کاملی را تقويت می کند که قاچاقچيان زنان بر قربانيان خود اعمال می کنند .
کانگاسپونتا که مديريت واحد ضد قاچاق انسان، وابسته به دفتر جنايت و مواد مخدر سازمان ملل متحد را به عهده دارد می افزاید: قربانيان استثمار جنسی، عمدتا به خاطر نااميدی شديدی که در خود احساس می کنند، به بهترين کانديداهای قاچاق سکس تبديل می شوند. آنها به عنوان افراد روسپی می دانند که هيچکس نگران حال و آينده آنها نيست و قبلا به حاشيه جامعه رانده شده اند.
به گفته وی، «احتمالا آسيب پذيرترين گروهی که قربانی قاچاقچیان می شوند همان افرادی هستند که از پيش در اين حرفه فعال بوده اند. آنها بسيار آسيب پذيرند، هيچکس از آنها حمايت نمی کند و ارزش آنها در جامعه بسيار پايين است. بنا براين از اين نقطه نظر راحت تر می توان آنها را برای استخدام روسپيان جديد به کار گرفت. زيرا درحقيقت هيچ کس به آنها اهمييت نمی دهد.»
تجارت ۳۲ ميليارد دلاری
با وجود اينکه اطلاعات دقيق در اين زمينه در دست نيست اما گفته می شود که دو و نیم ميليون نفر قربانيان کار اجباری در دنيا هستند که بسياری از آنها مورد استثمار جنسی قرار می گيرند.
قربانيان استثمار جنسی در شغلی که تقريبا ۳۲ ميليارد دلار در سال درآمد دارد، از خاک ها و مرزهای گوناگون عبور کرده و به سراسر دنيا صادر می شوند. اکثر اين درآمد از کشورهای توسعه يافته جهان بدست می آيد.
در کشورهايی نظير يونان و ايتاليا استخدام کنندگان جديد اکثرا خود روسپيانی هستند که از کشورهای اروپای شرقی نظير روسيه، اوکراين، مولدوای و کشورهای بالکان نظير بلغارستان و رومانی به آنجا رفته اند .
قاچاقچيان زنان همچنين مشتاقند تا از کارکنان پيشين به عنوان واسطه استفاده کنند زيرا آنها با زير و بم اين حرفه آشنايی کامل دارند و در عين حال به مجرمين اجازه می دهند تا از چشم مامورين پليس در امان باشند.
خانم کانگاسپونا از سازمان ملل می گويد: زنانی که کار واسطه گری در قاچاق سکس را می پذيرند خود توسط قاچاقچيان اصلی پاداش های مسموم و زهرآگين دريافت می کنند.
وی می گوید: هر نوع کاری به آنها پيشنهاد نمی شود. آنها اغلب در راس سازمان قرار نمی گيرند و به آنها مسئوليت های خطرناکی داده می شود که بيشتر در دید مقامات قرار می گیردند. تاجرين اصلی به اين وسيله خود را از نظر مقامات پنهان می کنند. آنها می توانند همچنين قربانيان خود را در مواردی نظير استخدام، کنترل و حساب و کتاب استفاده کنند تا به نظر نرسد که آنها خود کاسب هستند. بنا بر اين آنها قربانيان را به گونه ای مورد سوء استفاده مجدد خود قرار می دهد.»
«پیروی کنید و پاداش بگیرید»
فعاليت های ضد تجارت سکس همچنين به اين مسئله اشاره می کند که تجارت شادی يک نوع تهديد و اجبار روحی روانی پالوده شده ای است که تجار سکس برای اعمال کنترل بر قربانيان خود استفاده می کنند، به اين معنا که پيروی کنيد و پاداش می گيريد. اما سرپيچی کنيد و آنگاه اتفاقات غير قابل تصور برای شما و اعضای خانواده تان خواهد افتاد.
استيو چاک، مدير سازمان «تجارت را متوقف کنيد» که اتحادیه ای متشکل از ۷۰۰ سازمان خيريه در ۶۰ کشور است در راه توقف خريد و فروش انسان فعاليت می کند.
وی به راديو اروپای آزاد/ راديو آزادی می گويد: موانع روحی روانی به مراتب موثرتر از استثمار جنسی است.
آقای چاک می افزاید: «قاچاق شادی» جديدترين نوع قاچاق زن است که پس از مدتها رايج شده است. تمامی اين قاچاق ها بر مسئله سوء استفاده متمرکز هستند. چرا دختری که برای تجارت جنسی به شهر فرستاده می شود، به ميل خود فاحشه خانه را ترک نمی کند؟ چرا فقط به خيابان نمی دود و به يک مامور پليس پناه نمی برد و يا با سرعت از محله فرار نمی کند؟ واقعيت اين است که او می تواند اين کارها را بکند، اما تنها چيزی که او را از انجام اين اقدام ها باز می دارد موانع روحی روانی است که بر سر راه او گذاشته می شود.
چاک برخی از جوامع را مقصر می داند که زن قاچاق شده از آنجا می آيد، و دختران در آن جوامع از کودکی ياد گرفته اند که نقش زن، مبدل شدن به يک وسيله جنسی است و نقش مرد اين است که بايد بر او تسلط داشته باشد .
اما تامسون، بازيگر بريتانيايی فيلم های هاليوود و فعال ضد قاچاق انسان در اجلاس وين گفت: افشاء طبيعت شوم و ترسانک استثمار جنسی برای آگاهی و تغيير ديد مردم جهان نسبت به اين فاجعه امری ضروری است.
وی می گوید: کمبودی که ما احساس می کنيم تنها در دسترسی به آمار و ارقام نيست بلکه به اطلاعات و آگاهی عميق درباره اين حرفه است. مردم نمی خواهند درباره اين مسائل اطلاع داشته باشند. بسياری از آنها در انکار به سر می برند. بسياری از مردم واقعا نسبت به دخترانی که مورد تجاوز قرار می گيرند بی تفاوت هستند. آنها واقعا فکر نمی کنند که اين مسئله امر بدی است. می دانيد، در برخی نقاط جهان مورد تجاوز قرارگرفتن برای يک زن بخشی از زندگی روزمره اوست. اتفاقی است که فقط می افتد و بايد پذيرفت.
آنتونيو ماريا کوستا، رئيس سازمان يو.ان. او. دی. سی درجواب به سئوال راديو اروپای آزاد/ راديو آزادی گفت: ظهور «قاچاق شادی» نشانگر آن است که برخی زنان می توانند «تا آخر عمر در نقشه هرم انسانی اسير شوند.»
