همزمان با شصت و چهارمين دوره جشنواره سينمايی ونيز در ايتاليا که هفتاد و پنجمين سالگرد تاسيس اش را جشن می گيرد، جشنواره فيلم های آمريکايی دوويل فرانسه نيز در حال برگزاری است.
جشنواره فيلم های آمريکايی دوويل در بخش نورماندی فرانسه از سال ۱۹۷۵ ميلادی بنيان گذاشته شد و همه ساله از اول سپتامبر برگزار می شود.
اين جشنواره که در سال های آغازين غيرمسابقه ای بود از سال ۱۹۹۵ به شکل مسابقه ای درآمده است و هنرمندان مشهوری چون رابرت دونيرو، ال پاچينو، کلينت ايستوود، جرج کلونی، هريسون فورد، تام کروز، جوليا رابرتز، شارون استون و... در آن حضور داشته اند.
رییس هيات داوران امسال را آندره تشينه، فيلمساز مؤلف فرانسوی به عهده دارد.
مايکل داگلاس، بازيگر و تهيه کننده هاليوود با فيلم جديدش به نام «سلطان کاليفرنيا» جشنواره امسال را افتتاح کرد.
«سلطان کاليفرنيا» نخستين فيلم مايک کاهيل است و مايکل داگلاس در آن با چهره ای جديد نقش پدری را ايفا می کند که به تازگی از يک مرکز روان درمانی خارج شده و با دختر خود به سفری ماجراجويانه می رود.
او پدری سخت گير است و دختر، دوران جوانی اش را در سايه باورهای پدر مبنی بر وجود يک گنج در دره سن فرناندو سپری می کند.
به مناسبت نمايش اين فيلم و همچنين برنامه بزرگداشت او در اين جشنواره، روزنامه فيگارو با اين ستاره هاليوود که همواره تلاش کرده است در حرفه خود دست به مخاطره بزند؛ گفت و گويی انجام داده است.
مايکل داگلاس تاکنون دو جايزه اسکار دريافت کرده است. يک بار در سال ۱۹۷۵ به خاطر تهيه فيلم «پرواز بر فراز آشيانه فاخته» (در ايران: ديوانه از قفس پريد)، به کارگردانی ميلوش فورمن و بازی جک نيکلسون؛ و ديگری در سال ۱۹۸۷ برای بازی در فيلم «وال استريت» به کارگردانی اليور استون.
مايکل داگلاس بيش از هشت سال است که با کاترين زيتا جونز، ستاره زيباروی بريتانيايی و هاليوود، که ۲۵ سال از وی کوچک تر است؛ ازدواج کرده و از او دو فرزند دارد.
فيگارو: از برنامه بزرگداشت اين دوره جشنواره دوويل خوشحال هستيد؟
مايکل داگلاس: هم خوشحالم و هم نگران. جشنواره دوويل در سال ۱۹۷۸ برای پدرم که آن زمان ۶۰ سال سن داشت بزرگداشتی برگزار کرد. آن زمان او از من جوان تر بود چون من اکنون ۶۲ سال سن دارم. جشنواره دوويل در نوع خود بی نظير است. حکايت عاشقانه و زيبايی است ميان سينمای آمريکا و فرانسه.
همين جا بود که شما در سال ۱۹۹۸ با کاترين زيتا جونز آشنا شديد. آيا اين عشق، عشق در يک نگاه بود؟
دقيقا. من او را در فيلم «نقاب زرو» ديدم و ستودم. او فقط يک شب و برای معرفی فيلم به دوويل آمده بود. با هم در بار گيلاسی نوشيديم. هنگام گپ و گفت وگو فهميديم که هر دوی ما در ۲۵ سپتامبر متولد شده ايم! به او گفتم که مادر فرزندانم خواهد شد و او با نگاهی به آسمان و با خنده ای بر لب، شب خوبی را برايم آرزو کرد!
از کارنامه حرفه ای خود در زمينه بازيگری و تهيه کنندگی راضی هستيد؟
بله؛ بدون ادعا اين را می گويم! به مناسبت اين بزرگداشت مروری بر گذشته حرفه ای خود داشتم و متوجه شدم که فقط در فيلم های درام و کمدی های امروزی بازی کرده و اين گونه فيلم ها را تهيه کرده ام. پيش از اين هرگز به اين موضوع واقف نبودم.
و راز موفقيتتان؟
بايد خواهش درونی را دنبال کرد. سريال تلويزيونی «خيابان های سانفرانسيسکو» (پيش از انقلاب از تلويزيون ملی ايران به نمايش درآمد) بهترين مدرسه بود.
هفت روز در هفته کار سريع با کارگردانان و بازيگران مختلف، عالی ترين آموزش برای من بود تا ساختار يک فيلم را بفهمم.
در ادامه، با فيلم های «پرواز بر فراز آشيانه فاخته» و The China Syndrome ( ۱۹۷۹ )، به ندای خواهش درونی خود اعتماد کردم که برايم اقبال و موفقيت به همراه آورد. با انباشت تجربه به جايی می رسيد که می توانيد فيلمی را با چشمان بسته به راحتی تحليل کنيد.
چه چيزی را از پدر خود کرک داگلاس آموختيد؟
مزيت بزرگ برای بازيگری از نسل دوم، شناخت پيچ و خم ها و اصول کار است. سينما، امضاء دادن و عينک دودی بر چشم زدن نيست؛ يک تجارت واقعی است.
پدر من اولين تهيه کننده مستقل بود. من هم مثل او با دشمنی استوديوها مواجه شدم. اين بهايی است که استقلال می پردازد. در عوض من وقت بيشتری را صرف کردم که بفهمم چه کسی هستم. بدون شک به اين خاطر که در سايه پدر معروفی قرار داشتم.
چگونه آن هيجان روزهای اول آغاز کارتان را همچنان حفظ می کنيد؟
بر خلاف تصوری که می توانيد داشته باشيد، من از اين هيجان و شوری که می گوييد، از همان آغاز فعاليتم به دور بودم! من در برابر دوربين از ترس فلج می شدم! و تازه با کار سخت توانستم آرام آرام بر اين حالت خود غلبه کنم.
مایکل داگلاس
دو نقطه عطف در کارنامه فعاليت سينمايی من وجود دارد: يکی تهيه فيلم «پرواز بر فراز آشيانه فاخته» که پنج اسکار را درو کرد؛ و هم طراز با آن فيلم «وال استريت» که به خاطر آن اسکار گرفتم بود؛ و ديگری بازی در فيلم «جذابیت مرگبار» (۱۹۸۷) به کارگردانی آدريان لين، که يک موفقيت بزرگ تجاری محسوب شد.
امروز اولويت های من فرق کرده اند. مدت ها فعاليت حرفه ای خود را بر زندگی شخصی ام مقدم می شمردم. از زمانی که با کاترين خانواده جديدی را شکل دادم، اين اوست که بر هر چيز تقدم دارد. عجيب اين که لذت بيشتری نيز از بازيگری می برم چون ديگر احساس فشار نمی کنم و خودم را بيشتر آزاد حس می کنم!
در فيلم «سلطان کاليفرنيا» شما پدر بی مسئوليتی هستيد که پس از خروج از مرکز روان درمانی، تحت سرپرستی دختر ۱۷ ساله اش قرار می گيرد. چه چيز اين فيلم شما را جذب کرد؟
جنبه حکايت گونه داستان برای کودکان و جلوه دن کيشوت وار شخصيت فيلم که قدرت درک ندارد اما به اين آگاهی می رسد که پدر خوبی نبوده و در جريان جستجوی گنج با دخترش آشتی می کند. برای ساخت اين فيلم خيلی سريع کار کرديم تا زياد غيبتم از خانه طولانی نباشد!
چه نوع پدری برای فرزندانتان، ديلن هفت ساله و کريس چهار ساله هستيد؟
نمی دانم پدر خوبی هستم يا نه اما تمام توان و عشقم را می گذارم که چنين باشم. مطمئن هستم که ديلن بازيگر خواهد شد. او از هم اکنون نشانه هايش را دارد. قدرت تصور عميقی دارد؛ از حساسيت بالايی برخوردار است و...
شما، هم در فيلم های سياسی بازی کرده و هم اين گونه فيلم ها را توليد کرده ايد. آيا نمی خواهيد سياستمدار بشويد؟
من ديپلماسی را خيلی بيشتر ترجيح می دهم. فعاليتم به عنوان پيام آور صلح در سازمان ملل از سال ۱۹۸۸ به اين سو، من را خيلی بيشتر راضی می کند. موقعيتی است که می توانم خود را وقف مسئله خلع سلاح هسته ای کنم؛ مسئله ای که می توانيم به حل آن برسيم. من همچنين مدافع کنترل برنامه ريزی شده و توقف فعاليت های نظامی هستم.
شما هم مثل تام کروز به ديدار نیکلا سرکوزی، رییس جمهوری خواهيد رفت؟
چنين برنامه ای پيش بينی نشده است اما خيلی دوست دارم با وی ملاقاتی داشته باشم. توان و انرژی او و روش بيان مستقيم افکار و احساساتش مرا تحت تاثير قرار می دهد. خون تازه ای است در رگان سياست فرانسه. نقطه نظر مشترکی هم در مورد ايران و عراق با او دارم.
طرح های جديد سينمايی تان چيست؟
فيلمی در مايه فيلم «به دنبال الماس سبز» (۱۹۸۴) به همراه کاترين. اما ما نقش دو عاشق پيشه را بازی نمی کنيم. برای اين که ثابت شده زوج ها چنين نقشی را بر پرده سينما خوب نمی توانند ايفا کنند! کاترين در اين فيلم معشوق جوان و زيبايی خواهد داشت.
و نقش شما در فيلم؟
من نقش شخصيت بدجنس داستان را بازی می کنم. (با خنده)
