در هفته ای که گذشت، انتشار يک ويدئو در شبکه های اجتماعی، خشم عميق مدافعان حقوق حيوانات را در ايران برانگيخت.
در اين ويدئو دو شکارچی ديده می شوند که در کوه های نزديک به شهرستان سميرم، خرسی قهوه ای را کشته اند و از اين شکار غيرقانونی از خود فيلم گرفته اند. اما شکار گونه های در معرض خطر، چنان در برخی مناطق ايران رواج دارد که ديگر به اين راحتی بازتاب گسترده ای پيدا نمی کند.
تراژدی اين ويدئو از جايی عميق می شود که دو توله خرس مجروح در کنار جنازه خرس مادر ديده می شوند؛ آغشته در خون خود و خون مادرشان. يکی نيمه جان است و ديگری آخرين توانش را برای ضجه ای جانخراش خرج می کند. اما شکارچيان، گويی از اين ضجه های توله خرس و دردی که می کشند، راضی نمی شوند.
در ادامه تماشای ادامه اين ويدئو آسان نيست. بی رحمی شکارچيان در شکنجه کردن توله خرس هايی که بی پناه، سعی می کنند خودشان را به جنازه مادرشان برسانند، موجی از خشم را در شبکه های اجتماعی در پی داشته است.
اين شکارچيان، در برابر دوربين، دو توله خرس را زنده زنده سلاخی می کنند. و پاسخ شان دربرابر ضجه های يکی از دو توله خرس فريادی است گوشخراش: «مرگ!»
صدای توله خرسی که با شکم دريده اش سعی می کند خودش را به جنازه بی حرکت مادرش برساند، به صدای انسانی خشمگين شبيه است که ناتوان و دردمند، جيغ می کشد. اين ويدئو توسط انجمن حمايت از حيوانات در ايران منتشر شده است.
پرونده عاملين حادثه
چنانکه رضا جوالچی دبير انجمن حمايت از حيوانات می گويد، «حدود ۲۰ روز پيش» يکی ساکنين محلی، اين ويدئو را به انجمن حمايت از حيوانات رسانده است.
واکنش نخستين اين انجمن به ويدئو، تهيه يک گزارش و ارسال آن به مقام های محلی بوده. ضمن اينکه در ابتدا انجمن تصميم گرفته که ويدئو را منتشر نکند.
خيلی زود، مسئولان استان اصفهان و شهرستان سميرم مانند دادستانی اصفهان و رئيس اداره محيط زيست استان اصفهان، سی دی حاوی اين ويدئو را دريافت کردند.
رضا جوالچی می گويد: «خوشبختانه خيلی سريع يک گروه از دادستانی اصفهان به منطقه سميرم اعزام شدند و اين دو نفر متخلف را که بهتر است اسم آنها را جانی بگذاريم، دستگير کردند. حالا شنيده های ما حاکی از اين است که برای متهم اصلی، قرار وثيقه ۲۰۰ ميليونی صادر شده است و او با توجه به نفوذی که در برخی از مسئولين محلی دارد، توانسته است که با تامين کردن اين وثيقه، الان آزاد بشود.»
اما به رغم آزادی متهمين اين پرونده، وثيقه ۲۰۰ ميليون تومانی می تواند نشانه ای باشد از جديت دستگاه قضايی برای مجازات متهمين. هر چند پيشتر، مدافعين حقوق حيوانات، بارها بر نقص قوانين ايران در مجازات چنين متخلفينی انگشت گذاشته اند.
دکتر جوالچی، هنگامی که در برابر سوالی درباره مجازات احتمالی متهمين اين پرونده حيوان آزاری قرار می گيرد نيز، پيش از هر چيز به همين موضوع اشاره می کند.
او می گويد: «متاسفانه مجازاتی که در قوانين برای شکارچيان و حيوانان آزاران در نظر گرفته شده است، به هيچ عنوان بازدارنده نيست. به طوری که خود مدير کل اداره حفاظت از محيط زيست استان اصفهان گفته است که اين دو نفر از شکارچيان بسيار خطرناک منطقه هستند و سابقه بيش از صد مورد تخلف شکار و آزار حيوانات را در پرونده خود دارند. حال اينکه اين افراد با يک چنين سابقه ای ، چطور اسلحه حمل می کنند و قطار فشنگ در منطقه به کمر می بندند و جولان می دهند را بايد از مسئولين منطقه پرسيد؟»
اشک هايی که ريخته شده
خرس هايی که شکار شده اند در دسته گونه های کمياب حيوانات در ايران هستند که برای جلوگيری از انقراض آنها، شکارشان ممنوع شده است.
اما تلاش برای جلوگيری از انقراض خرس قهوه ای در ايران، يک روی اين ماجرا است. روی ديگر ماجرا، جرمی است عمومی که خشم افکار عمومی را برانگيخته است.
مجازات شکنجه و دريدن شکم يک توله خرس زنده با چاقو چيست؟
انجمن حمايت از حيوانات به اين موضوع نيز واکنش نشان داده است. رضا جوالچی می گويد: «به وکيلمان مسئوليت داده ايم که به استان اصفهان و شهرستان سميرم سفر کند و از نزديک، پرونده را مطالعه و رسيدگی کنند. يک شکواييه هم از سوی انجمن تهيه شده است که به جنبه عمومی جرم هم رسيدگی شود. با ديدن اين ويديو مردم بسياری تحت تاثير قرار گرفته و متاثر شده اند و ما خواسته ايم که به احساسات مردم ما که جريحه دار شده و برخی از آنها، ساعت ها اشک ريخته اند، توجه شود.»
از سر شکم سيری!
همزمان، کم نيستند کسانی که حمايت از حيوانات را برای کشوری چون ايران که زير نقد تند و تيز نقض حقوق بشر است، کاری لوکس و از سر شکم سيری می دانند.
در مدت کوتاهی که از انتشار اين ويديو در ميان شبکه های اجتماعی گذشته، جملاتی از اين دست نيز کم مطرح نشده است: «در ايران حقوق بسياری از مردم زير پا گذاشته می شود و عده ای در اين ميان، نگران رنج و عذاب چند خرس هستند.»
اما کسانی مانند رضا جوالچی که برای حفظ گونه های کمياب حيوانات تلاش می کنند، فارغ از اهميت کليدی حفظ و نگهداری از اين حيوانات، شکنجه دو توله خرس توسط يک عضوی از جامعه را، پيامی هشداردهنده برای ديگر اعضای آن جامعه نيز می دانند.
دبير انجمن حمايت از حيوانات در ايران می گويد: «کوتاهی در مجازات کسی که حيوان آزاری می کند، قطعا می تواند بهای بسيار سنگينی برای جامعه به همراه داشته باشد. چون امروزه ثابت شده است که ارتباط بسيار نزديکی بين حيوان آزاران و کسانی که مرتکب جنايت می شوند، وجود دارد. طبيعی است که اين افراد به شکنجه کردن و کشتار حيوانات اکتفا نمی کنند و اگر تنبيهات لازم و بازدارنده در مورد آنها انجام نشود، در واقع به آنها فرصت داده می شود که جنايات خودشان را به حوزه انسانها هم بکشانند و در مورد انسان های ديگر هم مرتکب بشوند. اين افراد، معمولا قربانيان بعدی خود را ازميان کودکان و انسان ها انتخاب می کنند. بسياری از کسانی که دست به جنايات انسانی زده اند، سابقه حيوان آزاری و کشتار و شکار حيوانات را در پرونده خودشان دارند.»
چه اين فرد مشکل روانی داشته باشد و چه نداشته باشد، چه باز هم سر کلاس درس برود و چه نرود، محاکمه شود يا نشود، بسياری از مدافعان حقوق حيوانات در اين ميان، صدايی را به راحتی ها فراموش نمی کنند. صدايی که درد و رنجی بسيار عميق را در خود پنهان کرده است. و آيينه غم انگيزی است برای انسان هايی که از تنهايی و مظلوميت يک موجود زنده، دلشان به رحم می آيد و از ديدن بی رحمی همنوع خود، سرشان را پايين می اندازند: صدای توله خرس هايی که زنده زنده در يکی از جدی ترين موارد حيوان آزاری در ايران سلاخی شدند.
در اين ويدئو دو شکارچی ديده می شوند که در کوه های نزديک به شهرستان سميرم، خرسی قهوه ای را کشته اند و از اين شکار غيرقانونی از خود فيلم گرفته اند. اما شکار گونه های در معرض خطر، چنان در برخی مناطق ايران رواج دارد که ديگر به اين راحتی بازتاب گسترده ای پيدا نمی کند.
تراژدی اين ويدئو از جايی عميق می شود که دو توله خرس مجروح در کنار جنازه خرس مادر ديده می شوند؛ آغشته در خون خود و خون مادرشان. يکی نيمه جان است و ديگری آخرين توانش را برای ضجه ای جانخراش خرج می کند. اما شکارچيان، گويی از اين ضجه های توله خرس و دردی که می کشند، راضی نمی شوند.
گزارش کیوان حسینی درباره سلاخی توله های یک خرس در سمیرم اصفهان
در ادامه تماشای ادامه اين ويدئو آسان نيست. بی رحمی شکارچيان در شکنجه کردن توله خرس هايی که بی پناه، سعی می کنند خودشان را به جنازه مادرشان برسانند، موجی از خشم را در شبکه های اجتماعی در پی داشته است.
اين شکارچيان، در برابر دوربين، دو توله خرس را زنده زنده سلاخی می کنند. و پاسخ شان دربرابر ضجه های يکی از دو توله خرس فريادی است گوشخراش: «مرگ!»
صدای توله خرسی که با شکم دريده اش سعی می کند خودش را به جنازه بی حرکت مادرش برساند، به صدای انسانی خشمگين شبيه است که ناتوان و دردمند، جيغ می کشد. اين ويدئو توسط انجمن حمايت از حيوانات در ايران منتشر شده است.
پرونده عاملين حادثه
چنانکه رضا جوالچی دبير انجمن حمايت از حيوانات می گويد، «حدود ۲۰ روز پيش» يکی ساکنين محلی، اين ويدئو را به انجمن حمايت از حيوانات رسانده است.
واکنش نخستين اين انجمن به ويدئو، تهيه يک گزارش و ارسال آن به مقام های محلی بوده. ضمن اينکه در ابتدا انجمن تصميم گرفته که ويدئو را منتشر نکند.
خيلی زود، مسئولان استان اصفهان و شهرستان سميرم مانند دادستانی اصفهان و رئيس اداره محيط زيست استان اصفهان، سی دی حاوی اين ويدئو را دريافت کردند.
رضا جوالچی می گويد: «خوشبختانه خيلی سريع يک گروه از دادستانی اصفهان به منطقه سميرم اعزام شدند و اين دو نفر متخلف را که بهتر است اسم آنها را جانی بگذاريم، دستگير کردند. حالا شنيده های ما حاکی از اين است که برای متهم اصلی، قرار وثيقه ۲۰۰ ميليونی صادر شده است و او با توجه به نفوذی که در برخی از مسئولين محلی دارد، توانسته است که با تامين کردن اين وثيقه، الان آزاد بشود.»
اما به رغم آزادی متهمين اين پرونده، وثيقه ۲۰۰ ميليون تومانی می تواند نشانه ای باشد از جديت دستگاه قضايی برای مجازات متهمين. هر چند پيشتر، مدافعين حقوق حيوانات، بارها بر نقص قوانين ايران در مجازات چنين متخلفينی انگشت گذاشته اند.
دکتر جوالچی، هنگامی که در برابر سوالی درباره مجازات احتمالی متهمين اين پرونده حيوان آزاری قرار می گيرد نيز، پيش از هر چيز به همين موضوع اشاره می کند.
او می گويد: «متاسفانه مجازاتی که در قوانين برای شکارچيان و حيوانان آزاران در نظر گرفته شده است، به هيچ عنوان بازدارنده نيست. به طوری که خود مدير کل اداره حفاظت از محيط زيست استان اصفهان گفته است که اين دو نفر از شکارچيان بسيار خطرناک منطقه هستند و سابقه بيش از صد مورد تخلف شکار و آزار حيوانات را در پرونده خود دارند. حال اينکه اين افراد با يک چنين سابقه ای ، چطور اسلحه حمل می کنند و قطار فشنگ در منطقه به کمر می بندند و جولان می دهند را بايد از مسئولين منطقه پرسيد؟»
اشک هايی که ريخته شده
خرس هايی که شکار شده اند در دسته گونه های کمياب حيوانات در ايران هستند که برای جلوگيری از انقراض آنها، شکارشان ممنوع شده است.
اما تلاش برای جلوگيری از انقراض خرس قهوه ای در ايران، يک روی اين ماجرا است. روی ديگر ماجرا، جرمی است عمومی که خشم افکار عمومی را برانگيخته است.
مجازات شکنجه و دريدن شکم يک توله خرس زنده با چاقو چيست؟
انجمن حمايت از حيوانات به اين موضوع نيز واکنش نشان داده است. رضا جوالچی می گويد: «به وکيلمان مسئوليت داده ايم که به استان اصفهان و شهرستان سميرم سفر کند و از نزديک، پرونده را مطالعه و رسيدگی کنند. يک شکواييه هم از سوی انجمن تهيه شده است که به جنبه عمومی جرم هم رسيدگی شود. با ديدن اين ويديو مردم بسياری تحت تاثير قرار گرفته و متاثر شده اند و ما خواسته ايم که به احساسات مردم ما که جريحه دار شده و برخی از آنها، ساعت ها اشک ريخته اند، توجه شود.»
از سر شکم سيری!
همزمان، کم نيستند کسانی که حمايت از حيوانات را برای کشوری چون ايران که زير نقد تند و تيز نقض حقوق بشر است، کاری لوکس و از سر شکم سيری می دانند.
در مدت کوتاهی که از انتشار اين ويديو در ميان شبکه های اجتماعی گذشته، جملاتی از اين دست نيز کم مطرح نشده است: «در ايران حقوق بسياری از مردم زير پا گذاشته می شود و عده ای در اين ميان، نگران رنج و عذاب چند خرس هستند.»
اما کسانی مانند رضا جوالچی که برای حفظ گونه های کمياب حيوانات تلاش می کنند، فارغ از اهميت کليدی حفظ و نگهداری از اين حيوانات، شکنجه دو توله خرس توسط يک عضوی از جامعه را، پيامی هشداردهنده برای ديگر اعضای آن جامعه نيز می دانند.
دبير انجمن حمايت از حيوانات در ايران می گويد: «کوتاهی در مجازات کسی که حيوان آزاری می کند، قطعا می تواند بهای بسيار سنگينی برای جامعه به همراه داشته باشد. چون امروزه ثابت شده است که ارتباط بسيار نزديکی بين حيوان آزاران و کسانی که مرتکب جنايت می شوند، وجود دارد. طبيعی است که اين افراد به شکنجه کردن و کشتار حيوانات اکتفا نمی کنند و اگر تنبيهات لازم و بازدارنده در مورد آنها انجام نشود، در واقع به آنها فرصت داده می شود که جنايات خودشان را به حوزه انسانها هم بکشانند و در مورد انسان های ديگر هم مرتکب بشوند. اين افراد، معمولا قربانيان بعدی خود را ازميان کودکان و انسان ها انتخاب می کنند. بسياری از کسانی که دست به جنايات انسانی زده اند، سابقه حيوان آزاری و کشتار و شکار حيوانات را در پرونده خودشان دارند.»
چه اين فرد مشکل روانی داشته باشد و چه نداشته باشد، چه باز هم سر کلاس درس برود و چه نرود، محاکمه شود يا نشود، بسياری از مدافعان حقوق حيوانات در اين ميان، صدايی را به راحتی ها فراموش نمی کنند. صدايی که درد و رنجی بسيار عميق را در خود پنهان کرده است. و آيينه غم انگيزی است برای انسان هايی که از تنهايی و مظلوميت يک موجود زنده، دلشان به رحم می آيد و از ديدن بی رحمی همنوع خود، سرشان را پايين می اندازند: صدای توله خرس هايی که زنده زنده در يکی از جدی ترين موارد حيوان آزاری در ايران سلاخی شدند.
