اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخيص مصلحت نظام، طی اظهار نظری در مورد قيام مردم تونس و مصرکه در خبرگزاری های ایران منتشر شده، گفته است: «آنچه در اين کشورها اتفاق می افتد، نتيجه آن است که حاکمان آن ها صدای اعتراض مردمان خود را نمی شنيدند و يا نمی خواستند بشنوند.»
او همچنين با اشاره به اين که اين خيزش محدود به تونس و مصر نخواهد بود، گفته است: «اگر حکومت ها وقيحانه و بی رحمانه با مطالبات خيرخواهانه برخورد نمی کردند، امروز با اين مطالبات مهم و ريشه ای برخورد نمی کردند.»
رادیو فردا در گفت و گو با کوروش زعيم، تحليلگر سياسی و عضو هيئت اجرايی جبهه ملی ايران، ابتدا از او پرسيده است که هدف آقای هاشمی از گفتن اين سخنان چیست؟
کوروش زعيم: در عصر اطلاع رسانی و دسترسی همگانی مردم به رويدادها و اخبار جهانی و آگاهی از روش های زندگی ديگران در کشورهای آزاد و پيشرفته، با توجه به جوان بودن جمعيت همه کشورهای اسلامی و حاکميت ديکتاتوری که در غالب اين کشورها حاکمند، می شد پيش بينی کرد که اين کشورها آبستن انفجار نارضايتی ها هستند.
سرنوشت ديکتاتور تونس و آنچه که فردا در انتظار حسنی مبارک است، تحليل اينکه در ساير کشورهای ديگر اسلامی چه خواهد شد، را آسان خواهد کرد.
کما اينکه رويدادهای يمن و اردن نيز روند تغييرات بنيادين در اين کشورهای اسلامی را روشن تر کرده است.
بنابر اين با توجه به اينکه درزمان اعلام موضع آقای رفسنجانی ، سرنوشت ديکتاتورهای اسلامی روی ديوار نوشته شده بوده ، منظور ايشان نبايد فقط کشورهای اسلامی ديگر بوده باشد.
ولی موضع جديد ايشان که به هر حال در نظام جمهوری اسلامی دارای نفود و قدرت هستند، در مورد حکام کشورهای اسلامی، نشان می دهد که ايشان می خواهند ميليمتر به ميليمتر خودشان را به مردم نزديک و نزديکتر کنند.
به هر حال اگر من جای ايشان بودم به خاطر اشتباهات گذشته که در بوجود آمدن شرايط فعلی موثر بوده است، از مردم پوزش می خواستم و نفوذ خودم را برای جبران گذشته از دست رفته، در پشتيبانی صريح از مردم به کار می گرفتم.
آقای زعيم، ايشان همچنان از همه گروه های سياسی دعوت کرده اند که در راهپيمايی روز ۲۲ بهمن ماه شرکت نمايند. فکر می کنيد منظور ايشان چه بوده است؟
ايشان از همه گروه های سياسی دعوت کرده اند که فارغ از هر گونه گرايش سياسی، در راهپيمايی روز ۲۲ بهمن ماه شرکت کنند. اما من نمی دانم ايشان امنيت مردم را با هر گونه گرايش سياسی در اين راهپيمايی تضمين می کنند؟
لابد منظورشان از هر گونه گرايش سياسی، نيروهای خودی درون نظام بوده است و گر نه فعالان گروه های ديگرانديش سياسی يا در زندان هستند و يا در انتظار زندانند و يا اينکه از امنيت جان خودشان ساعت به ساعت بيمناکند.
آرمان هايی که ايشان خواستار وفاداری مردم نسبت به آن ها هستند، لابد استقلال، آزادی و حاکميت ملی است که انقلاب در سايه آن ها آغاز شد و البته بعدها به جای آنها، جمهوری اسلامی جايگزين شد.
در اين مدت نه تنها از آزادی خبری نبود و نيست که استقلال خودمان را هم به خاطر انزوای بين المللی و وابستگی اقتصادی از دست داديم، چرا که انزوا لزوما به معنای استقلال نيست.
من با اين گفته ايشان که رياکاری و ظاهرسازی و تملق کشور را فرا گرفته است، موافقم. به همين دليل هم سال گذشته پيشنهادی به مجلس شورای اسلامی برای تصويب لايحه ای که دروغ مسئولان کشوری و لشکری را بزرگترين جرم بشمارد و مجازات های سنگين برای آن تعيين کند، کردم که البته انتظار بررسی آن را ندارم.
به اعتقاد شما در شرايط فعلی چقدر آقای هاشمی رفسنجانی در معادلات سياسی ايران نقش دارند و تاثيرگذارند؟
به هر حال ايشان يکی از سردمداران جمهوری اسلامی بوده اند. مدتها رئيس مجلس بوده اند. رئيس جمهور بوده اند. به هر حال طرفدارانی و قدرت نفوذی در درون نظام دارند.
حالا چقدر اين قدرت نفوذ، کارايی دارد و يا می تواند در پشتيبانی از خواسته های مردم به کار گرفته شود، نمی دانم. ولی نمی شود ايشان را در هيچ معادله ای ناديده گرفت.
او همچنين با اشاره به اين که اين خيزش محدود به تونس و مصر نخواهد بود، گفته است: «اگر حکومت ها وقيحانه و بی رحمانه با مطالبات خيرخواهانه برخورد نمی کردند، امروز با اين مطالبات مهم و ريشه ای برخورد نمی کردند.»
رادیو فردا در گفت و گو با کوروش زعيم، تحليلگر سياسی و عضو هيئت اجرايی جبهه ملی ايران، ابتدا از او پرسيده است که هدف آقای هاشمی از گفتن اين سخنان چیست؟
کوروش زعيم: در عصر اطلاع رسانی و دسترسی همگانی مردم به رويدادها و اخبار جهانی و آگاهی از روش های زندگی ديگران در کشورهای آزاد و پيشرفته، با توجه به جوان بودن جمعيت همه کشورهای اسلامی و حاکميت ديکتاتوری که در غالب اين کشورها حاکمند، می شد پيش بينی کرد که اين کشورها آبستن انفجار نارضايتی ها هستند.
سرنوشت ديکتاتور تونس و آنچه که فردا در انتظار حسنی مبارک است، تحليل اينکه در ساير کشورهای ديگر اسلامی چه خواهد شد، را آسان خواهد کرد.
کما اينکه رويدادهای يمن و اردن نيز روند تغييرات بنيادين در اين کشورهای اسلامی را روشن تر کرده است.
بنابر اين با توجه به اينکه درزمان اعلام موضع آقای رفسنجانی ، سرنوشت ديکتاتورهای اسلامی روی ديوار نوشته شده بوده ، منظور ايشان نبايد فقط کشورهای اسلامی ديگر بوده باشد.
ولی موضع جديد ايشان که به هر حال در نظام جمهوری اسلامی دارای نفود و قدرت هستند، در مورد حکام کشورهای اسلامی، نشان می دهد که ايشان می خواهند ميليمتر به ميليمتر خودشان را به مردم نزديک و نزديکتر کنند.
به هر حال اگر من جای ايشان بودم به خاطر اشتباهات گذشته که در بوجود آمدن شرايط فعلی موثر بوده است، از مردم پوزش می خواستم و نفوذ خودم را برای جبران گذشته از دست رفته، در پشتيبانی صريح از مردم به کار می گرفتم.
آقای زعيم، ايشان همچنان از همه گروه های سياسی دعوت کرده اند که در راهپيمايی روز ۲۲ بهمن ماه شرکت نمايند. فکر می کنيد منظور ايشان چه بوده است؟
ايشان از همه گروه های سياسی دعوت کرده اند که فارغ از هر گونه گرايش سياسی، در راهپيمايی روز ۲۲ بهمن ماه شرکت کنند. اما من نمی دانم ايشان امنيت مردم را با هر گونه گرايش سياسی در اين راهپيمايی تضمين می کنند؟
لابد منظورشان از هر گونه گرايش سياسی، نيروهای خودی درون نظام بوده است و گر نه فعالان گروه های ديگرانديش سياسی يا در زندان هستند و يا در انتظار زندانند و يا اينکه از امنيت جان خودشان ساعت به ساعت بيمناکند.
آرمان هايی که ايشان خواستار وفاداری مردم نسبت به آن ها هستند، لابد استقلال، آزادی و حاکميت ملی است که انقلاب در سايه آن ها آغاز شد و البته بعدها به جای آنها، جمهوری اسلامی جايگزين شد.
در اين مدت نه تنها از آزادی خبری نبود و نيست که استقلال خودمان را هم به خاطر انزوای بين المللی و وابستگی اقتصادی از دست داديم، چرا که انزوا لزوما به معنای استقلال نيست.
من با اين گفته ايشان که رياکاری و ظاهرسازی و تملق کشور را فرا گرفته است، موافقم. به همين دليل هم سال گذشته پيشنهادی به مجلس شورای اسلامی برای تصويب لايحه ای که دروغ مسئولان کشوری و لشکری را بزرگترين جرم بشمارد و مجازات های سنگين برای آن تعيين کند، کردم که البته انتظار بررسی آن را ندارم.
به اعتقاد شما در شرايط فعلی چقدر آقای هاشمی رفسنجانی در معادلات سياسی ايران نقش دارند و تاثيرگذارند؟
به هر حال ايشان يکی از سردمداران جمهوری اسلامی بوده اند. مدتها رئيس مجلس بوده اند. رئيس جمهور بوده اند. به هر حال طرفدارانی و قدرت نفوذی در درون نظام دارند.
حالا چقدر اين قدرت نفوذ، کارايی دارد و يا می تواند در پشتيبانی از خواسته های مردم به کار گرفته شود، نمی دانم. ولی نمی شود ايشان را در هيچ معادله ای ناديده گرفت.
