در حدود ۲۵۴۵ سال پيش تقريبا ۵۳۰ سال پيش از ميلاد، نخستين منشور حقوق بشر از سوی کوروش بزرگ پادشاه ايران هنگام ورود به شهر بابل انتشار يافت.
پس از گذشت نزديک به ۲۵۰۰ سال از آن زمان و در ۱۰ دسامبر سال ۱۹۴۸ ميلادی اعلاميه جهانی حقوق بشر در يک مقدمه و ۳۰ اصل به تصويب مجمع عمومی سازمان ملل رسيد. امروز، نوزدهم آذرماه، سالروز تصويب اين اعلاميه و روز جهانی حقوق بشر است.
به همین مناسبت رادیو فردا گفت و گوهایی با هنرمندان و اصحاب قلم انجام داده است که می خوانید.
میرزادگی : آرزوی صلح و عدالت برای جهان
از شکوه ميرزادگی نويسنده وشاعر سرشناس پرسيدیم که در روز جهانی حقوق بشر چه آرزويی دارد.
خانم ميرزادگی با اشاره به منشور کوروش بزرگ، برای جهان، آزادی، صلح و عدالت آرزو می کند و شعری می خواند با این عنوان:
آزادی پنج حرف نام تو
چه با شکوهی که موج با تو در دريا گم نمی شود
و زمين فقط به هوای تو بر مدار خورشيد می گردد
از بس روشنی، هميشه می بينمت
چه در اعماق شب راه بروم
چه بر کف دريا بنشينم
وقتی از تو می گويم، آهو می شوم
و جنگل های مه از شنيدن گام هايم می رقصند
و آن گاه که از تو می نويسم، دست هايم عاشقند
کنار کبوتر نشسته ای و از سپيدی می گذری
و سايه ات در ميدان های استقلال و جاده های آينه می دود
و با آواز ترقه های بی خيال کودکان پای می کوبد
از بس نامت را تکرار کرده ام،
زبانم می سوزد
و نفسم به عطر آتش آغشته است
خویی: امید به واقعیت یافتن حقوق بشر
اسماعیل خویی، نویسنده و شاعر نامدار ایرانی امید دارد روزی فرا برسد که در آن همه افراد جامعه او از حقوقی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر عرضه شده است برخوردارباشند و این آرزویی است که در آستانه پیری حتی اگر روزی دیگر نباشد، همه گاه خواهد داشت.
وی آرزو دارد روزی برسد که حقوق بشر به واقعیتی تبدیل شود که هیچ کس در هیچ نقطه جهان از آن سخن نگوید به ویژه در جامعه او.
کاردان: عشق به جای خشونت
پرویز کاردان نویسنده و فیلمساز سرشناس آرزو می کند که برخی تفکرات چون تفکر صدامی و تفکر ملا عمری از دنیا بیرون برود.
وی می افزاید با از میان برداشتن چنین افرادی مسایل حل نخواهد شد، بلکه فرهنگ جوامع باید به اندازه ای برسد که مردم دیگر به چنین افکاری باور نداشته باشند.
وی آرزو می کند همه ملل به ویژه در ایران، افغانستان و عراق، عشق را جایگزین خشونت کنند.
خرسندی: ترجمه حقوق بشر به زبانی قابل فهم برای دیکتاتورها
«حقوق بشر را کجا می توان سراغش گرفت و به دنبال رفت؟
سوالم چنان و جوابم چنین، سر کوه قاف و ته چاه نفت! »
هادی خرسندی از آرزوهایش چنین می گوید: «ای کاش این اعلامیه حقوق بشر به یک زبان دیگر هم، به زبانی قابل فهم برای زمامداران و خودکامگان، به زبانی که کودن ترین دیکتاتورها هم آن را بفهمند ترجمه شود با کلمات و الفاظی ساده.»
هادی خرسندی آرزوی دیگری نیز دارد و می افزاید: « آرزو دارم حاکمان و سیاستمداران دنیا مواد این اعلامیه را با مواد مخدر اشتباه نکنند و با آن به مبارزه برنخیزند، اما اگر چنین اشتباهی از آنها سر زد، همان گونه با آن مبارزه کنند که با مواد مخدر مبارزه می کنند و به اشاعه آن بپردازند و همچون مواد مخدر دسترسی اقشار مختلف مردم به آن را آسان کنند.»
هادی خرسندی در عین حال از سازمان ملل تقاضا دارد که در چاپ های بعدی حقوق بشر برای ایرانی ها و افغانی ها و عراقی ها، لفظ بلا نسبت را به آن بیفزاید!
