۱۴۴ نفر از استادان، اعضای هيات علمی و کارشناسان محيط زيست کشور در نامه ای سرگشاده به محمود احمدی نژاد، خواستار ابطال مصوبه احداث جاده «بلده نور» به «گرمابدر لواسان» از داخل پارک ملی لار شدند .
در نامه ۱۴۴ کارشناس محيط زيست به رييس جمهوری ايران از وی خواسته شده است تا اجازه ندهد به بهانه احداث جاده در داخل پارک ملی لار، عملا آخرين شريان های حيات «البرز» قطع شده و «شاهد مرگ خاموش اين اسطوره هميشه استوار ايران زمين باشيم.»
هيات دولت ايران در جريان بيست و سومين سفر استانی خود که در مازندران تشکيل جلسه داده بود تصويب کرد که اين جاده از ميان پارک ملی لار احداث شود .
اسماعيل کهرم، کارشناس محيط زيست، در گفت وگو با راديو فردا درباره دلايل نوشتن چنين نامه ای به آقای احمدی نژاد می گويد که اگر در داخل پارک ملی لار جاده ای کشيده شود، هم آب تهران قطع می شود و هم اينکه زيستگاه گياهان و جانوران دو پاره می شود .
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست
وی می افزايد: « تهران ۱۰ تا ۱۲ ميليونی، ريه برای تنفس و آب انبار برای تامين آب شرب ندارد. پارک ملی هم ريه است، هم درختان آن برای اهالی تهران اکسيژن سازی می کنند و هم اينکه آب انبار است.»
به گفته آقای کهرم «محيط زيست در پهنه های وسيع می تواند عمل کند و موثر باشد. وقتی آن را دوپاره کرديم باعث ايزوله شدن زيستگاه ها شده و سبب می شود هم حيات گياهی و هم حيات جانوری به خطر بيافتد.»
در نامه کارشناسان محيط زيست با اشاره به تخريب هايی که در پارک ملی گلستان صورت گرفته است نسبت به بروز نابودی در يکی ديگر از پارک های ملی هشدار داده شده است .
به گفته کارشناسان محيط زيست، کوهستان البرز از مهمترين رويشگاه های کشور، با تنوع زيستی بالا بوده و يک منبع طبيعی ارزشمند و انکارناپذير محسوب می شود؛ اما به دليل فشارهای انسانی، ساخت و سازهای متعدد و غلظت بی نظير عمليات تخريبی در آن، اينک در شمار شکننده ترين و آسيب پذيرترين مناطق ايران جای گرفته و به تلخی بايد اعتراف کرد؛ «سيمای طبيعی البرز شديدا تخريب يافته و گونه های زيادی از گياهان و جانوران در معرض خطر انقراض قرار گرفته يا نابود شده اند.»
آقای کهرم درباره آسيب های وارده به پارک ملی لار در صورت احداث جاده می گويد: «در صورتی که اين جاده احداث شود پارک ملی به دو قسمت تقسيم می شود که ديگر پارک ملی نخواهد بود. جاده باعث قطع رشته های آب زيرزمينی شده و آن را از بين می برد.»
آسيب دوم، به گفته اين کارشناس محيط زيست، در دو پاره شدن زيستگاه ها بروز پيدا می کند .
به گفته وی، «مطالعاتی که در سوييس انجام گرفته نشان می دهد که در اين وضعيت، جانوران از جاده پرهيز می کنند يعنی از آن عبور نخواهند کرد. وقتی اين اتفاق افتاد زيستگاه تکه تکه شده و حيوانات از نظر زاد و ولد دچار اشکال می شوند لذا آن هدفی که به خاطر آن پارک ملی احداث شده از بين می رود.»
در نامه کارشناسان محیط زیست آمده است: « به باور ما امضاء کنندگان اين نامه، احداث جاده گرمابدر- بلده، آن هم از ميان منطقه حفاظت شده البرز مرکزی و پارک ملی لار، خطری جدی برای تداوم حيات و شادابی اين منطقه و زيستمندان ارزشمند و غيرقابل جايگزينی اش محسوب می شود . »
نامه ۱۴۴ فعال محيط زيست
در اين نامه همچنين اشاره شده که احداث اين جاده با ايجاد پديده «قطعه قطعه شدن» و جدايی زيستگاه ها، منجر به انقراض نسل بسياری از گونه های گياهی و جانوری می شود؛ پديده ای که باعث انقراض شير ايرانی و ببر مازندران شد و در حال حاضر بقای يوزپلنگ ايرانی را تهديدمی کند.
کارشناسان محيط زيست تاکيد دارند که « انقراض اين دو گونه تنها به دليل شکار نبوده، بلکه نابودی زيستگاه، عامل اصلی انقراض آنها بوده است. در حقيقت ما انسان ها برای گسترش خانه خويش، خانه آنها را ويران کرديم! يعنی همان بلايی که بر سر بسياری ديگر از رويشگاه های گياهی و زيستگاه های حيات وحش مهم کشور به خصوص جنگلها، تالاب ها، درياچه ها و رودخانه ها به بهانه ظاهرا مقبول توسعه شهری و صنعتی و سدسازی آورده ايم.»
آقای کهرم به آسيب ديگری اشاره می کند که از پيامدهای احداث اين جاده خواهد بود .
وی می گويد: «وقتی اين جاده احداث شود تمام روستاهای اطراف آن تمايل پيدا می کنند که به خاطر سهولت در رفت و آمد يا رساندن کالاها به شهر، به آن متصل شوند. در نتيجه ما موزاييکی از طبيعت تکه تکه شده داريم که ديگر تعريف پارک ملی به آن اطلاق نمی شود و ما با دست خودمان آن را از بين برده ايم.»
وی در پاسخ به این سوال که آيا سازمان محيط زيست به چنين پروژه ای موافق بوده است؟ می گويد: «طرح احداث اين جاده ۱۵ سال پيش مطرح شد ولی راه به جايی نبرد. الان بار ديگر اين مسئله مطرح شده است. به نظر من، سازمان حفاظت محيط زيست مديريت لازم را در اين زمينه ندارد و گرنه اجازه نمی داد که در داخل پارک های ملی جاده کشيده شود.»
اين کارشناس می افزايد: «اين بار اولی نيست که يک جاده از وسط پارک ملی رد می شود ولی مثل اينکه ما تازه متوجه شده ايم احداث چنين جاده هايی چه لطمات جبران ناپذيری به پارک ها می زنند.»
او می گويد: « احداث جاده در وسط درياچه اروميه باعث شد که آب به دو قسمت شمالی (۶۵ درصد) و جنوبی ( ۳۵) درصد تقسيم شود که در نتیجه بخش جنوبی بيشتر تخريب شد و به صورت باتلاق در آمده و در حال خشک شدن است.»
کهرم
به گفته آقای کهرم، « ما اينجا مسئله ای به نام اقتصاد، اشتغال و ارتزاق داريم که آنها در اولويت هستند. يعنی محيط زيست هميشه فدا شده است. نمونه آن هم ساحل خليج فارس است که نفت همه چيز را قربانی کرده است.»
به اعتقاد اين کارشناس محيط زيست، در مسئله احداث جاده از وسط پارک ملی لار نيز مسئله اقتصادی نهفته است و اينکه « به احتمال زياد محيط زيست بار ديگر قربانی خواهد شد هرچند که انتظار داريم با ديد موافق به اين موضوع نگريسته شود . »
در پايان نامه ۱۴۴ کارشناس محيط زيست به رييس جمهوری ايران آمده است: « باور ما اين است که با وجود دست کم پنج جاده که در عرض حدود ۲۰۰ کيلومتر و به موازات هم، البرز را قطع کرده اند، نياز به احداث جاده ای جديد و قطعه قطعه شدن بيشتر منطقه حفاظت شده البرز مرکزی نيست.»
اين فعالان زيست محيطی از محمود احمدی نژاد خواسته اند که با ابطال مصوبه دولت، اجازه ندهد « به بهانه احداث جاده بلده نور به گرمابدر لواسان، عملا آخرين شريان های حيات البرز را قطع کرده و شاهد مرگ خاموش اين اسطوره هميشه استوار ايران زمين باشيم.»
