تغییر مليت ورزشکاران و شرکت در مسابقات بين المللی زير پرچم يک کشور ديگر پديده تازه ای نيست. اما افزايش تعداد اين موارد در آستانه برگزاری مسابقات المپيک لندن خبرساز شده است.
بريتانيا ميزبان المپيک لندن، به خاطر دادن تابعيت به تعداد زيادی از ورزشکاران خارجی در مواردی مورد انتقاد قرار گرفته است. اين افراد که به تازگی تابعيت بريتانيايی دريافت کرده و به جمع ورزشکاران اين کشور پيوسته اند عبارتند از «ياميله آلدما» قهرمان پرش سه گام که متولد کوبا است و در المپيک ۲۰۰۴ نيز با پرچم سودان در مسابقات شرکت کرد، «شارا پروکتور» قهرمان پرش طول که متولد آنگولا است و «فيليپ هيندس» دو چرخه سوار اهل آلمان.
علاوه بر اين ها فدراسيون های دو و ميدانی بريتانيا سه ورزشکار متولد آمريکا را نيز به صف ورزشکاران خود افزوده است که عبارتند از: «مايکل بينگهام» و «شانا کاکس» در رشته دو چهارصد متر و «تيفانی پورتو» در رشته دو صد متر با مانع.
منتقدان، اين گروه از ورزشکاران را به طنز «بريتانيايی های پلاستيکی» لقب داده اند. اما روش جلب ورزشکاران کشورهای ديگر و دادن تابعيت به آنها در ساير کشورهای جهان نيز رايج است. به عنوان مثال کشورهای سابق اتحاد جماهير شوروی و به خصوص کشورهايی نظير آذربايجان که با درآمد نفت ثروت زيادی به دست آورده اند از سالها پيش ورزشکاران خارجی را به خدمت گرفته اند.
از ميان پنجاه ورزشکاری که زير پرچم آذربايجان در مسابقات المپيک لندن شرکت خواهند داشت تقريبا نيمی از آنها خارجی هستند. يکی از موارد بسيار جنجالی و خبر ساز آن مربوط به دو نوجوان وزنه بردار اهل بلغارستان است. در سال گذشته بلغارستان در ازای دريافت مبلغی حدود پانصد هزار دلار پذيرفت که اين دو برای تيم آذربايجان وزنه بزنند.
بلغارستان بعدا خواستار پرداخت مبلغ بيشتری شد چون به ادعای اين کشور در توافق اوليه بين دو طرف قرار نبوده که اين دو ورزشکار جوان در المپيک لندن شرکت کنند. پس از ماهها کشمکش بين دو طرف بالاخره بلغارستان عقب نشينی کرده و با شرکت اين دو ورزشکار در المپيک لندن و زير پرچم آذربايجان موافقت کرده است.
ورزش دوستان از گسترش اين شيوه ناراضی اند و می گويند نشانه بسيار بدی از تجاری شدن ورزش ملی است و به همين خاطر مردم نسبت به ورزشکاران وارداتی هيچ حس همبستگی ندارند.
رييس کميته بين المللی المپيک در اظهار نظرهای خود در ماه مارس گفت که برخی از ورزشکاران به خاطر دلايل بسيار مشروعی مثل پيوندهای خانوادگی و يا ضعف و نبود امکانات ورزشی لازم در کشور خود به اردوهای ورزشی کشورهای ديگر می پيوندند.
قزاقستان نيز يکی ديگر از کشورهای سابق اتحاد شوروی است که مثل آذربايجان اردوهای ورزشی خود را با جلب خارجيان گسترش داده است.
در سال ۲۰۰۸ پنج تنيس باز روس به قزاقستان پيوستند و در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ نيز دو نفر ديگر اين راه را درپيش گرفتند. علاوه بر اين چهار وزنه بردار متولد چين نيز به قزاقستان رفته که تمامی آنها در مسابقات المپيک لندن شرکت خواهند داشت. اين چهار نفر حتی نام های خود را به اسامی متداول در قزاقستان تغيير داده و تابعيت اين کشور را گرفته اند.
مسئولان فدراسيون وزنه برداری قزاقستان اميدوارند که اين چهار وزنه بردار چينی تبار بتوانند برای قزاقستان مدال بياورند. علاوه بر اين آنها می گويند که حضور چنين ورزشکاران موفقی در اردوی قزاقستان باعث شده که روحيه و عملکرد ورزشکاران جوانتر و بومی نيز بهبود پيدا کند.
اما بسياری از مردم قزاقستان با چنين ارزيابی مخالف هستند و می گويند که مسئولان ورزش اين کشور به جای صرف هزينه های سنگين برای جلب ورزشکاران خارجی بايد امکانات آموزشی و ورزشی را برای جوانان اين کشور بهبود ببخشند.
عده ای معتقدند که پيروزی ورزشکاران خارجی از نظر همبستگی ملی و يا الهام بخشيدن به نسل جوانتر هيچ تاثير مثبتی نخواهد داشت چون همه می دانند که اين مدال ها و پيروزی ها محصول واقعيت های ورزشی کشور نيست.در عين حال مردم و ورزش دوستان مهاجرت ورزشکاران خود به کشورهای ثروتمند تر را تقبيح می کنند.
بريتانيا ميزبان المپيک لندن، به خاطر دادن تابعيت به تعداد زيادی از ورزشکاران خارجی در مواردی مورد انتقاد قرار گرفته است. اين افراد که به تازگی تابعيت بريتانيايی دريافت کرده و به جمع ورزشکاران اين کشور پيوسته اند عبارتند از «ياميله آلدما» قهرمان پرش سه گام که متولد کوبا است و در المپيک ۲۰۰۴ نيز با پرچم سودان در مسابقات شرکت کرد، «شارا پروکتور» قهرمان پرش طول که متولد آنگولا است و «فيليپ هيندس» دو چرخه سوار اهل آلمان.
علاوه بر اين ها فدراسيون های دو و ميدانی بريتانيا سه ورزشکار متولد آمريکا را نيز به صف ورزشکاران خود افزوده است که عبارتند از: «مايکل بينگهام» و «شانا کاکس» در رشته دو چهارصد متر و «تيفانی پورتو» در رشته دو صد متر با مانع.
منتقدان، اين گروه از ورزشکاران را به طنز «بريتانيايی های پلاستيکی» لقب داده اند. اما روش جلب ورزشکاران کشورهای ديگر و دادن تابعيت به آنها در ساير کشورهای جهان نيز رايج است. به عنوان مثال کشورهای سابق اتحاد جماهير شوروی و به خصوص کشورهايی نظير آذربايجان که با درآمد نفت ثروت زيادی به دست آورده اند از سالها پيش ورزشکاران خارجی را به خدمت گرفته اند.
از ميان پنجاه ورزشکاری که زير پرچم آذربايجان در مسابقات المپيک لندن شرکت خواهند داشت تقريبا نيمی از آنها خارجی هستند. يکی از موارد بسيار جنجالی و خبر ساز آن مربوط به دو نوجوان وزنه بردار اهل بلغارستان است. در سال گذشته بلغارستان در ازای دريافت مبلغی حدود پانصد هزار دلار پذيرفت که اين دو برای تيم آذربايجان وزنه بزنند.
بلغارستان بعدا خواستار پرداخت مبلغ بيشتری شد چون به ادعای اين کشور در توافق اوليه بين دو طرف قرار نبوده که اين دو ورزشکار جوان در المپيک لندن شرکت کنند. پس از ماهها کشمکش بين دو طرف بالاخره بلغارستان عقب نشينی کرده و با شرکت اين دو ورزشکار در المپيک لندن و زير پرچم آذربايجان موافقت کرده است.
ورزش دوستان از گسترش اين شيوه ناراضی اند و می گويند نشانه بسيار بدی از تجاری شدن ورزش ملی است و به همين خاطر مردم نسبت به ورزشکاران وارداتی هيچ حس همبستگی ندارند.
رييس کميته بين المللی المپيک در اظهار نظرهای خود در ماه مارس گفت که برخی از ورزشکاران به خاطر دلايل بسيار مشروعی مثل پيوندهای خانوادگی و يا ضعف و نبود امکانات ورزشی لازم در کشور خود به اردوهای ورزشی کشورهای ديگر می پيوندند.
قزاقستان نيز يکی ديگر از کشورهای سابق اتحاد شوروی است که مثل آذربايجان اردوهای ورزشی خود را با جلب خارجيان گسترش داده است.
در سال ۲۰۰۸ پنج تنيس باز روس به قزاقستان پيوستند و در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ نيز دو نفر ديگر اين راه را درپيش گرفتند. علاوه بر اين چهار وزنه بردار متولد چين نيز به قزاقستان رفته که تمامی آنها در مسابقات المپيک لندن شرکت خواهند داشت. اين چهار نفر حتی نام های خود را به اسامی متداول در قزاقستان تغيير داده و تابعيت اين کشور را گرفته اند.
مسئولان فدراسيون وزنه برداری قزاقستان اميدوارند که اين چهار وزنه بردار چينی تبار بتوانند برای قزاقستان مدال بياورند. علاوه بر اين آنها می گويند که حضور چنين ورزشکاران موفقی در اردوی قزاقستان باعث شده که روحيه و عملکرد ورزشکاران جوانتر و بومی نيز بهبود پيدا کند.
اما بسياری از مردم قزاقستان با چنين ارزيابی مخالف هستند و می گويند که مسئولان ورزش اين کشور به جای صرف هزينه های سنگين برای جلب ورزشکاران خارجی بايد امکانات آموزشی و ورزشی را برای جوانان اين کشور بهبود ببخشند.
عده ای معتقدند که پيروزی ورزشکاران خارجی از نظر همبستگی ملی و يا الهام بخشيدن به نسل جوانتر هيچ تاثير مثبتی نخواهد داشت چون همه می دانند که اين مدال ها و پيروزی ها محصول واقعيت های ورزشی کشور نيست.در عين حال مردم و ورزش دوستان مهاجرت ورزشکاران خود به کشورهای ثروتمند تر را تقبيح می کنند.
