خواهر وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی و عقیدتی در زندان لنگرود قم که روز چهارشنبه به دلیل اعتصاب غذا جان باخت، ادعای دادستان این شهر مبنی بر اینکه دلیل مرگ برادرش «بیماری کبدی» بوده است را رد کرد.
مهدی کاهه دادستان قم روز پنج‌شنبه ۲۲ آذر گفته بود که این زندانی به دلیل «بیماری کبدی دچار وخامت اوضاع جسمانی شده» و پس از «هفت روز بستری بودن در بیمارستان» فوت شده است.
الهه صیادی نصیری، خواهر وحید، در گفت‌وگو با رادیو فردا در واکنش به این ادعا گفت: «من هم این را شنیدم. نه، چنین چیزی نبوده است. به خاطر اعتصاب غذا بوده. معده‌اش خشک شده بود، خونریزی کرده بود. هفته پیش هم که بستری شده بود به خاطر خونریزی معده‌اش بود. بعد دوباره انتقالش داده بودند به زندان. پریشب که حالش بد می‌شود برای چند ساعتی در بیمارستان بستری بوده است».
وی دلیل مرگ برادرش را «اعتصاب غذا»، «خونریزی معده»، «پس زدن روده و کبد» عنوان کرد و گفت که این اطلاعات محدود را پزشکی قانونی بیمارستان در اختیار آنها گذاشته است.
خانم صیادی اظهار داشت: «امروز رفتیم پزشکی قانونی بیمارستان شهید بهشتی و جنازه را تحویل گرفتیم. بعد بردیم بهشت معصومه که فردا صبح برویم برای تشییع جنازه و انجام کارهای تدفین».
وی افزود: «پسرم و برادرم موفق شدند جنازه (وحید) را ببینند. خیلی استخوانی بود و هیچ چیزی ازش نمانده بود. وقتی برادرم که جنازه را دیده بود برگشت خانه، دیگر نای حرف زدن نداشت».
خواهر این زندانی عقیدتی درباره برگزاری مراسم سوگواری برادرش گفت که به خانواده اعلام شده است «آشوب نکنند، علیه رژیم حرفی نزنید. سروصدا نکنید و علیه رژیم سروصدایی نباشد».
خانم صیادی نصیری پیشتر گفته بود که برادرش در اعتراض به وضعیت نگهداری خود در زندان قم و درخواست برای انتقال به زندان اوین، اعتصاب غذا کرده بود.
وحید صیادی نخستین بار شهریورماه ۹۴ بازداشت شد.
اتهامات او «توهین به مقدسات، توهین به رهبر جمهوری اسلامی ایران و تبلیغ علیه نظام» بود که عمدتا از رهگذر فعالیت‌هایش در شبکه‌های مجازی به ویژه فیسبوک برایش رقم خورد.
وحید صیادی که در دادگاه بدوی مجموعا به هشت سال حبس محکوم شده بود، در فروردین امسال با اعمال عفو نوروزی و پس از تحمل دو سال و نیم حبس، از زندان رجایی شهر کرج آزاد شده بود.
آزادی این زندانی سیاسی و عقیدتی فقط چند ماهی به طول کشید و مرداد امسال، اداره اطلاعات شهر قم بار دیگر وی را بازداشت کرد.
