به نوشته روزنامه واشينگتن پست، در سال های اخير شبکه اجتماعی فيس بوک ابزار اصلی مخالفان حکومت حسنی مبارک بوده است. در هفته های اخير نيز فيس بوک با ۵ ميليون مشترک در مصر در برقراری ارتباط و سازماندهی اعتراضات نقش بسيار مهمی ايفا کرده است.
اما به نظر می رسد که اين غول شبکه های اجتماعی برخلاف رقبای خود مثل گوگل و توييتر که نقش فعال تری در کمک به معترضان مصری به عهده گرفته اند از درگير شدن در حوادث سياسی مصر پرهيز می کند.
شايد حوادث تونس و مصر مديران فيس بوک را به اين نتيجه رسانده است که اگراين شبکه نقش فعال تری برعهده گيرد، دولت های بيشتری در منطقه ارتباط با فيس بوک را قطع خواهند کرد.
روزنامه واشينگتن پست از قول « ديويد کرک پاتريک» نويسنده زندگينامه رسمی
فيس بوک می نويسد: «مسئولان شبکه فيس بوک در حال بحث و بررسی اين موضوع هستند. مشکل اين است که اين شبکه در کشورهايی که رژيم های ديکتاتوری دارند بسيار پر طرفدار است. ولی در همين حال آن چه که در تونس و مصر روی داد ممکن است باعث شود که حکومت های ديگر روش برخورد با فيس بوک را تغيير داده و در مورد کار اين شبکه سخت گيری بيشتری کنند.»
يک سخنگوی فيس بوک بدون اشاره به تصميم اين شبکه در مورد آينده کار خود در مصر و کشورهای مشابه در بيانيه خود گفت که قطع شبکه اينترنت در مصر موجب نگرانی جامعه بين المللی است هر چند در نهايت بايد پذيرفت که ناآرامی های فعلی در مصر امری است مربوط به مردم و حکومت آن کشور.
واشينگتن پست يادآوری می کند که حتی در مواردی هم که فيس بوک برای مقابله با نفوذ دولت در شبکه اينترنت و سانسور آن وارد عمل شده است دخالت خود را يک اقدام فنی و تکنيکی قلمداد می کند. نمونه آن ماه گذشته اتفاق افتاد که فيس بوک مسير ترافيک فيس بوک تونس را تغيير داد تا حکومت نتواند با نفوذ در آن شبکه هويت کاربران را کشف کند.
سخنگوی فيس بوک با انتشار بيانيه ای در اين مورد گفت :« هر چند مسئله امنيت کاربران در تونس يک بعد سياسی نيز دارد ولی آن چه که فيس بوک انجام داد صرفا ارائه يک راه حل فنی است. کار ما اين بود که از حرمت مشترکان اين شبکه دفاع کرده و از نظر فنی اين امکان را فراهم کنيم که بدون هيچ گونه ناامنی به استفاده از فيس بوک ادامه دهند.»
واشينگتن پست می افزايد به نظر می رسد فيس بوک در مواردی که پای آن به بحران های سياسی کشيده می شود به نسبت گوگل و توييتر روش ديگری دارد. به عنوان مثال شرکت گوگل بر سر سانسور مضامين منتشر شده در وب سايت جستجو گر خود به نوعی با دولت چين درگير شد. و يا توييتر در تابستان سال ۲۰۰۹ تغيير برخی صفحات و خطوط خود را به خاطر هم زمانی آن با اعتراضات سياسی د رايران به تاخير انداخت و به ارتباطات جنبش اعتراضی آن کشور کمک موثری کرد.
در سال ۲۰۱۰ به هنگام کشمکش بين کمپانی گوگل و دولت چين، فيس بوک حاضر نشد در اين ماجرا دخالت کند و به همين خاطر به شدت از سوی کنگره آمريکا مورد انتقاد قرار گرفت. در آن زمان توجيه فيس بوک اين بود که در چين هيچ کارمندی ندارد و نوع فعاليت آن در چين با شرکت گوگل متفاوت است.
علاوه بر اين فيس بوک به يک مجموعه دربرگيرنده شرکت های رسانه ای و مخابراتی با عنوان « طرح شبکه جهانی» که هدف آن انجام فعاليت های خيريه است، نپيوسته است. در حالی که شرکت های مايکروسافت، گوگل و ياهو با تشکيل اين مجموعه هدف اصلی خود را مبارزه با سانسور قرار داده اند. البته توييتر هم به اين مجموعه نپيوسته است.
واشينگتن پست يادآوری می کند با وجودی که فيس بوک از اتخاذ هر گونه موضع سياسی در قبال حوادث مصر امتناع کرده اما اين شبکه هنوز يک ابزار مهم برای گسترش اخبار غير حکومتی است.
بسياری از شبکه های خبری بين المللی از جمله تلويزيون الجزيره در روزهای اخير بخشی از اخبار و يا ديدگاههای مردم مصر را از طريق جست وجو در شبکه فيس بوک جمع آوری و منتشر کرده اند.
برخی از کارشناسان عرصه اينترنت می گويند اين فيس بوک است که بايد مشخص کند چگونه خواهد توانست از امنيت کابران خود در شرايط خفقان و سرکوب حفاظت کند ولی براساس روش کار اين شرکت کاربران ناگزير نام و مشخصات واقعی خود را ارائه دهند و همين موضوع باعث می شود که کاربران فيس بوک به شدت به مخاطره بيافتند.
«ديويد کرک پاتريک» کارشناس فيس بوک می گويد :« مشکل در اين است که اگر فيس بوک کار استفاده از اين شبکه برای فعالان سياسی را ساده تر کند در کشورهايی مثل مصر يا تونس پليس و يا گروه های فشار وابسته به حکومت ها خواهند توانست از اين امکانات سوء استفاده کنند.»
به گفته وی در نهايت تصميم گيری در مورد اين مسائل در شرکت فيس بود به يک نفر برمی گردد و آن هم «مارک زاکربرگ» بنيانگذار و مديرعامل فيس بوک است که به ندرت افکار و تمايلات خود را برملا می کند.
اما به نظر می رسد که اين غول شبکه های اجتماعی برخلاف رقبای خود مثل گوگل و توييتر که نقش فعال تری در کمک به معترضان مصری به عهده گرفته اند از درگير شدن در حوادث سياسی مصر پرهيز می کند.
شايد حوادث تونس و مصر مديران فيس بوک را به اين نتيجه رسانده است که اگراين شبکه نقش فعال تری برعهده گيرد، دولت های بيشتری در منطقه ارتباط با فيس بوک را قطع خواهند کرد.
روزنامه واشينگتن پست از قول « ديويد کرک پاتريک» نويسنده زندگينامه رسمی
فيس بوک می نويسد: «مسئولان شبکه فيس بوک در حال بحث و بررسی اين موضوع هستند. مشکل اين است که اين شبکه در کشورهايی که رژيم های ديکتاتوری دارند بسيار پر طرفدار است. ولی در همين حال آن چه که در تونس و مصر روی داد ممکن است باعث شود که حکومت های ديگر روش برخورد با فيس بوک را تغيير داده و در مورد کار اين شبکه سخت گيری بيشتری کنند.»
يک سخنگوی فيس بوک بدون اشاره به تصميم اين شبکه در مورد آينده کار خود در مصر و کشورهای مشابه در بيانيه خود گفت که قطع شبکه اينترنت در مصر موجب نگرانی جامعه بين المللی است هر چند در نهايت بايد پذيرفت که ناآرامی های فعلی در مصر امری است مربوط به مردم و حکومت آن کشور.
واشينگتن پست يادآوری می کند که حتی در مواردی هم که فيس بوک برای مقابله با نفوذ دولت در شبکه اينترنت و سانسور آن وارد عمل شده است دخالت خود را يک اقدام فنی و تکنيکی قلمداد می کند. نمونه آن ماه گذشته اتفاق افتاد که فيس بوک مسير ترافيک فيس بوک تونس را تغيير داد تا حکومت نتواند با نفوذ در آن شبکه هويت کاربران را کشف کند.
سخنگوی فيس بوک با انتشار بيانيه ای در اين مورد گفت :« هر چند مسئله امنيت کاربران در تونس يک بعد سياسی نيز دارد ولی آن چه که فيس بوک انجام داد صرفا ارائه يک راه حل فنی است. کار ما اين بود که از حرمت مشترکان اين شبکه دفاع کرده و از نظر فنی اين امکان را فراهم کنيم که بدون هيچ گونه ناامنی به استفاده از فيس بوک ادامه دهند.»
واشينگتن پست می افزايد به نظر می رسد فيس بوک در مواردی که پای آن به بحران های سياسی کشيده می شود به نسبت گوگل و توييتر روش ديگری دارد. به عنوان مثال شرکت گوگل بر سر سانسور مضامين منتشر شده در وب سايت جستجو گر خود به نوعی با دولت چين درگير شد. و يا توييتر در تابستان سال ۲۰۰۹ تغيير برخی صفحات و خطوط خود را به خاطر هم زمانی آن با اعتراضات سياسی د رايران به تاخير انداخت و به ارتباطات جنبش اعتراضی آن کشور کمک موثری کرد.
در سال ۲۰۱۰ به هنگام کشمکش بين کمپانی گوگل و دولت چين، فيس بوک حاضر نشد در اين ماجرا دخالت کند و به همين خاطر به شدت از سوی کنگره آمريکا مورد انتقاد قرار گرفت. در آن زمان توجيه فيس بوک اين بود که در چين هيچ کارمندی ندارد و نوع فعاليت آن در چين با شرکت گوگل متفاوت است.
علاوه بر اين فيس بوک به يک مجموعه دربرگيرنده شرکت های رسانه ای و مخابراتی با عنوان « طرح شبکه جهانی» که هدف آن انجام فعاليت های خيريه است، نپيوسته است. در حالی که شرکت های مايکروسافت، گوگل و ياهو با تشکيل اين مجموعه هدف اصلی خود را مبارزه با سانسور قرار داده اند. البته توييتر هم به اين مجموعه نپيوسته است.
واشينگتن پست يادآوری می کند با وجودی که فيس بوک از اتخاذ هر گونه موضع سياسی در قبال حوادث مصر امتناع کرده اما اين شبکه هنوز يک ابزار مهم برای گسترش اخبار غير حکومتی است.
بسياری از شبکه های خبری بين المللی از جمله تلويزيون الجزيره در روزهای اخير بخشی از اخبار و يا ديدگاههای مردم مصر را از طريق جست وجو در شبکه فيس بوک جمع آوری و منتشر کرده اند.
برخی از کارشناسان عرصه اينترنت می گويند اين فيس بوک است که بايد مشخص کند چگونه خواهد توانست از امنيت کابران خود در شرايط خفقان و سرکوب حفاظت کند ولی براساس روش کار اين شرکت کاربران ناگزير نام و مشخصات واقعی خود را ارائه دهند و همين موضوع باعث می شود که کاربران فيس بوک به شدت به مخاطره بيافتند.
«ديويد کرک پاتريک» کارشناس فيس بوک می گويد :« مشکل در اين است که اگر فيس بوک کار استفاده از اين شبکه برای فعالان سياسی را ساده تر کند در کشورهايی مثل مصر يا تونس پليس و يا گروه های فشار وابسته به حکومت ها خواهند توانست از اين امکانات سوء استفاده کنند.»
به گفته وی در نهايت تصميم گيری در مورد اين مسائل در شرکت فيس بود به يک نفر برمی گردد و آن هم «مارک زاکربرگ» بنيانگذار و مديرعامل فيس بوک است که به ندرت افکار و تمايلات خود را برملا می کند.
