اسناد منتشر شده در وب سایت ویکی لیکس در مورد پاکستان نشان می دهد که دولت آمریکا و متحدانش بیم آن دارند که تند روهای اسلامی به امکانات هسته ای پاکستان دست پیدا کنند.
به علاوه این اسناد نشان دهنده تردید و اطمینان نداشتن آمریکا از موقعیت رییس جمهوری پاکستان و همچنین صداقت این کشور در مبارزه با تندرو های اسلامی متحد طالبان است.
آن پاترسون، سفیر وقت آمریکا در پاکستان در فوریه ۲۰۰۹ در یادداشتی نوشته است: «نگرانی ما از این نیست که اسلامگرایان بتوانند بمب هسته ای را به طور کامل بربایند. این امکانپذیر نیست. نگرانی ما از این روست که کسانی از درون دولت پاکستان با آنها همکاری کرده، به تدریج وسایل و مواد لازم برای ساختن سلاح های هسته ای را در اختیار آنان بگذارند.»
سند دیگری مربوط به سال ۲۰۰۷ نشان می دهد که به علت همین نگرانی، پاکستان عملا موافقت کرده بود که اورانیوم غنی شده اش را از کشور خارج کند. اما به علت مخالفت های داخلی، این کار هیچ گاه انجام نگرفت.
بخش دیگری از این اسناد نظر آمریکا را نسبت به مواضع و عملکرد پاکستان در برابر تندروهای اسلامی نشان می دهد.
در سندی از قول یوسف گیلانی- نخست وزیر پاکستان- آمده است که می گوید من مخالفتی با حملات برنامه ریزی شده آمریکا علیه مواضع طالبان در شمال شرقی کشور ندارم، که البته این خلاف اظهاراتی است که او و سایر مقامات عالیرتبه پاکستان به طور علنی ابراز می کنند.
در این سند که مربوط به گفته های گیلانی در سال ۲۰۰۸ به سفیر آمریکاست، او می گوید اگر با این حملات، کسانی را که مد نظر است هدف قرار دهید، من حرفی ندارم. ما در مجلس ملی به آن اعتراض خواهیم کرد و بعد هم دنبالش را نمی گیریم.
با این حال آن پاترسون- سفیروقت آمریکا درپاکستان- در یادداشتی نسبت به خواست پاکستان به سرکوب تندروهای اسلامی، ابراز تردید می کند.
او می نویسد: فکر نمی کنم هیچ امیدی باشد که پاکستان حمایت خود را از این گروه ها سلب کند. پاکستان آنها را بخشی از امنیت ملی خود در برابر هند می داند. به عبارت دیگر تلاش آمریکا برای آن که دولت پاکستان اسلامگرایان شمال شرقی کشورش را که پشت طالبان هستند، سرکوب کند، بی فایده است. چرا که پاکستان آن ها را مهم ترین نیرو برای جلوگیری از نفوذ هند در افغانستان می داند.
و بالاخره اسناد ویکی لیکس نشان می دهد که دولت آمریکا، دولت آصف علی زرداری را ضعیف و بدون محبوبیت دانسته و نسبت به قابلیت آن تردید دارد.
از این مدارک پیداست که فرمانده نیروی انتظامی پاکستان قدرت پشت صحنه است که یک بار نیز صحبت از برکناری آصف زرداری کرده بود. به علاوه گفته می شود خود آقای زرداری نیز از این موضوع اظهار نگرانی کرده است. زرداری گفته است: «او می خواهد مرا بیرون کند.»
در فوریه ۲۰۱۰ سفیر آمریکا می نویسد: «دولت پاکستان، ضعیف، بی اثر و فاسد است. و محور اصلی سیاست داخلی پاکستان، بی ثباتی و فقدان اطمینان نسبت به سرنوشت آقای زرداری است.»
ژنرال پرویز کیانی – فرمانده نیروهای نظامی پاکستان- یک بار به سفیر آمریکا در این کشور گفته بود که حاضر است زرداری را وادار به استعفا کند. اما هیچ اطمینانی به نوازشریف – رهبر اپوزیسیون- ندارد و او را انتخاب بهتری نمی داند.
ناظران معتقدند علنی شدن این اسناد و اظهارنظرها ممکن است بر رابطه واشینگتن و اسلام آباد دستکم در کوتاه مدت، تاثیر سوء داشته باشد.
اما تا صبح چهارشنبه هیچ واکنشی در این مورد از سوی مقامات پاکستانی نشان داده نشده است . سفیر آمریکا در پاکستان از انتشار این اسناد ابراز تاسف کرده است.
به علاوه این اسناد نشان دهنده تردید و اطمینان نداشتن آمریکا از موقعیت رییس جمهوری پاکستان و همچنین صداقت این کشور در مبارزه با تندرو های اسلامی متحد طالبان است.
آن پاترسون، سفیر وقت آمریکا در پاکستان در فوریه ۲۰۰۹ در یادداشتی نوشته است: «نگرانی ما از این نیست که اسلامگرایان بتوانند بمب هسته ای را به طور کامل بربایند. این امکانپذیر نیست. نگرانی ما از این روست که کسانی از درون دولت پاکستان با آنها همکاری کرده، به تدریج وسایل و مواد لازم برای ساختن سلاح های هسته ای را در اختیار آنان بگذارند.»
سند دیگری مربوط به سال ۲۰۰۷ نشان می دهد که به علت همین نگرانی، پاکستان عملا موافقت کرده بود که اورانیوم غنی شده اش را از کشور خارج کند. اما به علت مخالفت های داخلی، این کار هیچ گاه انجام نگرفت.
بخش دیگری از این اسناد نظر آمریکا را نسبت به مواضع و عملکرد پاکستان در برابر تندروهای اسلامی نشان می دهد.
در سندی از قول یوسف گیلانی- نخست وزیر پاکستان- آمده است که می گوید من مخالفتی با حملات برنامه ریزی شده آمریکا علیه مواضع طالبان در شمال شرقی کشور ندارم، که البته این خلاف اظهاراتی است که او و سایر مقامات عالیرتبه پاکستان به طور علنی ابراز می کنند.
در این سند که مربوط به گفته های گیلانی در سال ۲۰۰۸ به سفیر آمریکاست، او می گوید اگر با این حملات، کسانی را که مد نظر است هدف قرار دهید، من حرفی ندارم. ما در مجلس ملی به آن اعتراض خواهیم کرد و بعد هم دنبالش را نمی گیریم.
با این حال آن پاترسون- سفیروقت آمریکا درپاکستان- در یادداشتی نسبت به خواست پاکستان به سرکوب تندروهای اسلامی، ابراز تردید می کند.
او می نویسد: فکر نمی کنم هیچ امیدی باشد که پاکستان حمایت خود را از این گروه ها سلب کند. پاکستان آنها را بخشی از امنیت ملی خود در برابر هند می داند. به عبارت دیگر تلاش آمریکا برای آن که دولت پاکستان اسلامگرایان شمال شرقی کشورش را که پشت طالبان هستند، سرکوب کند، بی فایده است. چرا که پاکستان آن ها را مهم ترین نیرو برای جلوگیری از نفوذ هند در افغانستان می داند.
و بالاخره اسناد ویکی لیکس نشان می دهد که دولت آمریکا، دولت آصف علی زرداری را ضعیف و بدون محبوبیت دانسته و نسبت به قابلیت آن تردید دارد.
از این مدارک پیداست که فرمانده نیروی انتظامی پاکستان قدرت پشت صحنه است که یک بار نیز صحبت از برکناری آصف زرداری کرده بود. به علاوه گفته می شود خود آقای زرداری نیز از این موضوع اظهار نگرانی کرده است. زرداری گفته است: «او می خواهد مرا بیرون کند.»
در فوریه ۲۰۱۰ سفیر آمریکا می نویسد: «دولت پاکستان، ضعیف، بی اثر و فاسد است. و محور اصلی سیاست داخلی پاکستان، بی ثباتی و فقدان اطمینان نسبت به سرنوشت آقای زرداری است.»
ژنرال پرویز کیانی – فرمانده نیروهای نظامی پاکستان- یک بار به سفیر آمریکا در این کشور گفته بود که حاضر است زرداری را وادار به استعفا کند. اما هیچ اطمینانی به نوازشریف – رهبر اپوزیسیون- ندارد و او را انتخاب بهتری نمی داند.
ناظران معتقدند علنی شدن این اسناد و اظهارنظرها ممکن است بر رابطه واشینگتن و اسلام آباد دستکم در کوتاه مدت، تاثیر سوء داشته باشد.
اما تا صبح چهارشنبه هیچ واکنشی در این مورد از سوی مقامات پاکستانی نشان داده نشده است . سفیر آمریکا در پاکستان از انتشار این اسناد ابراز تاسف کرده است.
