وبسايت کلمه، نزديک به مير حسين موسوی، گزارش داد که بهاره هدايت، فعال دانشجوی زندانی، که همراه با مهديه گلرو، از يک هفته پيش در اعتراض به ممنوع‌الملاقات شدن دست به اعتصاب غذا زده بود، در پی اوضاع نامساعد جسمی به بهداری زندان اوين منتقل شده است.
بر اساس اين گزارش‌ها، با توجه به قطع بودن تلفن‌های زندانيان سياسی و ممنوع‌الملاقات بودن وی، هيچ‌گونه اخبار موثقی در مورد وضعيتش در دست نيست.
بهاره هدايت که يک سال است در زندان به سر می‌برد، تاکنون حق استفاده از مرخصی را نداشته‌است و از چند ماه پيش، از ملاقات حضوری با خانواده خود محروم هستند.
امين احمديان، همسر خانم هدايت، درباره گزارش های منتشر شده در خصوص وی، به راديو فردا می گويد:
متاسفانه از همان روز سه شنبه که نتوانستيم با او ملاقات کنيم و جسته گريخته خبرهايی از هم بندی هايش شنيديم، تا به حال، در بی خبری مطلق به سر می بريم. البته اخباری از سوی زندانی های عادی که به صورت تلفنی به ما يا به دوستانش می رسد، ولی از درستی اين خبرها مطمئن نيستيم و نمی توانيم آن را تاييد يا رد کنيم.
ما در اين مدت به دادستانی هم برای کسب خبر از سلامتی او و پيگيری وضعيتش مراجعه کرديم، اما متاسفانه هيچ پاسخی نگرفتيم و منتظريم ببينيم دفعه بعد با ملاقات ما موافقت می شود و حداقل خبری از وضعيت سلامتی او می توانيم به دست بياوريم يا نه.
وقتی شنيديم اينها در اعتصاب غذا هستند، سعی کرديم به هر طريقی به گوششان برسانيم که اعتصاب غذای خود را بشکنند و اميدواريم اين پيغام ما به آنها رسيده باشد و اعتصاب خود را شکسته باشند تا بتوانيم از خارج زندان دليل ممنوع الملاقات شدن بچه ها را پيگيری کنيم و کاری انجام دهيم.
گويا شما اجازه ملاقات با خانم هدايت را پيدا نکرده ايد. چه مدتی است که امکان ملاقات برای شما وجود ندارد؟
متاسفانه در مورد ملاقات حضوری اکنون بيش از هشت ماه است که ما از ملاقات حضوری با او محروم هستيم، اما در ملاقات های کابينی، هفته ای يک بار مدت ۲۰ دقيقه می توانستيم او را ملاقات کنيم که از هفته پيش به دلايل نامعلومی قطع شده است.
الان حدود سه ماه است که تلفن های اين بچه ها نيز قطع شده است و آنها در جايی نگهداری می شوند که حتی با زندانی های ديگر هم ارتباط ندارند و کاملا ايزوله هستند. به همين دليل ما هيچ خبری از اينها نداريم.
در خبرها آمده بود که خانم هدايت در زندان به بيماری سنگ کيسه صفرا مبتلا شده است و طبق نظر پزشکان زندان نياز به عمل جراحی دارد. آيا در اين رابطه اقدامی از سوی سازمان زندان ها و يا دستگاه قضايی صورت گرفته است؟
گويا خانم هدايت چند ماهی است به دل دردهای شديد مبتلا شده است که يک بار وضعيت حاد می شود و به بهداری مراجعه می کند و آنجا سونوگرافی انجام می دهند و پزشک می گويد سنگ کيسه صفرا است.
همان طور که می دانيد، درمان قطعی اين بيماری، جراحی است که هم خود خانم هدايت از داخل زندان برای معالجه درخواست مرخصی استعلاجی داده است و هم من به دادستانی مراجعه کردم و درخواست دادم، ولی تا اين لحظه که با شما صحبت می کنم، هيچ جوابی نگرفته ايم و از وضعيت سلامتی او خبری نداريم.
از مقامات قضايی جمهوری اسلامی ايران چه درخواستی داريد؟
اکنون به جز احکام ناعادلانه ای که برای بچه ها صادر می شود، وضعيت نگهداری در زندان به اين صورت و محروميت از ملاقات حضوری و کابينی و حتی تماس تلفنی و دسترسی به امکانات اوليه پزشکی ظلم مضاعفی در حق اين افراد است.
جدا کردن آنها از خانواده هايشان و دنيای بيرون، در واقع، يک جور زنده به گور کردن اين بچه ها است که از انسانيت به دور است. ما اميدواريم هر چه زودتر با به کار بردن عقلانيت و انسانيت، به اين وضعيت خاتمه دهند.
