«استفاده ایران از کمتر از پنج درصد فرصت‌های گردشگری خود»
معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت که تاکنون «کمتر از ۵ درصد از فرصت گردشگری کشور استفاده کرده‌ایم».
به گزارش خبرگزاری ایسنا، زهرا احمدی‌پور روز پنجشنبه هشتم تیر با اعلام این مطلب در جلسه با سمن‌ها و تشکل‌های میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان از اینکه در ایران «سیاست کلی برای توسعه صنعت گردشگری» وجود ندارد٬ اظهار تاسف کرد و گفت که «تا این سیاست‌ها نباشد به یک مفاهیم مشترک دست نخواهیم یافت».
وی افزود: تصمیم‌گیری با «ساختار بسته» و «موانع دولتی» در حوزه گردشگری٬ باعث «رکود» در این بخش و «دلسردی» سرمایه‌گذاران می‌شود.
این مقام دولتی همچنین از وجود راهنمایانی در حوزه گردشگری خبر داد که «به شدت از جاذبه‌های گردشگری خارجی آگاه هستند٬ اما به درستی نمی‌توانند حتی یک جاذبه داخلی را معرفی کنند».
خانم احمدی‌پور چنین وضعیتی را نشانه ناتوانی دولت در برقراری «توازن مناسب بین تورهای ورودی و خروجی» توصیف و ارزیابی کرد.
مقام‌های جمهوری اسلامی سال‌هاست از ضرورت سرمایه‌گذاری و توسعه گردشگری در ایران سخن می‌گویند٬ اما این کشور همچنان با محدودیت‌ها و موانع سیاسی و اجتماعی بسیاری در این زمینه مواجه است که روند توسعه این بخش را کند کرده است.
ششم تیر ماه امسال هم مصطفی دهقان٬ دستیار ویژه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، از تدوین سیاست‌های کلی گردشگری با مشارکت مجمع تشخیص مصلحت خبر داد.
آقای دهقان اظهار امیدواری کرد که این سند تا مهرماه امسال به صحن مجمع تشخیص مصلحت برسد و پس از آن از سوی آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، ابلاغ شود.
وی افزود که این «سند ملی٬ خط مشی اجرایی نهاد‌ها و سازمان‌ها را مشخص می‌کند. یعنی تکلیف می‌کند چه برنامه‌ای برای گردشگری داشته باشیم.»
به گفته آقای دهقان در ایران تاکنون دو مرتبه، جامع و هماهنگ به سمت تدوین سند ملی گردشگری حرکت شده که نخستین آن مربوط به سال ۱۳۵۲ است.
وی اشاره کرد که در آن سال یک شرکت سوئیسی با طرف ایرانی سند مفصلی را در حدود ۱۸ جلد تدوین کرد و گفت: «این سند با تحولات سیاسی کشور تداخل یافت و هیچ وقت اجرایی نشد.»
آن‌طور که دستیار ویژه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرده است، در سال ۱۳۸۱ نیز «تفاهمی مشترک با سازمان جهانی جهانگردی (UNWTO) برای تدوین سند جامع گردشگری ایران، گروه‌های کار‌شناسی تشکیل شد که آن هم متوقف شد».
