حسن روحانی، کاندیدای اصلاحطلبان و اعتدالگریان ایران، با کسب بیش از ۱۸ میلیون رأی، هفتمین رئیسجمهور ایران شد. نتایج نهایی اعلام شده توسط وزارت کشور ایران حاکی از اختلاف ۱۲ میلیونی میزان آرای آقای روحانی با نزدیکترین رقیب او، محمدباقر قالیباف است.
یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، در حالی روز جمعه ۲۴ خرداد ماه برای تعیین جانشین محمود احمدینژاد برگزار شد که دو چهره اصلی مورد حمایت گروههای اصلاحطلب و میانهرو، یعنی محمد خاتمی و اکبر هاشمی رفسنجانی هر یک به شکلی از حضور در گردونه رقابتها بازماندند و در عین حال دو نامزد معترض به نتایج انتخابات خرداد ۸۸، یعنی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، همچنان در حبس خانگی به سر میبرند.
با این حال آقای روحانی که در بیش دو دهه گذشته، نماینده آیتالله خامنهای در شورای عالی امنیت ملی بوده است، در تبلیغات انتخاباتی خود قول داده که برای رفع حصر این این دو رهبر مخالفان دولت، تلاش خواهد کرد و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی را پی خواهد گرفت.
آقای روحانی که با شعار دولت «تدبیر و امید» وارد مبارزات انتخاباتی شده بود، بارها در مناظرهها و تبلیغات انتخاباتی خود از عملکرد دولتهای اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی، به ویژه در حوزه سیاست خارجی و پرونده هستهای دفاع کرده و اقدامات دولت کنونی در این حوزهها را به نقد و چالش کشیده است.
«با تیم امیدمان شرکت کردیم»
حسن روحانی که در سالهای پس از پیروزی انقلاب بهمن ۵۷، سالها به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی، نماینده مجلس خبرگان رهبری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، و عضو منصوب شورای عالی امنیت ملی مشغول به فعالیت بوده است، از اعضای میانهروی جامعه روحانیت مبارز، تشکل دست راستی و سنی روحانیان تهران است.
وی همچنین رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، و از چهرههای بسیار نزدیک به اکبر هاشمی رفسنجانی، چهره با نفوذ سه دهه حیات جمهوری اسلامی و از اعضای قدیمی جامعه روحانیت مبارز است.
اما در حالی اعضای مختلف جامعه روحانیت مبارز، در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به صورت پیدا و پنهان از برخی کاندیداهای دیگر حمایت کردند، آقای روحانی توانست حمایت مجمع روحانیون مبارز را از آن خود کند که تجمع چپگرای رقیب با جامعه روحانیت است.
در این میان، با نظر محمد خاتمی و شورای مشاورانش، محمدرضا عارف نامزد اصلاحطلب انتخابات ریاست جمهوری یازدهم نیز از ادامه رقابتها کناره گرفت تا اصلاحطلبان و اعتدالگرایان بتوانند با تمرکز بر یک نامزد واحد زمینه پیروزی را برای خود فراهم آورند.
در عین حال حمایت مجمع روحانیون مبارز و به ویژه شخص محمد خاتمی، از آقای روحانی، که با همراهی طیف گستردهای از اصلاحطلبان مواجه شد، انتقادهایی را هم در میان طیفی از هواداران جنبش سبز برانگیخت که معتقد بودند آقای روحانی نخواهد توانست اصلاحطلبان را نمایندگی کند.
با این حال اجماع میان در نامزد میانهرو و اصلاحطلب انتخابات یازدهم، با حمایت شماری از زندانیان سیاسی از جمله مصطفی تاجزاده هم روبهرو شد و آقای تاجزاده روز شنبه در واکنش به نخستین خبرها از نتایج انتخاب گفته بود که اصلاحطلبان تازه در این انتخابات با تیم امید خود شرکت کرده بودند و نه تیم اصلیشان.
آقای روحانی که در دولتهای محمد خاتمی و اکبر هاشمی رفسنجانی، به مدت ۱۶ سال مسئول دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بود، مسئولیت مذاکرات هستهای ایران و سه کشور اروپایی را در دولت دوم محمد خاتمی بر عهده داشت و اقدامات او گرچه مورد انتقاد جانشینانش در این پست قرار گرفت اما مانع از ارسال پرونده هستهای ایران به شورای امنیت شد.
اما با روی کار آمدن محمود احمدینژاد در سال ۸۴، اندکی پس از آنکه دولت جدید، مذاکرهکننده ارشد تازهای را به جای آقای روحانی مسئول پرونده مذاکرات هستهای کرد، پرونده هستهای ایران از شورای حکام به شورای امنیت سازمان ملل احاله شد و در جریان هشت سال نقشآفرینی دولت محمود احمدینژاد در پرونده هستهای، هفت قطعنامه، از جمله چهار قطعنامه تحریمی علیه ایران شکل گرفت و علاوه بر آن تحریمهای اقتصادی شدیدی نیز به طور یکجانبه از سو آمریکا و متحدان غربیاش علیه ایران وضع شد.
مهمترین چالش آقای روحانی در دولت تدبیر و امید، چارهجویی برای پرونده هستهای ایران و در پرتو آن حل مسئله تحریمهای وضع شده علیه ایران در کوتاهترین زمان ممکت است. به ویژه آنکه سعید جلیلی که اکنون مسئول هدایت مذاکرات هستهای ایران است نتوانسته بیش از یک چهارم آرای آقای روحانی را از آن خود کند.
همچنین رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی، به ویژه معترضان به نتایج انتخابات خرداد ۸۸، و پیگیری رفع حصر رهبران جنبش سبز، از جمله انتظاراتی است که هواداران آقای روحانی در گپ و گفتهای انتخاباتی با او مطرح کردهاند و چشم به راه چارهجویی او برای این چالشها هستند.