یک روزنامه آلمانی، خبر داد که سه بانک ایرانی «خاورمیانه»، «پارسیان» و «سینا» به وزیر اقتصاد ایالت بایرن اعلام کرده‌اند که در حال برنامه‌ریزی برای تأسیس شعبی در مونیخ هستند تا به برقراری روابط بیشتر با شرکت‌های آلمانی کمک کنند.
خبرگزاری رویترز روز یکشنبه ۱۴ شهریور در گزارشی نوشت که این موضوع را ایلزه آیگنر، وزیر اقتصاد بایرن در گفت‌وگو با شماره روز یکشنبه روزنامه محلی مرکور چاپ مونیخ عنوان کرده و خبر داده است که این سه بانک ایرانی مجوز تأسیس شعب خارج از کشور را از بانک مرکزی ایران دریافت کرده‌اند.
خانم آیگنر که عضو اتحادیه محافظه‌کار سوسیال مسیحی بایرن است، این گفت‌وگو را از تهران و در حالی که سرگرم دومین دیدار خود از ایران در یک سال گذشته است، با این روزنامه آلمانی انجام است.
خانم آیگنر پیشتر در آبان ماه سال ۹۴ به ایران سفر کرده بود و اکنون نیز از ۱۳ شهریور در قالب یک سفر سه‌روزه، با هیئت ۵۰ نفره اقتصادی آلمان در تهران به سر می‌برد و به گزارش منابع خبری ماشین‌سازی و بحث‌های مالی محور گفت‌وگوها او در تهران است.
او به روزنامه محلی مرکور گفته است که «ارتباطات بازرگانی میان شرکت‌های فعال در ایالت بایرن با ایران اغلب به دلیل موانع در روند پرداخت ناکام بوده، و به این دلیل وجود شعبه‌هایی از بانک‌های ایرانی در مونیخ مخصوصاً برای فعالیت‌های بازرگانی ما حائز اهمیت است».
وزیر اقتصاد بایرن افزوده است که بانک‌های ایرانی اکنون قادر خواهند بود برای راه‌اندازی دفاتر ماهواره‌ای خود در مونیخ و رهگیری روند تأیید، از کمک‌های حرفه‌ای بهره ببرند.
خانم آیگنر افزوده است که به‌ویژه برای شرکت‌های کوچک و متوسط بایرن «چشم‌اندازی عظیمی از صادرات به ایران» وجود دارد که به این ترتیب این شرکت‌ها در آینده می‌توانند با تسهیلاتی بیشتر به این کار اقدام کنند.
به گفته او در آلمان بخش‌های مهندسی، خودروسازی، هوانوردی، فن‌آوری‌های زیست محیطی، و فن‌آوری‌های پزشکی، تمایلی عمده به صادرات به ایران دارند.
رویترز در گزارش خود یادآور شده که بسیاری از شرکت‌های اروپایی عنوان می‌کنند که به رغم بر طرف شدن تحریم‌های هسته‌ای ایران در دی ماه گذشته، آنها همچنان قادر نیستند از تأمین مالی توسط بانک‌های غربی مطمئن باشند، چرا که این بانک‌ها نگران تأثیر تحریم‌های باقیمانده ایالات متحده به ویژه در حوزه مقابله با پولشویی هستند.
این گزارش اضافه می‌کند که در دوران تحریم‌های هسته‌ای، شرکت‌های ایرانی برای فعالیت‌های تجاری خود از روش‌هایی مانند انتقال وجوه از طریق صرافی‌ها استفاده می‌کردند که هزینه‌بر، وقت‌گیر و گاه غیر قابل اعتماد بود.
