زرتشتيان دنيا، هر سال، بين روزهای ۲۴ تا ۲۸ خرداد، به معبد «پير چک چک» در ۵۲ کيلومتری شمال شهر يزد، می روند تا مراسمی مذهبی را در آنجا برگزار کنند.
خبرگزاری آسوشيتدپرس در گزارشی از اين مراسم نوشته است:«موبدی در معبد پير چک چک، يکی از مهمترين معابد مقدس زرتشتيان، در لباسی سپيد رنگ، به نشانه خلوص نيت، با صدايی موزون در حال خواندن اوستا، کتاب مقدس زرتشتيان، است.»
اين معبد، که توسط کوه های صخره ای احاطه شده است، به علت ريزش قطرات آب، چک چک ناميده می شود .
موبد «گشتاسب بليوانی»، پس از آن در کنار درهای ساخته شده از برنز می ايستد و برای زرتشتيانی که از شهرهای ايران، هندوستان، ايالات متحده و ساير کشورها به اين مکان مقدس آمده اند، سخن می گويد.
اين درها، در غاری مقدس ساخته شده است، که گفته می شود، شيرزنی با ايمان به نام نيک بانو، از تهاجم اعراب که به ايران حمله کرده بودند، بدانجا پناه برد.
موبد بليوانی به حضار می گوید:«ما در اين مکان مقدس برای نيايش اهورا مزدا گرد آمده ايم.»
وی می افزاید:«ما همچنين اينجا آمده ايم تا ياد نيک بانو را و آنچه که بر نياکان مان توسط اشغالگران عرب رفته است، گرامی بداريم.»
بر اساس يک افسانه، نيک بانو، کوچکترين دختر يزدگرد سوم، پادشاه ساسانی، پس از حمله اعراب به ايران، به اين مکان پناه آورد و به درگاه اهورا مزدا دعا کرد تا به او کمک کند.
به روايت زرتشتيان، نيک بانو برای اينکه به دست اعراب نيفتد، از اهورا مزدا خواست حال که راه فراری ندارد، به امر حق در آن کوه غايب شود. درآن هنگام، کوه شکاف برداشت و به او پناه داد.
در محل ورود نيک بانو در کوه، شکافی وجود دارد که چشمه ای از آنجا بيرون می آيد که از آب آن، درختی بزرگ رويش پيدا کرده است، که قطر آن به بيش از يک متر می رسد و از دل سنگ بيرون آمده است.
زرتشتيان می گويند که اين درخت از عصای نيک بانو بوجود آمده است. بر اساس همين افسانه، هر سال، کوه چک چک به ياد نيک بانو اشک می ريزد.
سنت های پابرجا
در حال حاضر، ۵۰ هزار زرتشتی در ايران زندگی می کنند. اين در حاليست که در سال های پيش از انقلاب اسلامی، شمار جامعه زرتشتيان در ايران حدود ۳۰۰ هزار نفر بود.
پس از انقلاب، نظام جمهوری اسلامی با پيروان دين زرتشت مدارا کرده و آن را به رسميت شناخته است، و حتی يک کرسی در مجلس شورای اسلامی به آنان داده است. همچنين آنان می توانند آزادانه مراسم و آداب مذهبی خود، از جمله رقص های مشترک زنان و مردان را در معابد و اماکن سرپوشيده، انجام دهند.
با اين همه، گزارشگران حقوق بشر می گويند که زرتشتيان همانند ساير اقليت های مذهبی در ايران، یعنی يهوديان و مسيحيان، از برخی تبعيض ها رنج می برند. برای مثال، از کار کردن در برخی مشاغل محرومند.
اما بسياری از زرتشتيان به دليل محدويت هايی که حکومت اسلامی بر روی جامعه ايران اعمال کرده است، ايران را ترک کرده اند.
در اين ميان، بسياری از سنت های زرتشتيان در جامعه ايران پا بر جای مانده است. کشوری با ۷۰ ميليون نفر که اکثر آنها، مسلمان شيعه هستند.
برای مثال، هر سال، ايرانيان مراسم مذهبی زرتشتيان، چهارشنبه سوری، را جشن می گيرند. اين در حاليست که بسياری از روحانيان مسلمان ايرانی آن را به عنوان يک سنت غير اسلامی رد می کنند.
دراين ارتباط، موبد موبدان، اردشير خورشيديان، به آسوشيتدپرس، گفته است:«زرتشتيان، جمعيت بزرگی در ايران نيستند، اما سنت های ما به طور گسترده ای نه تنها در ايران، بلکه در ساير بخش های جهان مورد احترام قرار دارد.»
