چاپگرهای سه‌بعدی هنر را به دنیای نابینایان می‌آورد

پیشرفت فن‌آوری چاپگرهای سه‌بعدی، درهای تازه‌ای را برای افراد نابینا یا کم‌بینا باز کرده است؛ حالا به کمک این چاپگرها، آثار هنری برای نابینایان «قابل لمس» می‌شود.

به گزارش رویترز، جان اولسن، عکاس سابق مجله لایف، شرکتی را به نام «3D photowors» تاسیس کرده است که هدف آن چاپ آثار هنری را به صورت سه بعدی و در نتیجه قابل لمس است.

او می‌گوید: «این کار سه مرحله دارد. در مرحله اول، ما مشخصات یک عکس دو بعدی را به داده‌های سه بعدی تبدیل می‌کنیم. وقتی این اطلاعات به‌دست آمد، آن را به چاپگر سه‌بعدی می‌فرستیم. این دستگاه به عکس طول، عرض، عمق و همینطور بافت می‌بخشد و آن را به همان صورتی که در عکس آمده، به صورت سه بعدی چاپ می‌کند. حالا تصویر قابل حس کردن است.»

این فن‌آوری افرادی مثل رومئو ادمید را که بینایی‌اش را در سن دو سالگی از دست داده، قادر به تجربه دنیایی می‌کند که تا به حال برایشان ناشناخته بود. ادمید می‌گوید چون من به مدرسه‌ای رفتم که بقیه بچه‌ها بینا بودند، بنابراین همیشه می‌دانستم که آنها چیزی را تجربه می‌کنند که من نمی‌توانم. دست زدن به آثار هنری ممنوع است بنابراین من هیچ درکی از آنچه آنها از آن حرف می‌زدند نداشتم.

اما او تجربه‌اش را از اشیای سه بعدی که توسط شرکت اولسن ساخته شده، نوعی «رهایی» می‌نامند. او می‌گوید: «در تمام زندگی من از آثار نقاشان مشهور و کارهایشان شنیده بودم. اما آنها مانند کلمه‌ها و عباراتی بودند که من می‌توانستم بنویسشمان اما لزوما نمی‌توانستم تصویری را تصور کنم. چیزی شبیه به این (چاپ سه بعدی آثار هنری)‌این امکان را به من می‌دهد که با آزادی بیشتری بفهم. اینکه کسی چیزی را برای شما توضیح دهد، با اینکه خودتان ببینید خیلی متفاوت است. اما برای من که یادم نمی‌آید تجربه دیدن چطور بوده است، اینکه بتوانم همچین چیزی را لمس کنم، یک دنیای کاملا متفاوت است.»

یکی دیگر از قابلیت‌های اشیای چاپ شده توسط این چاپگرهای سه‌بعدی این است که با لمس هر قسمت از تصویر (سه‌بعدی) صدایی برای فرد از مشخصات و مختصات آن بخش هم سخن می‌گوید. این کار بوسیله دسته‌ای از سنسورها که در سطح شئی چاپ شده تعبیه شده‌اند ممکن است.

روانا، فرد دیگری است که بینایی‌اش را در سن ۲۸ سالگی از دست داده است. بنابراین او تصوری از مفهوم دیدن دارد. او در ابتدا نسبت به این اختراع تازه خوشبین نبود، اما می‌گوید که بعد از لمس اثر مشهور لئوناردو داوینچی، مونالیزا، توانست بین آنچه که لمسش می‌کند و آنچه از خاطره‌اش از این تصویر بود، رابطه برقرار کند. «حالا هنر برایم قابل دسترسی است. حالا خودم می‌توانم حس کنم و قضاوت کنم که آیا از یک کار هنری خوشم می‌آید یا نه.»

اولسن هفت سال صرف توسعه این روش چاپ آثار هنری کرده است، اما امیدوار است که حالا با سرعت بیشتری به تولید آثار هنری بیشتری به صورت سه‌بعدی بپردازد. او می‌گوید که هدفش امکان ایجاد دسترسی نابینایان به دنیای هنر و عکاسی است. «۲۸۵ میلیون نابینا و کم بینا در سراسر جهان زندگی می‌کنند. در آمریکا هر ۱۱ دقیقه یک نفر نابینا می‌شود. هدف ما این است که این (چاپ آثار هنری به صورت سه بعدی) را در تمام موزه‌ها، مراکز علمی و موسسات مختلف در دسترس این افراد بگذاریم.