کهکشان راه شیری چند ستاره دارد؟ وب‌سایت ناسا در پستی که منتشر کرده تلاش دارد به این پرسش پاسخ بدهد. اما ظاهراً پاسخ به این پرسش به سادگی شمردن ستاره‌های موجود در آسمان نیست.
هیچ راهی برای شمردن تک‌تک ستاره‌های یک کهشکان وجود ندارد. بنابراین باید با حدس و گمان جلو رفت. اما چطور می‌شود تعداد ستاره‌های کهکشان را حدس زد؟
اینجاست که باید اول جرم کهکشان را محاسبه کرد و بعد مشخص کرد که چه میزان از این جرم، متعلق به ستارگان است. بعد باید دید که جرم متوسط یک ستاره چقدر است. سپس این میزان جرم تخمینی را تقسیم بر جرم تخمینی یک ستاره متوسط کرد.
اما حتی ما نمی‌دانیم که یک ستاره متوسط در کهکشان راه شیری چه اندازه است. مثلاً آیا خورشید منظومه شمسی یک ستاره متوسط است؟ از کجا بدانیم؟ از این روست که تخمین تعداد ستارگان اصلاً کار راحت یا حتی دقیقی نیست.
فرض کنید یک کیسه ده کیلوگرمی داشته باشید. اگر در کیسه را باز کنید تعدادی سکه می‌بینید، با مقادیری برنج و شکلات، نخود و لوبیا و خورده ریزهای دیگر. تازه اینها را در سر کیسه می‌بینید و ممکن است درون کیسه چیزهای دیگری هم وجود داشته باشد که شما اصلاً ندانید چه هستند. حالا فرض کنید که می‌خواهید تعداد سکه‌های درون این کیسه را حدس بزنید. خب این کار سختی است. چون شما فقط می‌توانید تعداد سکه‌هایی را که می‌بینید بشمارید. از طرفی نمی‌دانید که میزان پخش شدن سکه‌ها در تمام این کیسه آیا مانند همان بخشی است که شما با چشمانتان قادر به دیدنش هستید یا نه. اما بیاید فرض کنید که حدس شما این است که ده درصد وزن کیسه را سکه‌ها تشکیل می‌دهند. اما وزن و اندازه سکه‌های پنجاه تومانی با صدتومانی فرق می‌کند. شما باید یک وزن متوسطی را در نظر بگیرد.
حالا همین کیسه را به کهکشان راه شیری تعمیم بدهید. متوجه خواهید شد که شمردن ستاره‌های کهکشان اصلاً کار راحتی نیست.
اما با این حال ستاره شناسان حدس‌هایی می‌زنند. آنها می‌گویند تعداد ستاره‌های کهکشان ما در کمترین حالت ۱۰۰ میلیارد و در بیشترین حالت ۴۰۰ میلیارد ستاره است. هر چند حتی تخمین‌هایی بیشتر از این هم وجود دارد. بله! کهکشان راه شیری واقعاً بزرگ است.
