بیست و یکمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل صبح دوشنبه با حضور بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل و دهها تن از رهبران کشورهای مختلف جهان در شهر پاریس آغاز شد.
نمایندگان ۱۹۵ کشور عضو سازمان ملل در کنفرانس دو هفته‌ای پاریس شرکت کرده‌اند.
این کنفرانس دو دهه پس از امضای پروتکل کیوتو برای کنترل گازهای گلخانه‌ای برگزار می‌شود و شرکت‌کنندگان امیدوارند به توافقی طولانی‌مدت و پایدار برسند.
پروفسور مارتین بنیستون رئیس انستیتوی علوم زیست محیطی در دانشگاه ژنو سوئیس در آغاز گفت‌وگویی با رادیو فردا اظهار امیدواری میکند نمایندگان شرکت‌کننده در کنفرانس پاریس بتوانند درباره محدود کردن شتاب گرمایش زمین به دو درجه سانتی‌گراد به توافق برسند.
مارتین بنیستون: ایده‌ای که در کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس مطرح شده این است که تلاش شود میزان گرمایش زمین به کمتر از دو درجه سانتی‌گراد محدود شود. با توجه به طرح‌هایی که کشورهای شرکت‌کننده در این کنفرانس تعهد کرده‌اند انجام دهند به‌نظر می‌رسد اجماعی بر روی سه درجه سانتی‌گراد وجود دارد.
در عصر حاضر گرمایش زمین با چه سرعتی پیش می‌رود؟
گرمایش کره زمین از اواخر قرن ۱۹ شروع شده و در ۱۵۰ سال اخیر حدود یک درجه گرم تر شده که رقم کوچکی به نظر می‌رسد اما این میزان ده تا صد برابر سریع‌تر از روند طبیعی تغییرات جوی است.
اگر دوران گذار از عصر یخ در ۲۰ هزار سال گذشته را با شرایط گرم دوران حاضر مقایسه کنیم می‌بینیم که روند گرم شدن کره زمین به میزان ۴-۵ درجه حدود ده هزار سال طول کشید ولی امروزه فقط در چند دهه درجه حرارت کره زمین یک درجه بیشتر شده و پیش‌بینی‌ها این است که اگر اقدامی برای جلوگیری از این روند صورت نگیرد ممکن است گرمای هوا ۴ درجه دیگر افزایش یابد. اما این بار نه در ده هزار سال بلکه احتمالا در عرض صد سال. بنابر این روند تغییرات واقعا بسیار سریع است.
اگر گرم شدن کره زمین در سطح ۳- ۴ درجه ادامه باید در انتظار چه پیامدهایی بود؟
هر چه درجه حرارت بیشتر می‌شود تاثیراتش هم قوی‌تر خواهد بود. احتمالا مهم‌ترین پیامد بالا رفتن سطح آب در دریا‌ها خواهد بود. این مسئله می‌تواند زندگی میلیون‌ها انسان را در جهان تغییر دهد. از بین رفتن مراکز تجاری بزرگ مانند شانگهای و نیویورک و رتردام می‌تواند یکی از این پیامد‌ها باشد. در عین حال دیگرتاثیرات گرمایش زمین را می‌توان در منابع آب هم مشاهده کرد. تغییرات مهمی که در برخی از مناطق جهان حتی اروپا روی خواهد داد. ممکن است شاهد خشکسالی‌های بیشتر در مناطق جنوبی اروپا و پر آبی در شمال باشیم. بنابر این موضوع استفاده از منابع آبی در آینده باید بازبینی و باز طراحی شود.
بنابر این در ۵۰ یا ۱۰۰ سال آینده باید در انتظار چه پیامدهای اجتماعی ناشی از گرمایش کره زمین بود؟
اگر به تاثیرات مهم این پدیده مانند بالا رفتن سطح آب دریا‌ها توجه کنید، جزیره‌های کوچک و مناطقی از کره زمین زیر آب خواهد رفت. این پدیده به یکی از نیروی‌های محرکه‌ای تبدیل خواهد شد که ما از آن به‌عنوان مهاجران محیط زیستی نام می‌بریم. مردمی که محل زندگی خودشان را به دلیل از بین رفتن شرایط زیستی باید ترک کنند. کمبود منابع آب در یک منطقه هم می‌تواند به عاملی برای مهاجرت مردم به مناطق دیگر تبدیل شود.
آیا شما امیدوارهستید که این کنفرانس اقدام عملی سودمندی برای نسل‌های بعدی انجام بدهد؟
فکر می‌کنم در مقایسه با کنفرانس سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ در شرایط بهتری هستیم. بیشتر کشورهای جهان پذیرفته‌اند که این مشکلی است که باید به آن رسیدگی کرد. ممکن است به توافق و یا پیمان چندان چشمگیری نرسیم اما به نتایج قابل توجهی خواهیم رسید که زمینه را برای رسیدن به توافق کامل تا سال ۲۰۲۰ آماده میکند. آنچه در دو هفته آینده در پاریس اتفاق می‌افتد نشانه مثبتی است برای اجرای کامل توافق در ۴-۵ سال آینده.
