دانشمندان ناسا با استفاده از داده های ارسالی به وسیله کاوشگر افق‌های نو (نیوهورایزنز) توانسته‌اند به یافته‌های جدیدی درباره ساختار نواحی در سیاره کوتوله پلوتون به‌دست آورند.
به گزارش شبکه «ان دی تی وی»، دانشمندان جزییات این یافته‌ها را در پنج مقاله منتشر کرده‌اند که دیدگاه پیشین آنها را درباره پلوتون (پلوتو) تغییر می‌دهد. طبق یافته‌های جدید، پلوتون دارای ساختار متنوع و فعال، اتمسفر پیچیده، کنش و واکنش رمزآلود با خورشید و سیستم جالب و غیر متعارف اقمار کوچک است.
کاوشگر افق‌های نو توانست ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ پس از یک سفر ۹ و نیم ساله و طی مسافت ۴.۸ میلیارد کیلومتری به نزدیکترین فاصله خود از سیاره کوتوله پلوتون برسد.
پلوتون پیشتر به عنوان سیاره شناخته می‌شد، امادر حدود ۱۰ سال پیش، اتحادیه جهانی اخترشناسی از آن به عنوان «سیاره کوتوله» یاد می‌کند.
طبق اعلام ناسا، این کاوشگر توانست حدود ۵۰ گیگا بایت داده جمع‌آوری کند که قسمت زیادی از آن طی ۹ روز مواجهه با این سیاره کوتوله حاصل شد.
این کاوشگر تاکنون جزییاتی درباره رشته کوه‌ها، یخ‌های روان، جلگه‌های هموار و مناطق مسطح روی پلوتون را ارسال کرده است.
در همین زمینه خبرگزاری رویترز گزارش داده است که تصاویر، تحلیل‌های شیمیایی و دیگر داده‌ها بیانگر یک ساختار زمین‌شناسی پیچیده و فعال با اقیانوس‌ها و آتش‌فشان‌های زیر زمینی است که به نظر می‌رسد یخ از آنها بیرون می‌آید.
یکی از دانشمندان از پلوتون به عنوان «یک مکان سرکش از نظر زمین‌شناسی» یاد می‌کند. دانشمند دیگری تنوع مناطق را «حیرت‌آور» می داند.
اینکه چگونه این تنوع ساختاری در پلوتون با متوسط دمای سطح منفی ۲۲۹ درجه سانتیگراد وجود دارد به صورت یک راز باقی مانده است.
دانشمندان چند عامل را در این امر دخیل می دانند که مهمترین آنان تبخیر یخ‌های ناپایدار شامل نیتروژن، مونوکسید کربن و متان به درون اتمسفر سرد و فشرده پلوتون است.
اگرچه پلوتون کوچکتر از ماه زمین است، هنوز به احتمال زیاد گرمای درونی آن از زمان شکل‌گیری این سیاره در حدود ۴.۵ میلیارد سال هنوز باقی مانده است تا کمک کند ویژگی بارز آن، یعنی دشت مسطح قلب شکلش با عرض ۱۰۰۰ کیلومترحفظ شود.
این دشت مسطح اصطلاحا «اسپوتنیک پلانوم» نامیده می‌شود.
توصیف کوه‌های نسبتا جوان درغرب اسپوتنیک پلانوم و نواحی متفاوت در جنوب آن مشکل است. دانشمندان می‌گویند هردوی آنها روی توده‌هایی از یخ قرار دارند، اما چگونگی به وجود آمدن آنها بر روی پلوتون ناشناخته است.
پلوتون پنج قمر شناخته شده دارد که «شارون» با جرمی حدود یک‌هشتم جرم پلوتون و با قطری نزدیک به نصف قطر این سیاره کوتوله بزرگ‌ترین آنهاست. شارون زمانی زندگی فعالی داشته است، اما حدود ۲ میلیارد سال پیش به دلیل از بین رفتن گرمای رادیواکتیو هسته‌اش منجمد شد.
اکنون دانشمندان عقیده دارند شارون و چهار قمر دیگر پلوتون وجودشان را به برخوردی بین پلوتون و جرم آسمانی دیگری هم‌اندازه این سیاره کوتوله در اوایل تشکیل منظومه شمسی مدیون هستند.
