برپایه یک تحقیق تازه، یافته‌های تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که جهان ما ده برابر بیش از آنچه که تاکنون تصور می‌شود، کهکشان دارد. به گزارش وبسایت سازمان فضایی آمریکا، ناسا، به لطف هابل و دیگر مشاهده‌گران فضا، حالا گروهی دانشمندان متوجه می‌گویند که جهان بسیار شلوغ‌تر از آن چیزی که است که فکر می‌کردیم.
بررسی داده‌های تلسکوپ هابل، و دیگر تلسکوپ‌های فضایی، که توسط تیم کریستوفر کانسلیس از دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا انجام شده ، نشان می‌دهد که در زمان شکل‌گیری جهان، در یک فضای مشخص ده برابر بیشتر از آنچه که اکنون شمارش می‌شود، کهشکان وجود داشته است.
بیشتر این کهکشان‌ها، به نسبت کوچک و کم نور بودند و جرمی به اندازه کهکشان‌های اقماری اطراف کهکشان راه شیری دارند. وقتی این کهکشان‌های اقماری با هم ادغام و کهکشان‌های بزرگتر را شکل دادند، شمار کهکشان‌ها در جهان کاهش پیدا کرده است. این به این معناست که در طول تاریخ تکوین جهان، میزان پراکندگی کهکشان‌ها در فضا به یک اندازه نبوده است. این یافته بسیار مهم به زودی در مجله علمی استروفیزیکال منتشر خواهد شد.
دکتر کانسلیس می‌گوید که این یافته‌ها شاهد قوی‌ای بر این است که تکامل کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان به‌وقوع پیوسته و به نحو چشمگیری باعث کاهش تعداد کهکشان‌ها شده است. «این به ما مدرکی دال بر درستی مدل شکل‌گیری از بالا به پایین جهان هستی می‌دهد.»
یکی از پرسش‌های بنیادین در دانش ستاره‌شناسی شمار کهکشان‌هایی است که در جهان موجودند. تاکنون تصور بر این بود که ۲۰۰ میلیارد کهکشان در عالم موجود است، اما این یافته‌های تازه می‌گوید که این عدد را باید ضرب در ده کرد. کانسلیس و گروهش با برسی تصاویر هابل از عمق فضا، تطبیق این داده‌ها با یافته‌های تیم‌های دیگر و همینطور یک مدل تازه ریاضی که به آنها امکان تخمین زدن تعداد
کهکشان‌هایی را که در حال حاضر قابل رصد نیستند به این نتیجه رسیده‌اند. آنها می‌گویند که برای اینکه شمار کهکشان‌هایی که الان می‌شناسیم با جرم آنها جور در بیاید، باید ۹۰ درصد از کهشکان‌های دیگر در فضا ( که یا بسیار کوچک و کم نور یا بسیار دور هستند) وجود می‌داشتند. این کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان به همدیگر پیوسته‌اند و تبدیل به کهکشان‌های بزرگتری شده‌اند که امروزه قابل رویت هستند.
