منوچهر متکی، وزير امور خارجه ايران گفت که جمهوری اسلامی درخواست عضويت در سازمان همکاری های شانگهای، يک گروه امنيت منطقه ای، را ارائه کرده است.
سازمان همکاری های شانگهای ۱۱ سال پيش برای مبارزه با تندروهای مذهبی و امنيت مرزها در آسيای مرکزی به وجود آمد اما با افزايش تمایل کشورهايی چون ايران برای عضويت در آن، به محلی برای مبارزه طلبيدن تهديدهای آمريکا در منطقه تبديل شده است.
ايران همچون کشورهای دیگر منطقه نظیر افغانستان، هند، مغولستان و پاکستان، بايد منتظر پاسخ اين سازمان برای درخواست عضويتش باشد.
در کنار چين و روسيه، اعضای اصلی اين سازمان را کشورهای عضو اتحاد جماهير شوروی سابق نظير قزاقستان، قرقيزستان، تاجيکستان و ازبکستان تشکيل می دهند.
آقای متکی پس از ديدار با امامعلی رحمان، رییس جمهوری تاجيکستان در شهر دوشنبه گفت:«تاجيکستان قول داده است که در اين زمينه ما را حمايت کند.»
رییس جمهوری تاجيکستان ماه قبل از ايران ديدار و با محمود احمدی نژاد گفت و گو کرد. از جمله موارد گفت و گو گسترش همکاری های نظامی دو کشور بود.
اين درخواست ايران می تواند بحران پرونده هسته ای ايران را بيشتر کند و توجه کشورهای غربی را که از ادامه فعاليت های ايران در زمينه غنی کردن اورانيوم بيمناک هستند، بیشتر برانگيزد.
با این حال آقای متکی گفت که باب گفت و گو و همکاری با آژانس بین المللی انرژی هسته ای کماکان باز است.
جمهوری اسلامی ايران می گويد که فعاليت های هسته ای اش جنبه غير نظامی دارد، اما کشورهای غربی به رهبری آمريکا ترديد دارند که اين فعاليت ها اهداف غیرنظامی داشته باشد.
به تازگی به پيشنهاد کشورهای ۵+۱ قطعنامه تازه ای که سومين دور تحريم ايران محسوب می شود، از سوی سازمان ملل متحد تصويب شد.
جمهوری اسلامی می گويد که اين قطعنامه نمی تواند فعاليت های هسته ای ايران را متوقف کند، به همين دليل برخی از کارشناسان از وقوع يک درگيری نظامی در منطقه بيمناک هستند.
وزير دفاع اسرائيل روز دوشنبه اعلام کرد که برای جلوگيری از فعاليت هسته ای ايران، تمام گزينه ها بر روی ميز است.
آمريکا هم هر از گاه تکرار کرده که در مقابله با برنامه های اتمی ايران ، تمام گزينه ها بر روی ميز است، که نوعی تهديد آشکار نظامی است، اما مقامات آمريکا بارها هم گفته اند که کسی قصد درگيری نظامی با ايران را ندارد.
با اين حال درخواست ايران برای عضويت در سازمان همکاری های شانگهای می تواند نشان از آن داشته باشد که مقامات جمهوری اسلامی از امکان وقوع درگيری نظامی بيمناکند و قصد دارند برای خود نوعی امنيت در منطقه تدارک ببينند، که به گمان آنها این امنیت می تواند از طریق نزدیکی با روسیه و چین فراهم شود.
