نبیه بری، سخنگوی پارلمان لبنان اعلام کرد که روز ۱۳ ماه مه، برای رای گيری مجدد برای انتخاب رئيس جمهوری اين کشور انتخاب شده است.
اين نوزدهمين بار است که پارلمان لبنان سعی دارد رئيس جمهوری تازه ای برای اين کشور انتخاب کند و اين امر به بزرگ ترين بحران سياسی اين کشور از زمان جنگ های داخلی بين سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ تاکنون تبدیل شده است.
روز سه شنبه ۲۲ آوريل برای هجدهمين بار این انتخابات به تعويق افتاد، چرا که رهبران هواخواه دولت و مخالفان، هيچ کدام برای آن اعلام آمادگی نکردند.
لبنان از روز ۲۳ نوامبر سال گذشته که دوره رياست جمهوری اميل لحود به پايان رسيد، رييس جمهوری ندارد و تلاش کشورهای اروپايی و نمايندگان اتحاديه عرب برای ايجاد توافق ميان گروه های لبنانی طرفدار غرب و هوادار سوريه و ايران در اين زمينه بدون نتيجه مانده است.
آمريکا و فرانسه، سوريه را متهم کرده اند که مانع برگزاری انتخابات رياست جمهوری در لبنان شده است. اين در حالی است که سوريه نيز اتهامات مشابه ای به آمريکا وارد کرده است.
اين ميان اتحاديه عرب در طرح ابتکاری خود خواستار رياست جمهوری ژنرال ميشل سليمان، فرمانده ارتش شده و از تشکيل يک دولت وحدت ملی بدون اينکه گروهی حق وتو داشته باشد حمايت کرده است و همچنين خواهان تصويب يک قانون جديد برای انتخابات است.
اکثريت حاکم بر پارلمان لبنان که دولت را نيز در اختيار دارند با اين طرح موافقت کرده اند ولی گروه حزب الله و متحدان آن خواستار در اختيار گرفتن يک سوم از وزارتخانه های دولت شده اند که به مفهوم داشتن حق وتو از سوی اين گروه است.
طبق قانون اساسی لبنان، رييس جمهوری اين کشور بايد از ميان مسيحيان مارونی اين کشور انتخاب شود.
سيستم سياسی لبنان بر اساس تقسيم قدرت بين گروه های مذهبی مختلف استوار است و نخست وزير اين کشور از ميان مسلمانان سنی و رييس مجلس از ميان شيعيان انتخاب می شود.
هم اکنون در پارلمان ۱۲۸ نفری لبنان، ائتلاف هواداران غرب با ۶۸ کرسی اکثريت بسيار شکننده ای را تشکيل می دهند.
جناح اکثريت پارلمان لبنان را سعد حريری، پسر نخست وزير فقيد رفيق حريری، رهبری می کند و اين جناح طرفدار فواد سنيوره، نخست وزير هوادار غرب اين کشور، است.
در مقابل، ائتلاف هواداران ايران - سوريه که نتيجه اتحاد گروه حزب الله لبنان با گروهی ديگر از مسيحيان لبنان به رهبری ميشل عون است، ۶۰ کرسی باقی مانده را در اختيار دارند.
