به دنبال مرگ محمد میرموسوی، شهروندی که در بازداشت پلیس لاهیجان «بر اثر ضرب و شتم شدید» جان باخت، نیروی انتظامی از برکناری رئیس پلیس این شهر خبر داد و در عین حال نتیجه‌گیری نهایی را به گزارش پزشکی قانونی موکول کرد.
فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی در اطلاعیه‌ای که شامگاه جمعه نهم شهریور منتشر شد دلیل عزل فرمانده انتظامی لاهیجان را «عدمِ نظارت کافی بر عملکرد و رفتار کارکنان» اعلام کرد.
در این اطلاعیه، که سومین اطلاعیه فرماندهی انتظامی در ارتباط با جان باختن محمد میرموسوی در بازداشت پلیس است، همچنین گفته شده که «به سبب پیچیدگی موضوع» نتیجه‌گیری نهایی درباره «علت تامه» فوت این شهروند «منوط به گزارش قطعی پزشکی قانونی است».
سه اطلاعیه فرماندهی انتظامی پس از آن منتشر شد که ابتدا رسانه‌های حقوق بشری از جان باختن یک شهروند «بر اثر ضرب و شتم شدید» در بازداشت پلیس لاهیجان خبر دادند و ویدئویی از پیکر بی‌جان او منتشر کردند.
پس از انتشار گسترده این ویدئو در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، دادستان لاهیجان از بازداشت پنج نفر در این ارتباط خبر داد و مسعود پزشکیان، رئیس جمهور ایران، خواستار پیگیری وزیر کشور شد.
اطلاعیه سوم فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ساعاتی پس از آن منتشر شد که انتشار اطلاعیه دوم این نهاد در صبح جمعه واکنش‌هایی به دنبال داشت.
در آن اطلاعیه تصریح شده بود که مرگ این جوان به دلیل «هیجان ناشی از اصطکاک صورت‌گرفته میان مرحوم میرموسوی و عوامل انتظامی و عدمِ کنترلِ خشم و احساسات از طرف برخی کارکنان و بی‌اعتنایی به وضعیت متهم» رخ داده است.
به گفته پلیس، بازداشت محمد میرموسوی روز اول مرداد و در پی نزاع او با جمعی در روستای ناصرکیاده از توابع شهرستان لاهیجان صورت گرفت و او به پاسگاه لنگرود منتقل شد.
پیشتر سازمان حقوق‌بشری هه‌نگاو گزارش داده بود که آقای میرموسوی در همان روز بازداشت جان باخت اما مشخص نیست پیکر او چه زمانی به خانواده تحویل داده شد.
فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی در اطلاعیه‌های خود از این موضوع به عنوان «حادثه و اتفاق استثنایی» یاد کرده اما جان باختن و کشته شدن شهروندان در بازداشت نیروهای حکومتی ایران پیش از این نیز بارها اتفاق افتاده است.
ماجرای لاهیجان در آستانه دومین سالگرد جان باختن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد رخ داده است.
جواد روحی، از بازداشت‌شدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، نیز ۹ شهریور سال گذشته به طور مشکوک در زندان نوشهر جان باخت و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی علت مرگ او را «تداخل دارویی» اعلام کرد.
پیش از آن نیز شمار دیگری از زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران کشته شدند که از جمله آنها می‌توان به ستار بهشتی، وبلاگ‌نویس، و همچنین جان‌باختگان بازداشتگاه کهریزک در سال ۱۳۸۸ اشاره کرد.
