هنری کیسینجر، وزیر خارجه پیشین ایالات متحده و مشهورترین دیپلمات آمریکایی، چهارشنبه هشتم آذرماه در ۱۰۰ سالگی درگذشت.
شرکت مشاوره کیسینجر خبر در گذشت این دیپلمات آمریکایی را که نقش مهمی در تحولات تاریخی در دوران جنگ سرد داشت، اعلام کرد.
هنری کیسینجر در دوران وزارت خارجه خود نقش مهمی در رخدادهای بزرگ جهانی از جمله رویکرد آمریکا در جنگ ویتنام، برقراری روابط دیپلماتیک با چین و کاهش تنش با اتحاد جماهیر شوروی برعهده داشت.
ریچارد نیکسون، رئيس جمهور وقت آمریکا در سال ۱۹۶۹، هنری کیسینجر را به عنوان مشاور امنیت ملی خود منصوب کرد.
هنری کیسینجر٬ مشهورترین دیپلمات آمریکایی
رویکرد هنری کیسینجر به رویدادهای جهانی، در چارچوب جنگ سرد و رویارویی با اتحاد جماهیر شوروی بود. او از نظریه پردازانی در عرصه سیاست خارجی محسوب می‌شد که نگاهی «عملگرا» به منازعات و درگیری‌ها در سطح بین‌المللی داشت.
در حالی که بسیاری از هنری کیسینجر به خاطر نقش و تجربه گسترده‌اش در عرصه روابط بین‌الملل ستایش می‌کردند، منتقدان او٬ به نقش آقای کیسینجر در حمایت از حکومت‌های دیکتاتوری به ویژه در آمریکا لاتین اشاره می‌کنند.
آقای کیسینجر وزیر خارجه وقت ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ به همراه له دوک توو، همتای ویتنام شمالی به دلیل توافق برای پایان دادن به جنگ ویتنام برنده جایزه صلح نوبل شدند. اما له دوک تووبه از پذیرش این جایزه خودداری کرد. به‌رغم امضای توافق صلح، جنگ دو سال بعد ادامه یافت.
هنری کیسینجر در این دوران در تحولات دیگری همچون جنگ ۱۹۷۳ یوم کیپور بین مصر و سوریه با اسرائیل و همچنین جنگ بین هند و پاکستان در سال ۱۹۷۱ نقش ایفا کرد.
آقای کیسینجر همچنین در اوج جنگ سرد، طراح اصلی برقراری رابطه آمریکا و چین بود.
او حتی پس از کناره‌گیری از دولت آمریکا، نقش سیاستمدار ارشد حزب جمهوری‌خواه را در عرصه سیاست خارجی به عهده داشت.
کیسینجر که از او با عنوان معمار سیاست خارجی ایالات متحده یاد می‌شود، یکصد سال پیش، روز ۲۷ مه ۱۹۲۳ در خانواده‌ای یهودی در آلمان به دنیا آمد.
او پیش از آغاز جنگ جهانی، در سال ۱۹۳۸ توانست به همراه پدرش که معلم مدرسه بود و مادر و برادرش از آلمان بگریزد و به ایالات متحده برود.
کیسینجر اگرچه ابتدا در ایالت نیویورک سکنی گزید، اما به ماساچوست و دانشگاه هاروارد رفت و در حوزه روابط بین‌الملل از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. او سال ۱۹۸۵ در مصاحبه‌ای گفت: «فکر می‌کردم که حسابدار بشوم. هیچ وقت فکر نمی‌کردم که در هاروارد تدریس کنم. حتی خوابش را هم نمی‌دیدم که وزیر خارجه ایالات متحده بشوم.»
در حقیقت، سیر حوادث او را به این مسیر کشاند. هنری کیسینجر جوان هنگامی که در کلاس‌های شبانه دبیرستان درس می‌خواند در یک کارخانه تولید فرچه اصلاح کار می‌کرد. پس از اتمام دبیرستان وارد رشته حسابداری در سیتی کالج نیویورک شد، اما قبل از فارغ‌التحصیلی به سال ۱۹۴۳ وارد ارتش شد.
او در ارتش با اولین استاد خود آشنا شد، فریتز کریمر پناهنده آلمانی و دانشمند علوم سیاسی که او را متقاعد کرد به هاروارد برود، جایی که در سال ۱۹۵۰ مدرک کارشناسی و در سال ۱۹۵۴ نیز دکترای خود را گرفت.
«سلاح‌های هسته‌ای و سیاست خارجی» (۱۹۵۷) اولین کتاب پروفسور جوان بود، اثری درباره چگونگی انطباق سلاح‌های جدید و فوق مخرب با الزامات دیپلماسی که عرصه سیاست خارجی را متحول کرد.
کیسینجر در سال ۱۹۶۸ از نیکسون حمایت کرد که این امر برای او منصب مشاور امنیت ملی کاخ سفید را به ارمغان آورد. اما در اواخر سال ۱۹۷۳، با درگیر شدن نیکسون در رسوایی واترگیت که منجر به پایان ریاست جمهوری او و استعفای ویلیام راجرز از سمت وزارت خارجه آمریکا شد، کیسینجر سکان دیپلماسی آمریکا را در دست گرفت و این سمت را تا ژانویه ۱۹۷۷ پس از شکست فورد از جیمی کارتر در انتخابات ریاست جمهوری حفظ کرد.
