در این شماره از مجموعه برنامهٔ «یک روایت» با قاسم شعله‌سعدی به‌گفت‌وگو نشسته‌ایم؛ حقوقدان و نمایندۀ شیراز در دوره‌های سوم و چهارم مجلس شورای اسلامی که نهایتاً مغضوب حکومت واقع شد و اکنون در پاریس زندگی می‌کند.
قاسم شعله‌سعدی در روزهای پرتنش سال ۵۷ خود را یک جوان انقلابی می‌دانست، اما با وجود شور انقلابی در ایران نماند و اواخر همان سال ۱۳۵۷ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت.
آقای شعله‌سعدی می‌گوید در همان روزها به او پیشنهاد شده بود که دادستان انقلاب شیراز شود، اما او این پیشنهاد را نپذیرفت.
قاسم شعله‌سعدی پس از چهار سال تحصیل و کار در پاریس با کسب مدرک دکتری به ایران بازگشت و در دانشگاه شیراز به تدریس در رشتۀ حقوق بین‌الملل مشغول شد. او در سال ۱۳۶۷ در دوره سوم مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از شیراز وارد مجلس شد.
آقای شعله سعدی می‌گوید در سال ۱۳۸۱ با نوشتن یک نامه از علی خامنه‌ای به‌تندی انتقاد کرد و «رهبریِ او را غیرقانونی خواند»؛ موضوعی که به بازداشتش منجر شد. او چند سال بعد هم به اتهام اهانت به علی خامنه‌ای به دو سال زندان محکوم شد؛ دوره‌ای که خودش می‌گوید در زندان شکنجه شد و در نتیجۀ شکنجه‌ها نخاعش آسیب دید.
آقای شعله‌سعدی در سال ۸۸ نیز خواستار محاکمۀ علی خامنه‌ای به‌دلیل «سرکوب و تیراندازی نیروهای حکومتی به سوی مردم» در جریان اعتراضات انتخاباتی این سال شد.
او نهایتاً به‌خاطر مسائل و مشکلاتی که در ایران برایش پیش آمد، حدود دو سال پیش از کشور خارج شد و اکنون در پاریس پایتخت فرانسه اقامت دارد.
در این برنامه از مجموعۀ «یک روایت»، آقای شعله‌سعدی ضمن مرور فعالیت‌های سیاسی خود، دلایل خروجش از کشور را نیز برای ما روایت می‌کند.
