مهران تمدن، فیلمساز ایرانی مقیم فرانسه امسال با دو فیلم در جشنواره فیلم برلین، معروف به برلیناله حاضر بود. او سابقه ساخت فیلم‌های مستند دیگری از جمله «بسیجی» و «ایرانی» را دارد که فیلم «ایرانی» پیشتر در سال ۱۳۹۲ در جشنواره فیلم برلین به نمایش درآمده بود.
هر دوی فیلم‌های او که ساختاری مستند داشتند درباره شکنجه و بازجویی بودند.
یکی از فیلم‌های او «جایی که خدا نیست» نام داشت و در آن هما کلهری، مازیار ابراهیمی و تقی رحمانی، از زندانیان سیاسی در محوطه‌ای شبیه انباری در حومه پاریس، با بازسازی دوران زندان و شکنجه خود را در مقاطع مختلف حکومت جمهوری اسلامی به گفت‌وگو درباره ابعاد مختلف شکنجه و عملکرد شکنجه گران می‌پردازند.
در فیلم دیگر با نام «بزرگ‌ترین دشمن»، مهران تمدن از اشخاص مختلف می‌خواهد که او را بازجویی و شکنجه کنند تا فیلمش را در زمان بازگشت احتمالی به ایران نشان بازجویان واقعی بدهد. زر امیرابراهیمی، بازیگر شناخته شده از جمله افرادی است که در این فیلم به خواست کارگردان نقش بازجو و شکنجه‌گر را برعهده می‌گیرد و فیلم به تجربه کم‌نظیر و خاصی از در هم‌آمیزی بیان واقعیت و سینما تبدیل می‌شود.
مهران تمدن در حاشیه برگزاری جشنواره فیلم برلین با رادیو فردا درباره فیلم‌هایش گفت وگو کرد.
او در این گفت‌وگو دلایل ساخت این فیلم‌ها را تلاشش برای درک واقعی مفاهیمی چون شکنجه و بازجویی و انفرادی عنوان می‌کند و می‌گوید قصد داشتم این مفاهیمی را از بیان انتزاعی خارج کنم.
