رئیس کل سازمان نظام پرستاری ایران با تأکید بر «کمبود جدی» پرستار در کل کشور خبر داد که «حدود صد هزار پرستار نسبت به تعداد تخت‌های بیمارستانی کمبود داریم».
احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، روز جمعه هشتم فروردین همچنین هشدار داد که این کمبود باعث شده است که «افراد غیر پرستار یا پرستاران فاقد صلاحیت لازم» در بیمارستان‌ها و منازل جایگزین پرستاران حرفه‌ای شوند.
پرستاران در ایران سال‌ها است که به کمبود نیرو و به دنبال آن تحمیل فشار زیاد در محل کار، فقدان امنیت شغلی و دستمزد پایین که تعادل زندگی را بر هم می‌زند، اعتراض دارند.
به گفته دبیرکل خانه پرستار، بیشتر پرستاران در ایران، به‌ویژه پرستاران مرد، مجبورند علاوه بر شیفت روزانه، شیفت عصر را هم کار کنند، چون مخارج زندگی با یک شیفت کار تأمین نمی‌شود؛ موضوعی که خستگی زیاد ناشی از کار زیاد را نیز به دنبال دارد.
بر اساس استانداردهای جهانی، نسبت پرستار به تخت بیمارستان به طور متوسط ۱.۴ تعریف شده است؛ این نسبت در سال ۲۰۱۹ در بریتانیا ۳.۰۹، در کانادا ۲.۵۲ و در اسرائیل ۱.۰۴ بود.
اما ایران در حالی نسبت به تعداد تخت‌های بیمارستانی حدود صد هزار پرستار کم دارد که سالانه «حتی قادر به جبران خروجی نیروهای بازنشسته» پرستار هم نیست.
احمد نجاتیان در این باره گفت: «هر سال حدود سه هزار تا سه هزار و ۵۰۰ نفر از پرستاران بازنشسته می‌شوند، اما ظرفیت جذب نیروی جدید به‌ویژه در بخش پرستاری تنها حدود ده هزار نفر در سال‌های گذشته بوده.»
علاوه بر این مشکلات، در سال‌های گذشته بسیاری از دست‌اندرکاران بخش درمان درباره موج گسترده مهاجرت پرستاران از ایران هم هشدار داده و به عدم جایگزینی نیروی کافی و مناسب اعتراض کرده‌اند.
در همین زمینه در دی‌ماه ۱۴۰۲ رئیس کل سازمان نظام پرستاری در ایران اعلام کرد که «بالغ بر ده هزار نفر از ناب‌ترین پرستاران» ایران مهاجرت کرده‌اند.
در سال ۱۴۰۳ هم گزارش‌هایی از افزایش پدیده خودکشی در میان پرستاران در ایران منتشر و دلیل آن «فشار فزاینده» در محل کار ذکر شد.
