در حالی که فعالان دانشجویی از رسیدن موج اخراج استادان به دانشگاه شیراز گزارش می‌دهند، کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیهای ضمن اعتراض به اخراج استادان دانشگاه، نسبت به «تنگ‌تر شدن حلقه سرکوب دانشگاه» و «تکرار فاجعه تصفیه دهه ۶۰ دانشگاه‌ها» هشدار داد.
در بیانیه کانون نویسندگان که روز دوشنبه ۶ شهریور ماه منتشر شده با اشاره به اینکه «ده‌ها استاد دانشگاه در هفته‌های اخیر از کار اخراج شدهاند»، تاکید شده که «این اخراج‌ها با شیوه‌ها و بهانه‌های گوناگون صورت گرفته است اما آشکارا ادامه سرکوب روزافزون دانشگاه» است.
این بیانیه با تاکید براینکه «فرمان تصفیه در دانشگاه‌های متعددی از جمله دانشگاه تهران، دانشگاه شریف، دانشگاه هنر، دانشگاه علامه» و دیگر دانشگاه‌های ایران اجرا شده» است، اضافه کرد که اخراج استادان دانشگاه، اعتراض بسیاری از تشکل‌های صنفی دانشجویان و دانشگاهیان را در پی داشته و این تشکل‌ها «از حربه‌های گوناگون حکومت» برای سرکوب دانشگاهیان پرده برداشته‌اند.
کانون نویسندگان همزمان یادآوری کرد که همزمان «بسیاری از دانشجویان به شکل‌های مختلف از جمله اخراج و تعلیق، ممانعت از ورود به دانشگاه، حذف ترم، محرومیت از حق اقامت در خوابگاه و اعمال محدودیت در برخی رشته‌های دانشگاهی» از تحصیل باز مانده‌اند و برخی از استادان نیز با «اخراج»، «تعلیق» و «تنزل وضعیت» مواجه شدهاند.
در ادامه این بیانیه، کانون نویسندگان تاکید کرد که «سرکوب مداوم، ادامه تلاش حکومت به قصد خاموش کردن صدای اعتراض و مقاومت دانشجویان و دانشگاهیان است»، صدایی که «از نخستین روزهای جنبش آزادی‌خواهانه اخیر بازتاب خواسته‌های مردم معترض بود.»
این بیانیه با اشاره به اینکه «مقاومت دانشجویان» در جریان اعتراضات زن، زندگی، آزادی «ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه را در پی داشت»، بر «اعلام همبستگی با دانشجویان و مردم معترض» و «محکوم کردن شکستن حریم دانشگاه‌ها توسط حکومت» تاکید کرد و پیوستن برخی استادان به صف «دانشجویان پیشرو» را از جمله «وقایع خجسته در بستر اعتراضات» برشمرد.
کانون نویسندگان ایران با تاکید براینکه «تصفیه اساتید و دانشجویان، حمله به دانشگاه و بازداشت و احضار و تهدید دانشجویان، و نیز مداخله امنیتی در اداره دانشگاه‌ها» در جمهوری اسلامی، حکایت دیروز و امروز نیست، افزود که سرکوب و تصفیه دانشگاه‌ها تاکنون ابعاد و اشکال مختلفی به خود دیده است.
در بخشی از این بیانیه به اقدامات جمهوری اسلامی در نخستین روزهای استقرار و «قطع و قمع دگراندیشان و استادان معترض» تحت عنوان «انقلاب فرهنگی» و «پاکسازی» اشاره شده و آمده است: در جریان انقلاب فرهنگی، «خودی‌ها» یک‌شبه دانشگاه‌ها و فضاهای علمی و فرهنگی را تصاحب کردند.
کانون نویسندگان با اشاره به اینکه اکنون نیز «حلقه سرکوب‌ها تنگ‌تر شده است و در میان سرکوب‌شدگان هستند کسانی که خود شاهدان خاموش سرکوب‌های پیشین بوده‌اند»، نسبت به سکوت در قبال موج اخراج استادان هشدار داد.
در پایان این بیانیه، کانون نویسندگان تاکید کرد که «اگر جامعه در مقابل آن‌چه امروز در دانشگاه‌ها می‌گذرد سکوت کند، بیم آن می‌رود که فاجعه تصفیه دانشگاه‌ها در دهه‌ی ۶۰ در ابعادی دیگر تکرار شود و یکی از مهمترین کانون‌های بالقوه اعتراض و پا فشردن بر طلب آزادی» در ایران به محاق رود.
همزمان شوراهای صنفی دانشجویان کشور گزارش داد که موج تعلیق و اخراج استادان روز دوشنبه ۶ شهریور ماه به دانشگاه شیراز نیز رسید و «عزیز شفیعی زرقانی»، استاد گروه مهندسی مواد دانشگاه شیراز، نیز از این دانشگاه اخراج شده است.
بنابر این گزارش، عزیز شفیعی زرقانی ضمن حمایت از اعتراضات پس از «کشته شدن مهسا امینی حین بازداشت توسط گشت ارشاد»، به «تهدید و توبیخ دانشجویان و یورش نیروهای نظامی امنیتی به کتابخانه دانشگاه شیراز» اعتراض کرده بود.
شوراهای صنفی دانشجویان تاکید کرد که اخراج شفیعی زرقانی از دانشگاه شیراز تحت عنوان «قطع همکاری» و «به صورت شفاهی» و توسط ریاست دانشکده مربوطه به این استاد دانشگاه اعلام شده است، آن هم در حالی که قرارداد پیمانی او در فروردین ماه سال‌جاری به مدت یکسال تمدید شده بود.
همزمان جمعی از دانشجویان دانشگاه شیراز در نامه‌ای به رئیس این دانشگاه «خواستار ارائه توضیح» درباره اخراج این استاد دانشگاه شدند.
در بخشی از نامه دانشجویان عنوان شده که « عزیز شفیعی زرقانی در میان دانشجویان استادی محترم و محبوب با سطح علمی و تجربی بالا» بوده و «در چالش‌های مختلف» همراه و حامی دانشجویان بوده است.
بنابر گزارش شوراهای صنفی دانشجویان، مقام‌های دانشگاه شیراز «ضمن عدم ارائه پاسخ رسمی، حکم قطع همکاری عزیز شفیعی زرقانی» را صادر کرده‌اند.
ابعاد «تعلیق» و «اخراج» استادان چنان گسترده است که شوراهای صنفی دانشجویان کشور پیشتر این موج «تعلیق» و «اخراج» استادان دانشگاه را بخشی از «پروژه بزرگ‌تر تصفیه دانشگاه‌ها در سراسر کشور» خوانده است.
پیشتر علی شریفی زارچی، عضو هیات علمی بیوانفورماتیک و هوش مصنوعی دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف، روز شنبه ۴ شهریور از «دریافت نامه اخراج» خود از این دانشگاه خبر داد و در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) نوشت: «امروز نامه اخراج من از دانشگاه شریف دریافت شد.»
همزمان کانال دانشجویان متحد از اخراج حمیده خادمی و آمنه عالی دو استاد دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه تهران، با یک تماس تلفنی از این اخراج شدند.
همچنین بنابر گزارش شوراهایی صنفی دانشجویان کشور ۷ استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شامل وحید عیدگاه استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، لیلی ورهرام استاد گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی،جواد بشری استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، قاسم عزیزی استادیار گروه زبان و ادبیات عرب، میلاد عظیمی استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، داریوش رحمانیان دانشیار گروه تاریخ، حسین مصباحیان استادیار گروه فلسفه، نیز از برنامه «تدریس» در این دانشکده حذف شدهاند.
علاوه بر این، رهام افغانی، استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بهشتی، نیز روز یکشنبه با انتشار تصویر نامه تعلیق خود خبر داد که این دانشگاه با او «قطع همکاری» کرده است.
وب‌سایت انصاف‌نیوز نیز دو روز پیش خبر داد که از تدریس حسین علایی، از فرماندهان سابق سپاه پاسداران، در دانشگاه تهران و رضا صالحی امیری، وزیر فرهنگ و ارشاد در دولت حسن روحانی، در دانشگاه علوم و تحقیقات جلوگیری شده است.
آذین موحد، استاد گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و مهدی خویی استاد جامعه‌شناسی، استاد دانشگاه علامه تهران، نیز از «تعلیق» و «اخراج» خود خبر داده‌اند.
از زمان آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی در ایران نیز شماری از استادان دانشگاه‌های تهران، فردوسی مشهد، دانشگاه اصفهان، دانشگاه هنر تهران، دانشگاه کرمان، دانشگاه حکیم سبزواری، دانشگاه هنر، دانشگاه بهشتی و دیگر دانشگاه‌های ایران به خاطر حمایت از دانشجویان معترض از کار «تعلیق» یا «اخراج» شدهاند.
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران روز یکشنبه پنجم شهریور ماه در بیانیهای با اشاره به تشکیل «صدها پرونده» برای استادان دانشگاه به موج اخراج استادان اعتراض کرد و خواهان توقف روند «احضار» و «اخراج» استادان دانشگاه‌ها شد.
