قاسم کویتی‌پور از مدال‌آوران کاروان ورزش ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران در سن ۶۹ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.
آقای کویتی‌پور در ماده چهار در ۴۰۰ متر امدادی از اعضای تیم ملی دوومیدانی ایران بود که به اتفاق روی سکوی سوم مسابقات ایستادند.
غلامرضا خنفری رئیس هیئت دوومیدانی خوزستان که خود در دوهای سرعت با مانع از رکوردداران سابق ایران است، با اعلام خبر درگذشت کویتی‌پور گفت «او علاوه بر مدال و افتخار، اخلاق‌مداری نیز زبانزد بود».
مدال این ماده برای ایران در بازی‌های آسیایی تهران دارای اهمیت ویژه تاریخی است. زیرا دوندگان ایرانی دیگر موفق به تکرارش نشده‌اند.
ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی فقط یک بار در ماده چهار در ۴۰۰ متر امدادی مدال گرفته که همان بازی‌های ۱۹۷۴ بود.
فخرالدین عالمشاه، رضا انتظاری و هوشنگ ارشدی، قاسم کویتی‌پور را در آن رقابت‌ها همراهی می‌کردند. کویتی‌پور دونده شماره ۲۰۱ تیم ملی ایران بود و جوانترین عضو آن تیم محسوب می‌شد.
از این جمع رضا انتظاری سال‌ها پیش درگذشت. از وضعیت آقایان عالمشاه و ارشدی نیز مدت‌هاست خبری در رسانه‌های ورزشی و حتی در سایت فدراسیون دوومیدانی منتشر نشده است.
از خود آقای کویتی‌پور هم به رغم تاریخ‌سازی در بازی‌های آسیایی، اثری در مطبوعات ورزشی یا برنامه‌های ورزشی صداوسیما به چشم نمی‌آمد.
مدال طلای این ماده در بازی‌های آسیایی تهران به تیم ملی سریلانکا رسید که دوندگان شاخصسش دو سال قبل در المپیک مونیخ دویده بودند.
هند بالاتر از ایران در رده دوم قرار گرفت. تیم‌های ژاپن، سنگاپور و فیلیپین نیز عنوان‌های چهارم تا ششم را به خود اختصاص دادند.
هوشنگ ارشدی که حالا ۷۲ ساله است، سال‌ها پیش درباره آن مسابقات گفت: «می‌خواستم در ۲۰۰ متر بدوم اما چون در ۴ در ۴۰۰ چهار مدال می‌دادند و شانس موفقیت هم داشتیم، قرار شد در همین ماده شرکت کنم».
آن مسابقات ماندگارترین روز تاریخ دوومیدانی ایران در ورزشگاه آزادی، همچنین بهترین نتایج دوومیدانی ایران در تاریخ بازی‌ها قلمداد می‌شود.
مشعل آن دوره از بازی‌ها نیز توسط یکی از پیشکسوتان دوومیدانی روشن شد. حرکت مشعل از کاخ سعدآباد آغاز شد و از زیر برج میدان شهیاد (آزادی) گذشت تا سرانجام آتشدان بازی‌ها در ورزشگاه توسط علی باغبانباشی روشن شود.
