علی عزيزی نايب دبير انجمن اسلامی دانشگاه پلی تکنيک معتقد است که روزهای سختی پيش روی آنهاست. فضای دانشگاه پلی تکنيک از روز دوشنبه دهم ارديبهشت ماه ملتهب است و همزمان اين دانشگاه می رود تا انتخابات سالانه شورای مرکزی انجمن اسلامی را هم برگزار کند.
انتخاباتی که از نگاه اين فعال دانشجويی، احتمالا مورد قبول مديريت اين دانشگاه قرار نخواهد گرفت.
عزيزی که همزمان با دستگيری چند نفر ديگر از فعالان، به دانشگاه ممنوع الورود شده است می گويد که همه ساله در آستانه برگزاری انتخابات، همين فشارها را که به گفته او از سوی نيروهای امنيتی به آنها وارد می شده را تحمل کرده اند، فشارهايی که از نگاه او تا بحال تاثيری در روند فعاليت های آنها نداشته است.
آقای عزيزی در ابتدای صحبت های خود درباره فضای امنيتی حاکم بر داتشگاه می گويد: «هر سال هنگام برگزاری انتخابات انجمن اسلامی دانشجويان، مجموعه ای از نيروها و نهادهای امنيتی دست به دست هم می دهند تا مانع مجموعه ای که آزادنه خواسته ها و مطالبات دانشجويان را بيان می کند بشوند، اما اين پروژه هر سال شکست می خورد چرا که همبستگی دانشجويان با هم منجر می شود که اين پروژه ها جواب ندهد چرا که اساسا اين ها پروژه هايی سوحته است.»
به نظر شما همه اين فشارها فقط به خاطر انتخابات است؟
امسال يکی از سال هايی بود که شديدترين پروژه های امنيتی در دانشگاه طراحی شد و جريان های محتلفی در اين پروژه دست داشتند و با کاری که در نشريات دانشجويی کردند سعی داشتند که دانشجويا ن منتقد دولت را تخريب کنند و بگويند که اينها به اعتقادات دينی هم پايبند نيستند و حتی به پيامبر و حضرت علی هم توهين می کنند و تلاش دارند تا وجه دانشجويان پلی تکنيک را در افکار عمومی تخريب کنند و از طرف ديگر آنها را به اين طريق مورد فشارهای امنيتی قرار بدهند.
فکر می کنيد اين فشارهای امنيتی چقدر می تواند بر روند انتخاب ها تاثير گذار باشد؟
ببينيد، آنها با ايجاد فضای ترس بين دانشجويان سعی دارند به هدفشان برسند چرا که بخش عمده ای از دانشجويانی که در دانشگاه هستند، به اتفاقاتی که در دانشگاه می افتد، تقريبا نگاه سياسی ندارند بلکه مطالباتی را پيگيری می کنند تا به خواسته هايشان که عمدتا بدست آوردن شرايط بهتری از نظر مسايل رفاهی و صنفی برسند. اما در مجموع دانشگاه پلی تکنيک شرايط خاص خود را دارد و نزديک بودن عوامل صنفی و سياسی به هم منجر می شود که فريب نخورند و معرکه را خالی نکنند و هميشه هم ايستاد ه اند.
با اتفاقات بوجود آمده، آيا شرايط برگزاری انتخابات را مساعد می بينيد؟
ببينيد ما فقط از دانشگاه درخواست کرديم تا شرايطی فراهم بکند که همه دانشجويان در اين انتخابات کانديدا داشته باشند و بتوانند در انتخابات شرکت کنند اما در واقع مديريت اين دانشگاه و خط فکری که اين روزها در دانشگاه حاکم است اين را نمی پذيرد و گمان نمی کنم که پای بر گزاری چنين انتخاباتی هم بايستد.
علی عزیزی نایب دبیر انجمن اسلامی دانشگاه امیر کبیر می گوید انجمن اسلامی برای برگزاری انتخابات از دانشگاه اجازه نمی گیردچرا فکر می کنيد که مديريت دانشگاه ممکن است با انتخابات مخالفت کند؟
به اين دليل که در همين چند روز اخيربا غايله ايی که به پا شده بود مديريت دانشگاه جهت گيری شده، عمل کرد. برای ما مشخص است. تا پيش از اين، انتظامات تحت شديدترين تدابير امنيتی مانع فعاليت و پخش نشريات دانشجويی می شد اما چند روز پيش، به راحتی آن نشريات در سطح دانشگاه پخش شدند و علاوه بر آن آنها بسيج دانشگاه های تهران بدون هيچ مانعی توانستند وارد ساختمان مديريت می شود در حاليکه بچه های دانشگاه وقتی قصد ملاقات با مديريت را دارند، تحت شديدترين تدابير امنيتی اين ملاقات هماهنگ می شود. اگر همه اينها را هم بر حسب تصادف بگذاريم، آنروز که بسيج دانشگاه شعار انقلاب فرهنگی می دادند، مديريت دانشگاه با شربت و ناهار از آنها پذيرای کرد و اين نشان می دهد که بخشی از مديران ارشد دانشگاه در اين پروژه دخيل اند و چندان هم ناراضی نيستند از اينکه انقلاب فرهنگی دومی در ايران بيفتند.
چه پيش بينی برای روز انتخابات داريد؟
انجمن اسلامی هيچ سالی از مديريت دانشگاه برای برگزاری انتخابات از اجازه نمی کيرد چرا که تشکلی مستقل است که دانشگاه تنها می تواند در برگزاری و صحت و سلامت اين انتخابات نظارت کند. امسال هم درخواستی از سوی انجمن اسلامی برای مديريت دانشگاه فرستاده شد که ناظر خود را معرفی کند و در نهايت صحت و سلامت انتخابات را تاييد کند . به هر حال من احساس می کنم از روز شنبه، برخوردهای انتظاماتی و حراستی با دانشجويان بيشتر می شود.
در صورتيکه اجازه برگزاری اين انتخابات را با توجه به شرايطی که عنوان کرديد، ندهند، آنوقت چه می کنيد؟
خوب در اين صورت هيات نظارت بايد تصميم بگيرد که چه شرايطی ايجاد کنند تا انتخابات با حضور گسترده دانشجويان در صحت و سلامت برگزار شود.
پيش از اين انجمن های اسلامی به عنوان بازوهای حکومت در دانشگاه ها ارج و قرب خاصی داشتند، به نظرتان چه عاملی باعث شده که حالا اين طور با آنها برخورد می شود؟
من فکر می کنم بيشتر به اين خاطر است که الان ما در راستای اهداف حکومت عمل نمی کنيم. سال هاست که انجمن های اسلامی نقد حاکميت را آغاز کرده اند و ايدئولوژی های خود ساخته يی را که حکومت در نظر می گرفت برای اينکه آنها را به يک راه مشخص ببرد مورد پرسشگری قرار دادند و نقد کردند. امروز انجمن های اسلامی آزادی، دموکراسی و حقوق بشر را سرلوحه فعاليت خود قرار داده اند و حاکميت به نظر من از اينکه اين شعارها تحقق پيدا کند هراسان است و بدنبال اين است که چنين شعارهايی در مملکت نهادينه و هماهنگ نشود و بيشتر همان چيزی بماند که او می خواهد.
