پدر آرش رحمانی پور، جوان ۲۰ ساله ای که همراه با محمد رضا علی زمانی، روز پنجشنبه اعدام شدند می گويد از اجرای حکم اعدام فرزندش، آرش، بی اطلاع بوده است واجرای حکم اعدام فرزندش، آرش، بی اطلاع بوده است و تاکنون مقامات قضایی پیکر فرزندش را به وی تحویل نداده اند.
اعدام آرش رحمانی پور و محمد رضا علی زمانی، به اتهام محاربه، با واکنش گسترده سازمانهای مدافع حقوق بشر در محکوميتِ اعدام زندانيان سياسی روبرو شده است.
پدر آرش رحمانی پور در گفت وگو با رادیو فردا توضیحاتی درباره دریافت خبر اعدام فرزندش ارائه کرده است.
راديو فردا: آيا فرزند شما، آنگونه که گزارش شده، عضو انجمن پادشاهی ايران بود؟
داوود رحمانی پور، پدر آرش رحمانی پور: می توانم بگويم نمی دانم. چون من حدود يک سال بود که به دليل مشکلاتی در شهرستان بودم و از اين قضيه دقيقاً اطلاع ندارم.
شما گويا از رسانه ها شنيديد و به شما هيچ اطلاعی هم در مورد اجرای حکم داده نشده بود؟
بله. دوشنبه شب بود که پسرم با من تماس گرفت گفت بابا برای روز پنجشنبه، چون پنجشنبه ها ملاقات داشتند، به من ملاقات حضوری داده اند.
ما هم خوشحال شديم و روز پنجشنبه رفتيم برای ملاقات. اما در زندان اوين وقتی خواستيم برگ ملاقات را بدهيم و ملاقات کنيم، گفتند که ايشان را منتقل کردند به کرج. چيز ديگری به ما نگفتند و ما باور کرديم. برگشتيم. توی راه متوجه شديم که راديو تلويزيون جمهوری اسلامی اعلام کرده در خبر که صبح همان روز به دار آويخته شده و به شهادت رسيده.
اين برای خانواده شما بسيار سنگين بوده، وضعيت خانواده رحمانی پور اکنون چگونه است؟
آنچه مسلم است، خب، پدر، مادر، خواهر و اقوام ناراحت هستند. طبيعی است. عزيزی را از دست داديم. اما مهم نيت است. آرمان آرش انساندوستی بود و خداخواهی بود. حالا اينکه در سنی قرار داشت که اگر دچار يک سری مشکلات شد، بايد آن را به حساب جوانی بگذاريم. اما انگيزه و هدف و آرمان آرش عدالت بود.
آخرين باری که شما با فرزندتان ملاقات داشتيد، کی بود. آخرين بار کی ايشان را ديديد؟
ملاقات من پنجشنبه هفته گذشته بود. وضعيت روحی اش بسيار بالا بود و از من حتی می خواست که من برای کارش... می گفت پدر به کسی رو نيانداز. از کسی خواهش نکن. چون خدا از نيت من باخبر است که هدف من چه بوده. اما خب البته من فعاليت خودم را می کردم. به خاطر اين که اين حکم ناعادلانه و دور از شان يک انسان عادی بود، چه برسد به يک قاضی.
آيا پيکر فرزندتان را تحويل گرفتيد؟
قديم يک شعری می خواندند که «نگاه کن، مرده را به مرده نمی دهند. حتی به شمع جون سپرده نمی دهند». نه، هنوز پيکر مطهر فرزند مرا به من مرده نداده اند. ولی آرش عزيز همان آرش کمانگير است، آرش عزيز همان کاوه آهنگر است و ايشان شعری دارند در آخرين بيانيه ای که به من دادند، از زندان می نويسند: اگر سر به سر تن به کشتن دهيم، از آن به که کشور به دشمن دهيم. اين آخرين نوشته آرش عزيز است، آرش ايرانی، ايران کهن، ايرانی که ۲۵۰۰ سال پيش دارای زن دريانورد بود.
اعدام آرش رحمانی پور و محمد رضا علی زمانی، به اتهام محاربه، با واکنش گسترده سازمانهای مدافع حقوق بشر در محکوميتِ اعدام زندانيان سياسی روبرو شده است.
بیشتر بخوانید
پدر آرش رحمانی پور در گفت وگو با رادیو فردا توضیحاتی درباره دریافت خبر اعدام فرزندش ارائه کرده است.
راديو فردا: آيا فرزند شما، آنگونه که گزارش شده، عضو انجمن پادشاهی ايران بود؟
داوود رحمانی پور، پدر آرش رحمانی پور: می توانم بگويم نمی دانم. چون من حدود يک سال بود که به دليل مشکلاتی در شهرستان بودم و از اين قضيه دقيقاً اطلاع ندارم.
شما گويا از رسانه ها شنيديد و به شما هيچ اطلاعی هم در مورد اجرای حکم داده نشده بود؟
بله. دوشنبه شب بود که پسرم با من تماس گرفت گفت بابا برای روز پنجشنبه، چون پنجشنبه ها ملاقات داشتند، به من ملاقات حضوری داده اند.
ما هم خوشحال شديم و روز پنجشنبه رفتيم برای ملاقات. اما در زندان اوين وقتی خواستيم برگ ملاقات را بدهيم و ملاقات کنيم، گفتند که ايشان را منتقل کردند به کرج. چيز ديگری به ما نگفتند و ما باور کرديم. برگشتيم. توی راه متوجه شديم که راديو تلويزيون جمهوری اسلامی اعلام کرده در خبر که صبح همان روز به دار آويخته شده و به شهادت رسيده.
اين برای خانواده شما بسيار سنگين بوده، وضعيت خانواده رحمانی پور اکنون چگونه است؟
آنچه مسلم است، خب، پدر، مادر، خواهر و اقوام ناراحت هستند. طبيعی است. عزيزی را از دست داديم. اما مهم نيت است. آرمان آرش انساندوستی بود و خداخواهی بود. حالا اينکه در سنی قرار داشت که اگر دچار يک سری مشکلات شد، بايد آن را به حساب جوانی بگذاريم. اما انگيزه و هدف و آرمان آرش عدالت بود.
آخرين باری که شما با فرزندتان ملاقات داشتيد، کی بود. آخرين بار کی ايشان را ديديد؟
ملاقات من پنجشنبه هفته گذشته بود. وضعيت روحی اش بسيار بالا بود و از من حتی می خواست که من برای کارش... می گفت پدر به کسی رو نيانداز. از کسی خواهش نکن. چون خدا از نيت من باخبر است که هدف من چه بوده. اما خب البته من فعاليت خودم را می کردم. به خاطر اين که اين حکم ناعادلانه و دور از شان يک انسان عادی بود، چه برسد به يک قاضی.
آيا پيکر فرزندتان را تحويل گرفتيد؟
قديم يک شعری می خواندند که «نگاه کن، مرده را به مرده نمی دهند. حتی به شمع جون سپرده نمی دهند». نه، هنوز پيکر مطهر فرزند مرا به من مرده نداده اند. ولی آرش عزيز همان آرش کمانگير است، آرش عزيز همان کاوه آهنگر است و ايشان شعری دارند در آخرين بيانيه ای که به من دادند، از زندان می نويسند: اگر سر به سر تن به کشتن دهيم، از آن به که کشور به دشمن دهيم. اين آخرين نوشته آرش عزيز است، آرش ايرانی، ايران کهن، ايرانی که ۲۵۰۰ سال پيش دارای زن دريانورد بود.
