آنچه در پی می آید بخش هایی از سخنان وزير امور خارجه ايالات متحده آمريکا درباره اينترنت، در روز سه شنبه در دانشگاه جورج واشینگتن است:
هيلاری کلينتون در سخنرانی خود ضمن اشاره به رويدادهای اخير مصر و مقايسه آن با رويدادهای يک سال پيش ايران گفت:«يک فيلم کوتاه ويدئويی که کشته شدن زن جوانی به نام ندا را به دست يکی از نيروهای شبه نظامی نشان می دهد، ظرف چند ساعت توسط مردم سراسر جهان مشاهده شد. مانند مصر، دولت ايران نيز شبکه های اينترنت و تلفن همراه را برای مدتی قطع کرد. تظاهرات پايان يافت. البته در مصر، داستان به گونه ای متفاوت پايان گرفت.»
وزیر امور خارجه آمریکا گفت: «اينترنت هيچيک از اين کارها را انجام نداد، مردم انجام دادند. در هر دو کشور، شيوه ای که شهروندان و مقامات اينترنت را مورد استفاده قرار دادند، قدرت فن آوری ارتباطات را از يک طرف به عنوان شتاب دهندۀ تغييرات سياسی، اجتماعی و اقتصادی و از طرف ديگر به عنوان ابزاری در جهت سرکوب يا متوقف کردن آن تغييرات نشان می دهد.»
او سپس با طرح اين پرسش که «آيا اينترنت نيرويی برای رهايی است يا سرکوب»، افزود: «تقريباً يک سوم تمام بشريت، به شبکۀ اينترنت متصل هستند. اينترنت به فضای عمومی قرن بيست و يکم تبديل شده است.»
هيلاری کلينتون بر نياز دست يافتن به ديدگاهی مشترک و جهانی درباره اينترنت تاکيد کرد.: آزادی های بيان، تجمع و تشکل ها به شکل آنلاين... ايالات متحده از اين آزادی برای مردم همۀ نقاط جهان پشتيبانی می کند و ما از ديگر کشورها نيز خواسته ايم که چنين باشند، زيرا ما می خواهيم مردم فرصت استفاده از اين آزادی را داشته باشند.
وی با اشاره به سانسور در ميدان اينترنت توسط حکومت هايی مانند چين، برمه، ويتنام، ايران افزود: «ما می پذيريم که اينترنتِ آزاد و باز چالش هايی نيز به دنبال خواهد داشت و نيازمند قوانين بنيادی در جهت محافظت از کاربران در برابر سوء رفتار و آسيب است. و آزادی اينترنت، مانند همۀ آزادی ها، تنش ها را افزايش می دهد. اما ما بر اين باوريم که منافع آن بسيار بيشتر از هزينه های آن است.
من اولين کسی هستم که می گويم نه من و نه ايالات متحده تمامی پاسخ ها را در اختيار نداريم. ما حتی مطمئن نيستيم که همۀ پرسش ها را نيز می دانيم. ولی ما به طرح سؤال ها، کمک به آغاز بحث و دفاع نه تنها از اصول جهانی، بلکه از منافع مردم خود و شرکای خود متعهد شده ايم.»
«اولين چالش، رسيدن به آزادی و امنيت به همراه يکديگر است. بدون امنيت، آزادی آسيب پذير و بدون آزادی، امنيت سرکوبگر می شود. چالش موجود يافتن ميزان مناسب از اين دو مفهوم است: امنيت کافی برای ممکن ساختن آزادی های ما...»
به باور هيلاری کلينتون نياز به مبارزه با تهديدهای گوناگون در اينترنت «بدون محدوديت آزادی» يک نياز بنيادی است.
وی با تاکيد بر اينکه ارتباطات خصوصی يا محرمانه در فضای مجازی بايد مورد محافظت قرار گيرند، و با اشاره به مورد نشر اسناد ويکی لينکس گفت: «حادثۀ ويکی ليکس با يک سرقت آغاز شد. اسناد دولت ربوده شدند، درست همانگونه که می توانستند از درون يک کيف دستی دزديده شوند. برخی چنين عقيده دارند که اين دزدی قابل توجيه است، زيرا دولت ها مسئوليت دارند که همۀ فعاليت های خود را به شکل باز و در معرض ديد همۀ شهروندان انجام دهند. در کمال احترام، من با اين موضوع مخالفم. اگر ما قرار بود تمامی مراحل اقدامات خود را علنی کنيم، ايالات متحده نه می توانست امنيت شهروندان خود را حفظ کند و نه آرمان حقوق بشر و دموکراسی را در سراسر جهان ترويج دهد.»
او با اشاره به به اينکه اقدامات آمريکا در مورد کشورهای شوروی سابق در جهت ايمن سازی مواد هسته ای کنترل نشده و محرمانه نگه داشتن جزئيات اين اقدام، احتمال دستيابی تروريست ها و مجرمان به اين مواد هسته ای و استفاده از آنها را در جهت منافع خود کاهش داده، افزود: «بسياری از اطلاعات منتشر شده توسط ويکی ليکس به فعاليت های حقوق بشری انجام شده در سراسر جهان مربوط می شد. ويکی ليکس با انتشار اطلاعات ديپلماتيک، مردم را در برابر خطری بزرگتر قرار داد.»
وزير امور خارجه آمريکا با اين همه بر اين نکته پافشاری کرد که «اين واقعيت که ويکی ليکس از اينترنت استفاده کرد، دليل انتقاد ما از اقدامات آن نيست. ويکی ليکس تعهد ما به آزادی اينترنت را به چالش نمی کشد.»
او سپس به ديگر چالش ها در اين زمينه پرداخت و گفت چالش ديگر«... دفاع از آزادی بيان همزمان با ترغيب مدارا و مدنيت است. کثرت نظرها و عقايدی که در اينترنت به چشم می خورد هم ناشی از فضای باز آن است و هم انعکاسی از تنوع بشری ماست. آزادی و امنيت، شفافيت و محرمانگی، آزادی بيان و مدارا – اينها ارکان جامعه آزاد، باز و امن و همچنين اينترنت آزاد، باز و امن را تشکيل می دهند که حقوق بشر جهانشمول در آن رعايت شده و فضای لازم را برای پيشرفت و بهروزی بيشتر در دراز مدت را فراهم می آورد. برخی کشورها رويکرد ديگری را در پيش گرفته اند؛ می خواهند آنچه را مطابق ميلشان است حفظ و آنچه را مطابق ميلشان نيست خاموش کنند. اين امر در دراز مدت پايدار نيست.»
وی گفت: «من از همۀ کشورهای جهان دعوت می کنم در اين شرط بندی با ما همراه شوند؛ اين شرط بندی که باز بودن اينترنت به قدرت و رفاه بيشتر کشورها منجر می شود. اين اساساً همان شرط بندی آمريکا به مدت بيش از ۲۰۰ سال گذشته است، که جوامع با فضای باز موجب ماندگارترين پيشرفت ها می شوند، که حاکميت قانون محکم ترين رکن عدالت و صلح است، که ابتکار و نوآوری در شرايطی رونق دارد که همه نوعی از افکار مطرح و بررسی شود. اين شرط بندی روی رايانه يا تلفن همراه نيست. شرط بندی روی انسان هاست.
تعهد ما نسبت به آزادی اينترنت، تعهد نسبت به حقوق انسان هاست که آن را در عمل انجام می دهيم.
در ۲۰ سال آينده، نزديک به پنج ميليارد نفر به کاربران شبکه اضافه می شوند. همين کاربران هستند که آينده را تعيين می کنند.
اين مبارزه به خاطر حقوق بشر، برای آزادی انسان، و برای منزلت انسانی است.»
هيلاری کلينتون در سخنرانی خود ضمن اشاره به رويدادهای اخير مصر و مقايسه آن با رويدادهای يک سال پيش ايران گفت:«يک فيلم کوتاه ويدئويی که کشته شدن زن جوانی به نام ندا را به دست يکی از نيروهای شبه نظامی نشان می دهد، ظرف چند ساعت توسط مردم سراسر جهان مشاهده شد. مانند مصر، دولت ايران نيز شبکه های اينترنت و تلفن همراه را برای مدتی قطع کرد. تظاهرات پايان يافت. البته در مصر، داستان به گونه ای متفاوت پايان گرفت.»
وزیر امور خارجه آمریکا گفت: «اينترنت هيچيک از اين کارها را انجام نداد، مردم انجام دادند. در هر دو کشور، شيوه ای که شهروندان و مقامات اينترنت را مورد استفاده قرار دادند، قدرت فن آوری ارتباطات را از يک طرف به عنوان شتاب دهندۀ تغييرات سياسی، اجتماعی و اقتصادی و از طرف ديگر به عنوان ابزاری در جهت سرکوب يا متوقف کردن آن تغييرات نشان می دهد.»
او سپس با طرح اين پرسش که «آيا اينترنت نيرويی برای رهايی است يا سرکوب»، افزود: «تقريباً يک سوم تمام بشريت، به شبکۀ اينترنت متصل هستند. اينترنت به فضای عمومی قرن بيست و يکم تبديل شده است.»
هيلاری کلينتون بر نياز دست يافتن به ديدگاهی مشترک و جهانی درباره اينترنت تاکيد کرد.: آزادی های بيان، تجمع و تشکل ها به شکل آنلاين... ايالات متحده از اين آزادی برای مردم همۀ نقاط جهان پشتيبانی می کند و ما از ديگر کشورها نيز خواسته ايم که چنين باشند، زيرا ما می خواهيم مردم فرصت استفاده از اين آزادی را داشته باشند.
وی با اشاره به سانسور در ميدان اينترنت توسط حکومت هايی مانند چين، برمه، ويتنام، ايران افزود: «ما می پذيريم که اينترنتِ آزاد و باز چالش هايی نيز به دنبال خواهد داشت و نيازمند قوانين بنيادی در جهت محافظت از کاربران در برابر سوء رفتار و آسيب است. و آزادی اينترنت، مانند همۀ آزادی ها، تنش ها را افزايش می دهد. اما ما بر اين باوريم که منافع آن بسيار بيشتر از هزينه های آن است.
من اولين کسی هستم که می گويم نه من و نه ايالات متحده تمامی پاسخ ها را در اختيار نداريم. ما حتی مطمئن نيستيم که همۀ پرسش ها را نيز می دانيم. ولی ما به طرح سؤال ها، کمک به آغاز بحث و دفاع نه تنها از اصول جهانی، بلکه از منافع مردم خود و شرکای خود متعهد شده ايم.»
«اولين چالش، رسيدن به آزادی و امنيت به همراه يکديگر است. بدون امنيت، آزادی آسيب پذير و بدون آزادی، امنيت سرکوبگر می شود. چالش موجود يافتن ميزان مناسب از اين دو مفهوم است: امنيت کافی برای ممکن ساختن آزادی های ما...»
به باور هيلاری کلينتون نياز به مبارزه با تهديدهای گوناگون در اينترنت «بدون محدوديت آزادی» يک نياز بنيادی است.
وی با تاکيد بر اينکه ارتباطات خصوصی يا محرمانه در فضای مجازی بايد مورد محافظت قرار گيرند، و با اشاره به مورد نشر اسناد ويکی لينکس گفت: «حادثۀ ويکی ليکس با يک سرقت آغاز شد. اسناد دولت ربوده شدند، درست همانگونه که می توانستند از درون يک کيف دستی دزديده شوند. برخی چنين عقيده دارند که اين دزدی قابل توجيه است، زيرا دولت ها مسئوليت دارند که همۀ فعاليت های خود را به شکل باز و در معرض ديد همۀ شهروندان انجام دهند. در کمال احترام، من با اين موضوع مخالفم. اگر ما قرار بود تمامی مراحل اقدامات خود را علنی کنيم، ايالات متحده نه می توانست امنيت شهروندان خود را حفظ کند و نه آرمان حقوق بشر و دموکراسی را در سراسر جهان ترويج دهد.»
او با اشاره به به اينکه اقدامات آمريکا در مورد کشورهای شوروی سابق در جهت ايمن سازی مواد هسته ای کنترل نشده و محرمانه نگه داشتن جزئيات اين اقدام، احتمال دستيابی تروريست ها و مجرمان به اين مواد هسته ای و استفاده از آنها را در جهت منافع خود کاهش داده، افزود: «بسياری از اطلاعات منتشر شده توسط ويکی ليکس به فعاليت های حقوق بشری انجام شده در سراسر جهان مربوط می شد. ويکی ليکس با انتشار اطلاعات ديپلماتيک، مردم را در برابر خطری بزرگتر قرار داد.»
وزير امور خارجه آمريکا با اين همه بر اين نکته پافشاری کرد که «اين واقعيت که ويکی ليکس از اينترنت استفاده کرد، دليل انتقاد ما از اقدامات آن نيست. ويکی ليکس تعهد ما به آزادی اينترنت را به چالش نمی کشد.»
او سپس به ديگر چالش ها در اين زمينه پرداخت و گفت چالش ديگر«... دفاع از آزادی بيان همزمان با ترغيب مدارا و مدنيت است. کثرت نظرها و عقايدی که در اينترنت به چشم می خورد هم ناشی از فضای باز آن است و هم انعکاسی از تنوع بشری ماست. آزادی و امنيت، شفافيت و محرمانگی، آزادی بيان و مدارا – اينها ارکان جامعه آزاد، باز و امن و همچنين اينترنت آزاد، باز و امن را تشکيل می دهند که حقوق بشر جهانشمول در آن رعايت شده و فضای لازم را برای پيشرفت و بهروزی بيشتر در دراز مدت را فراهم می آورد. برخی کشورها رويکرد ديگری را در پيش گرفته اند؛ می خواهند آنچه را مطابق ميلشان است حفظ و آنچه را مطابق ميلشان نيست خاموش کنند. اين امر در دراز مدت پايدار نيست.»
وی گفت: «من از همۀ کشورهای جهان دعوت می کنم در اين شرط بندی با ما همراه شوند؛ اين شرط بندی که باز بودن اينترنت به قدرت و رفاه بيشتر کشورها منجر می شود. اين اساساً همان شرط بندی آمريکا به مدت بيش از ۲۰۰ سال گذشته است، که جوامع با فضای باز موجب ماندگارترين پيشرفت ها می شوند، که حاکميت قانون محکم ترين رکن عدالت و صلح است، که ابتکار و نوآوری در شرايطی رونق دارد که همه نوعی از افکار مطرح و بررسی شود. اين شرط بندی روی رايانه يا تلفن همراه نيست. شرط بندی روی انسان هاست.
تعهد ما نسبت به آزادی اينترنت، تعهد نسبت به حقوق انسان هاست که آن را در عمل انجام می دهيم.
در ۲۰ سال آينده، نزديک به پنج ميليارد نفر به کاربران شبکه اضافه می شوند. همين کاربران هستند که آينده را تعيين می کنند.
اين مبارزه به خاطر حقوق بشر، برای آزادی انسان، و برای منزلت انسانی است.»
