بيش از ۲۸۰ فعال سياسی و مدنی به همراه چندين تشکل حامی حقوق بشر و جنبش سبز در نامه سرگشاده ای به نهادهای بين المللی خواهان اقدام برای پايان دادن به حبس خانگی زهرا رهنورد، ميرحسين موسوی، فاطمه و مهدی کروبی شده اند.
در اين نامه با اشاره به این که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی به همراه همسرانشان پس از دعوت برای برگزاری راهپيمايی در ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ به « صورت اجباری توسط نيروهای امنيتی و مأمورين لباس شخصی در منزل خود در حبس اجباری به سر می برند»، آمده است:« از آن تاريخ ارتباطات اين افراد با جهان بيرونی قطع شده و تنها به صورت بسيار محدود با اعضا خانواده خود اجازه تماس‌های معدودی را داشته اند.»
داريوش آشوری، عبدالعلی بازرگان، مهرزاد بروجردی، ژيلا بنی يعقوب، رامين جهانبگلو، حميد دباشی، شيرين عبادی، مرتضی کاظميان، علی مزروعی، آرش نراقی، رضا عليجانی و حسن يوسفی اشکوری از جمله امضا کنندگان اين نامه هستند.
در اين نامه تصريح شده است که هيچ يک از مقامات قضايی، دولتی و امنيتی ايران مسئوليت «حبس» خانگی ميرحسين موسوی و مهدی کروبی را برعهده نگرفته اند و همچنين هيچ گونه حکم بازداشت، احضاريه يا اتهامی از طرف مقامات قضايی برای اين افراد صادر نشده است.
در اين نامه همچنين نسبت به اخبار منتشر شده در خصوص وضعيت جسمی ميرحسين موسوی و زهرا رهنورد ابراز نگرانی شده است.
احترام السادات نواب صفوی، مادر زهرا رهنورد در تیرماه سال جاری گفته بود که با دخترش و میرحسین موسوی ملاقات کرده است و آنها «روحيه خيلی خوب و قوی داشتند». وی درعین حال تاکید کرده بود که در این ملاقات متوجه «رنگ پريدگی و لاغری شديد و ناگهانی» داماد و دخترش شده و به همین دلیل به شدت نگران شده است.
در اين نامه که خطاب به دبيرکل سازمان ملل، سفيران کشورها در سازمان ملل، کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، مسئول سياست خارجی اتحاديه اروپا و شمار ديگری از نهادهای بين المللی نوشته شده، همچنين آمده است:« رفتار مقامات قضايی و دولتی ايران در مورد اين ۴ تن، در راستای نقض آشکار حقوق بشر، و همچنين نقض قوانين بين‌المللی و داخلی کشور ايران، از جمله اصل ۳۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران، ماده شماره ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی، ماده شماره ۹ ميثاق بين‌الملل حقوق سياسی و مدنی و پيمان بين‌الملل برای حمايت از تمامی اشخاص در برابر ناپديد شدن اجباری است.»
در اين نامه از نهادهای بين المللی خواسته شده است تا «در راستای دفاع از حقوق فردی و انسانی ميرحسين موسوی، مهدی کروبی، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی، از تمام ظرفيت های حقوقی، بين‌المللی و ديپلماتيک استفاده کرده و دولت ايران را ملزم به پايبندی به تعهدات خود در مقابل مردم ايران و جامعه بين الملل نمايد.»
امضا کنندگان اين همچنين از اين افراد و نهادهای بين المللی خواسته اند تا در راستای آزادی بدون قيد و شرط مير حسين موسوی، مهدی کروبی، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی و تضمين سلامتی روحی و جسمی آنها اقدام کنند.
ائتلاف بين المللی مبارزه با خشونت در ايران، انجمن حقوق بشر و دموکراسی (هامبورگ) ، انجمن آذربايجان گوتنبرگ (سوئد)، کانون حقوق بشر سيمرغ ( دورتمند) و کميته پشتيبانی از جنبش مردم ايران در يوته بوری از جمله نهادها و انجمن هايی هستند که اين نامه را امضا کرده اند.
در اين نامه با اشاره به این که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی به همراه همسرانشان پس از دعوت برای برگزاری راهپيمايی در ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ به « صورت اجباری توسط نيروهای امنيتی و مأمورين لباس شخصی در منزل خود در حبس اجباری به سر می برند»، آمده است:« از آن تاريخ ارتباطات اين افراد با جهان بيرونی قطع شده و تنها به صورت بسيار محدود با اعضا خانواده خود اجازه تماس‌های معدودی را داشته اند.»
داريوش آشوری، عبدالعلی بازرگان، مهرزاد بروجردی، ژيلا بنی يعقوب، رامين جهانبگلو، حميد دباشی، شيرين عبادی، مرتضی کاظميان، علی مزروعی، آرش نراقی، رضا عليجانی و حسن يوسفی اشکوری از جمله امضا کنندگان اين نامه هستند.
در اين نامه تصريح شده است که هيچ يک از مقامات قضايی، دولتی و امنيتی ايران مسئوليت «حبس» خانگی ميرحسين موسوی و مهدی کروبی را برعهده نگرفته اند و همچنين هيچ گونه حکم بازداشت، احضاريه يا اتهامی از طرف مقامات قضايی برای اين افراد صادر نشده است.
در اين نامه همچنين نسبت به اخبار منتشر شده در خصوص وضعيت جسمی ميرحسين موسوی و زهرا رهنورد ابراز نگرانی شده است.
احترام السادات نواب صفوی، مادر زهرا رهنورد در تیرماه سال جاری گفته بود که با دخترش و میرحسین موسوی ملاقات کرده است و آنها «روحيه خيلی خوب و قوی داشتند». وی درعین حال تاکید کرده بود که در این ملاقات متوجه «رنگ پريدگی و لاغری شديد و ناگهانی» داماد و دخترش شده و به همین دلیل به شدت نگران شده است.
در اين نامه که خطاب به دبيرکل سازمان ملل، سفيران کشورها در سازمان ملل، کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، مسئول سياست خارجی اتحاديه اروپا و شمار ديگری از نهادهای بين المللی نوشته شده، همچنين آمده است:« رفتار مقامات قضايی و دولتی ايران در مورد اين ۴ تن، در راستای نقض آشکار حقوق بشر، و همچنين نقض قوانين بين‌المللی و داخلی کشور ايران، از جمله اصل ۳۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران، ماده شماره ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی، ماده شماره ۹ ميثاق بين‌الملل حقوق سياسی و مدنی و پيمان بين‌الملل برای حمايت از تمامی اشخاص در برابر ناپديد شدن اجباری است.»
در اين نامه از نهادهای بين المللی خواسته شده است تا «در راستای دفاع از حقوق فردی و انسانی ميرحسين موسوی، مهدی کروبی، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی، از تمام ظرفيت های حقوقی، بين‌المللی و ديپلماتيک استفاده کرده و دولت ايران را ملزم به پايبندی به تعهدات خود در مقابل مردم ايران و جامعه بين الملل نمايد.»
امضا کنندگان اين همچنين از اين افراد و نهادهای بين المللی خواسته اند تا در راستای آزادی بدون قيد و شرط مير حسين موسوی، مهدی کروبی، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی و تضمين سلامتی روحی و جسمی آنها اقدام کنند.
ائتلاف بين المللی مبارزه با خشونت در ايران، انجمن حقوق بشر و دموکراسی (هامبورگ) ، انجمن آذربايجان گوتنبرگ (سوئد)، کانون حقوق بشر سيمرغ ( دورتمند) و کميته پشتيبانی از جنبش مردم ايران در يوته بوری از جمله نهادها و انجمن هايی هستند که اين نامه را امضا کرده اند.
