فريده غيرت، نايب رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان، با انتقاد از بازداشت گروهی از دانشجويان که تحت نام دانشجويان آزادی خواه و برابری طلب فعاليت می کرده اند، خواستار صدور اجازه تماس آنها با خانواده ها و وکلای مدافع شان شد.
ده ها دانشجو حدود ۴۰ روز پيش توسط ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بازداشت شدند.
تاکنون مقام های جمهوری اسلامی، هيچ اتهام رسمی به اين دانشجويان وارد نکرده اند و در عين حال، خانواده های اين دانشجويان از وضعيت آنان ابراز نگرانی می کنند.
درهمين ارتباط، طاهره صادقی، مادر علی کلايی، يکی از دانشجويان بازداشت شده، در گفت وگو با راديو فردا وضعيت پروند فرزند خود را شرح داده است:
آيا تا کنون توانسته ايد با فرزندتان ملاقات کنيد؟
- «تا به حال ، به زندان اوين و دادسرای عمومی نزديک زندان مراجعه کرديم که هيچ پاسخی در مورد و ضعيت فرزندانمان يا حتی وقت ملاقات به ما داده نشده است. قوه قضاييه هم مراجعه کرديم جواب درستی به ما ندادند. پيش آقای سالاری کيا رفتيم ايشان فقط يک وقت ملاقات به ما دادند که وزارت اطلاعات آن را هم لغو کرد.دفترسازمان ملل رفتيم که پليس امنيت به ما حمله کرد»
طاهره صادقی : من هيچگونه اطلاعی از وضعيت فرزندم ندارم و تا به حال هيچگونه تماس تلفنی و يا ملاقاتی با او نداشته ام.اصلأ نمی دانم مرده است يا زنده . ساير خانواده ها نيز تا کنون ملاقاتی با فرزندانشان نداشته اند
مسئولين قوه قضاييه و وزارت اطلاعات درمورد بازداشت فرزندانتان چه پاسخی به شما داده اند و چه موضوعی را درباره پرونده آنها مطرح کرده اند؟
مسئولين، هيچگونه توضيحی در مورد اتهامات فرزندانمان نداده اند. ما فقط از طريق جرايد متوجه شديم که آقای اژه ای فرموده اند که اينها جزو گروه های چپ مارکسيست هستند ، ولی فرزندانی که هم نماز می خوانند و هم برای امام حسين سينه می زنند چگونه می توانند چپ مارکسيست باشند ؟ آيا اين آقايان اصلا معنی دقيق مارکسيست را می دانندیا نمی دانند؟
آقای حداد نيز که قاضی پرونده است تا به حال هيچ ملاقات و گفت وگويی با خانواده ها نداشته است .
آبا توجه به اتهامات وارد شده به دانشجويان بازداشت شده ، مبنی بر مارکسيست بودنشان و اينکه قصد آشوب داشته اند و حتی مواد منفجره به همراه داشته اند ، آيا اين اتهامات را قبول داريد؟
به هيچ عنوان قبول ندارم .پسر من کارمند فرودگاه مهرآباد بود و به صورت شرکتی در فرودگاه کار می کرد. بعد ازساعت سه شب که فرزندم شيفت بود ، آن روز می خواست برود سر کلاس و سپس برای خواهرش کتاب بخرد و جز يک کيف دستی با کاغذ و قلم ، چيزی همراه خود نداشت پس چطور می توانست مواد منفجره و نارنجک و يا مشروبات الکلی با خود داشته باشد؟!
در اين مدت، شما به همراه ساير خانواده های دانشجويان بازداشت شده، چه اقداماتی برای آزادی فرزندانتان انجام داده ايد؟
تا به حال، به زندان اوين و دادسرای عمومی نزديک زندان مراجعه کرديم که هيچ پاسخی در مورد وضعيت فرزندانمان يا حتی وقت ملاقات به ما داده نشده است .
قوه قضاييه هم مراجعه کرديم جواب درستی به ما ندادند. پيش آقای سالاری کيا رفتيم ايشان فقط يک وقت ملاقات به ما دادند که وزارت اطلاعات آن را هم لغو کرد.
دفترسازمان ملل رفتيم که پليس امنيت به ما حمله کرد. دفتر تشخيص مصلحت نظام هم که مراجعه کرديم از دستگيری فرزندانمان اظهار بی اطلاعی کردند .خانم شيرين عبادی نيز اسامی بازداشت شده ها را گرفتند که برای سازمان حقوق بشر بفرستند و ما نمی دانيم اقدامی شده است يا نه؟
فکر می کنيد دليل عدم پاسخگويی مسئولين به خانواده ها در مورد وضعيت عزيزانشان چيست؟
فکر می کنم آنها دنبال اتهاماتی می گردند که به فرزندانمان بچسبانند و بتوانند آنها را به مدت طولانی زندانی کنند و يا ميخواهند تا پايان انتخابات ۲۴ اسفند صبر کنند زيرا به نظر مسئولين، انتخابات بدون حضور اين دانشجويان به آرامی برگزار خواهد شد .
اقدامات بعدی که ممکن است شما و ساير خانواده ها انجام دهید چیست؟
چهارشنبه هفته پيش خانواده ها پيش آقای قاضی مرتضوی رفتند ولی آقای مرتضوی از پذيرفتن خانواده ها خوداری کرد و آنها فقط توانستند با منشی او صحبت کنند و يک نامه نوشتند ، قرار است فردا آقای مرتضوی جواب اين نامه را بدهند. امروز هم در مراجعه به دادگاه انقلاب آقای حداد از پذيرفتن خانواده ها خودداری کرد ولی ممکن است چهارشنبه ملاقاتی با آنها داشته باشد.
