تيتو ويلانووا سرمربی پيشين بارسلونا پس از دو سال مبارزه با سرطان، در سن ۴۵ سالگی از دنيا رفت. او در بهترين دوران تاريخ بارسلونا دستيار گوارديولا بود و با اين تيم ۱۴ جام مختلف از جمله سه عنوان قهرمانی لاليگا و دو جام قهرمانی اروپا کسب کرد.
ويلانووا که همکاري اش با گوارديولا از تيم ب بارسا آغاز شده بود، در آغاز فصل قبل بعد از جدايی گوارديولا سرمربی بارسا شد و برخلاف اغلب پيش بيني ها عملکرد فوق العاده ای هم داشت. در ۱۹ بازی ابتدايی بارسا ۱۸ پيروزی را کسب کرد اما در دسامبر ۲۰۱۲ به دليل بازگشت بيماری سرطان، ناگزير در بيمارستان بستری شد و به صورت موقت نيوکمپ را ترک کرد.
ژاوی ستاره بارسلونا معتقد بود بيماری ويلانووا، آبی و اناري ها را به هم نزديکتر کرد و اتحاد آنها باعث شد بارسا در فصلی تاريخی با رکورد ۱۰۰ امتياز قهرمان لاليگا شود و رئال مادريد ۸۵ امتيازی را با فاصله چشمگير جا بگذارد.
ويلانووا همان مربی است که پس از ال کلاسيکو، تصوير فرو کردن انگشت مورينيو در چشم راستش بازتابی جهانی يافت. آن موقع دستياری پپ را برعهده داشت. آخرين حضور تيتو ويلانووا در نيوکمپ، برای ديدن بازی بارسا در ديدار مقابل ختافه بود.
ويلانووا در ماه دسامبر گذشته بار ديگر تحت عمل جراحی قرار گرفت و بعد از آن برای پرتو درمانی به نيويورک رفت. شش هفته زير نظر پزشکان بود و سپس به اسپانيا برگشت. در غياب ويلانووا، يوردی رورا دستيار او مسئوليت فنی بارسا را به عهده داشت.
در پايان فصل گذشته وقتی مشخص شد اميدی به بازگشت نيست، سرانجام از سمت خود به عنوان سرمربی بارسا استعفا داد تا فقط روی درمانش تمرکز کند. ويلانووا در آغاز فصل جديد رقابتهای لاليگا جای خود را به جراردو مارتينو داد که برخی هواداران اين تيم از او به عنوان يکی از بدترين سرمربيان تاريخ بارسلونا ياد ميکنند.
ويلانووا پنجشنبه شب به دليل به دليل وخيم شدن حالش به بيمارستان منتقل شد و در کلينيک کوايرون بارسلونا مورد عمل جراحی فوری قرار گرفت اما روند معالجات، نتوانست سرطان پيش رفته غدد پاروتيد او را مغلوب کند.
درگذشت ويلانووا غير از رسانه های ورزشی بين المللی، نزد فوتبال نويسان ايرانی نيز بازتاب گستردهای داشت و مطالب احساسی در قالب ادای احترام به ويلانووا را در صفحات خود در فيسبوک منتشر کردند.
امير عربی نويسنده فيلمنامه نويس و تحليلگر مسائل فوتبال، پس از مرگ ويلانووا نوشته است: "او را با آرامشش به ياد خواهيم آورد، وقتی روی نيمکت بارسا می نشست، کنار پپ، و با دقت بازی را تماشا ميکرد و يادداشت برميداشت و هر از گاهی دمِ گوشِ رييس چيزی ميگفت. او را با تمرين دادنِ ليونل مسی، قبل از فينالِ ويمبلی به ياد خواهيم آورد، وقتی برايش ميگفت چطور بايد فردا منچستر يونايتد را به زير بکشند و بارسايشان را به دومين جام قهرمانی ليگ قهرمانان اروپا طی سه سال برسانند.
او را با آن کت و شلوار شيک مشکی و آن کراوات خاکستری رنگ به ياد خواهيم آورد در اولين بازي هايی که به عنوان سرمربی بارسا روی نيمکت مينشست؛ با وقار و با شخصيت، يک جنتلمن کار بلد. او را به عنوان يکی از تئوريسينهای تيکی تاکا، کسی که در معماری يکی از بهترين تيم های تاريخ نقش مهمی داشت به خاطر خواهيم آورد، با آن جامه ايی که يکی پی ديگری ميآمدند، با آن نيم فصل عجيب و غريب، هجده برد و يک تساوی در تنها فصل سرمربيگري اش و در پايان قهرمانی صد امتيازی، با آن بازی های پُر شور و آن تيم سلحشور که بی رحمانه بر حريفانش مي تاخت و دروازه شان را فتح ميکرد.
عربی در بخش ديگری از يادداشت احساسی خود نوشته: «از شما ممنونيم برای همه خاطرات خوب و بد، برای همه شبهای پُرشوری که برايمان رقم زديد، برای آن بُردهای پنج گله و شش گله، برای بهترين بارسايی که به چشم ديده بوديم، برای چهارده جامی که با پپ با هم آورديد، و آن يک جامی که شما به تنهايی روی دستان خود بالا برديد، آن جامِ قهرمانی صد امتيازی را، ممنويم آقای تيتو ويلانووا، ممنويم و برايتان دعا ميکنيم. به تان خوش بگذرد و در آرامش باشيد آن جا؛ جايی آن سوی کاج ها.»
پژمان راهبر هم نوشته است: سرمربی سابق بارسا که او را با صورت درد کشيده نحيفش روی نيمکت بارسا به ياد می آوريم از دنيا رفت . مثل خيلی از آدمها که زورشان برای جنگيدن با سرطان خيلی کم است. تيتو خيلی اهل نبرد نبود، بيشتر کسی بود که عقبتر بايستد و فکر کند و البته سرطان، قويتر از همه تيم هايی است که استراتژی تيتو عامل شکستشان بود. چيزی شبيه بارسای او و پپ. اثر بزرگی که ديگر به تاريخ پيوسته. مثل خودش
ويلانووا که همکاري اش با گوارديولا از تيم ب بارسا آغاز شده بود، در آغاز فصل قبل بعد از جدايی گوارديولا سرمربی بارسا شد و برخلاف اغلب پيش بيني ها عملکرد فوق العاده ای هم داشت. در ۱۹ بازی ابتدايی بارسا ۱۸ پيروزی را کسب کرد اما در دسامبر ۲۰۱۲ به دليل بازگشت بيماری سرطان، ناگزير در بيمارستان بستری شد و به صورت موقت نيوکمپ را ترک کرد.
ژاوی ستاره بارسلونا معتقد بود بيماری ويلانووا، آبی و اناري ها را به هم نزديکتر کرد و اتحاد آنها باعث شد بارسا در فصلی تاريخی با رکورد ۱۰۰ امتياز قهرمان لاليگا شود و رئال مادريد ۸۵ امتيازی را با فاصله چشمگير جا بگذارد.
ويلانووا همان مربی است که پس از ال کلاسيکو، تصوير فرو کردن انگشت مورينيو در چشم راستش بازتابی جهانی يافت. آن موقع دستياری پپ را برعهده داشت. آخرين حضور تيتو ويلانووا در نيوکمپ، برای ديدن بازی بارسا در ديدار مقابل ختافه بود.
ويلانووا در ماه دسامبر گذشته بار ديگر تحت عمل جراحی قرار گرفت و بعد از آن برای پرتو درمانی به نيويورک رفت. شش هفته زير نظر پزشکان بود و سپس به اسپانيا برگشت. در غياب ويلانووا، يوردی رورا دستيار او مسئوليت فنی بارسا را به عهده داشت.
در پايان فصل گذشته وقتی مشخص شد اميدی به بازگشت نيست، سرانجام از سمت خود به عنوان سرمربی بارسا استعفا داد تا فقط روی درمانش تمرکز کند. ويلانووا در آغاز فصل جديد رقابتهای لاليگا جای خود را به جراردو مارتينو داد که برخی هواداران اين تيم از او به عنوان يکی از بدترين سرمربيان تاريخ بارسلونا ياد ميکنند.
ويلانووا پنجشنبه شب به دليل به دليل وخيم شدن حالش به بيمارستان منتقل شد و در کلينيک کوايرون بارسلونا مورد عمل جراحی فوری قرار گرفت اما روند معالجات، نتوانست سرطان پيش رفته غدد پاروتيد او را مغلوب کند.
درگذشت ويلانووا غير از رسانه های ورزشی بين المللی، نزد فوتبال نويسان ايرانی نيز بازتاب گستردهای داشت و مطالب احساسی در قالب ادای احترام به ويلانووا را در صفحات خود در فيسبوک منتشر کردند.
امير عربی نويسنده فيلمنامه نويس و تحليلگر مسائل فوتبال، پس از مرگ ويلانووا نوشته است: "او را با آرامشش به ياد خواهيم آورد، وقتی روی نيمکت بارسا می نشست، کنار پپ، و با دقت بازی را تماشا ميکرد و يادداشت برميداشت و هر از گاهی دمِ گوشِ رييس چيزی ميگفت. او را با تمرين دادنِ ليونل مسی، قبل از فينالِ ويمبلی به ياد خواهيم آورد، وقتی برايش ميگفت چطور بايد فردا منچستر يونايتد را به زير بکشند و بارسايشان را به دومين جام قهرمانی ليگ قهرمانان اروپا طی سه سال برسانند.
او را با آن کت و شلوار شيک مشکی و آن کراوات خاکستری رنگ به ياد خواهيم آورد در اولين بازي هايی که به عنوان سرمربی بارسا روی نيمکت مينشست؛ با وقار و با شخصيت، يک جنتلمن کار بلد. او را به عنوان يکی از تئوريسينهای تيکی تاکا، کسی که در معماری يکی از بهترين تيم های تاريخ نقش مهمی داشت به خاطر خواهيم آورد، با آن جامه ايی که يکی پی ديگری ميآمدند، با آن نيم فصل عجيب و غريب، هجده برد و يک تساوی در تنها فصل سرمربيگري اش و در پايان قهرمانی صد امتيازی، با آن بازی های پُر شور و آن تيم سلحشور که بی رحمانه بر حريفانش مي تاخت و دروازه شان را فتح ميکرد.
عربی در بخش ديگری از يادداشت احساسی خود نوشته: «از شما ممنونيم برای همه خاطرات خوب و بد، برای همه شبهای پُرشوری که برايمان رقم زديد، برای آن بُردهای پنج گله و شش گله، برای بهترين بارسايی که به چشم ديده بوديم، برای چهارده جامی که با پپ با هم آورديد، و آن يک جامی که شما به تنهايی روی دستان خود بالا برديد، آن جامِ قهرمانی صد امتيازی را، ممنويم آقای تيتو ويلانووا، ممنويم و برايتان دعا ميکنيم. به تان خوش بگذرد و در آرامش باشيد آن جا؛ جايی آن سوی کاج ها.»
پژمان راهبر هم نوشته است: سرمربی سابق بارسا که او را با صورت درد کشيده نحيفش روی نيمکت بارسا به ياد می آوريم از دنيا رفت . مثل خيلی از آدمها که زورشان برای جنگيدن با سرطان خيلی کم است. تيتو خيلی اهل نبرد نبود، بيشتر کسی بود که عقبتر بايستد و فکر کند و البته سرطان، قويتر از همه تيم هايی است که استراتژی تيتو عامل شکستشان بود. چيزی شبيه بارسای او و پپ. اثر بزرگی که ديگر به تاريخ پيوسته. مثل خودش
