در ادامه اظهارات متناقض درباره «مومیایی» منسوب به رضا شاه و در حالی که فرماندار شهرری مدعی دفن دوباره آن است، مدیرکل میراث فرهنگی تهران می‌گوید «تصمیم نهایی درباره مومیایی» توسط اداره کل ارشاد تهران اتخاذ خواهد شد.
خبرگزاری ایلنا روز جمعه ۱۴ اردیبهشت، در گزارشی اعلام کرد که مصیب رحیم‌زاده، رئیس اداره میراث فرهنگی شهر ری، در پاسخ به سؤال این خبرگزاری از وضعیت این مومیایی کشف شده ابراز بی‌اطلاعی کرده است.
بر اساس این گزارش، دلاور بزرگ‌نیا مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران، نیز گفته است که «این مسئله در حیطه میراث فرهنگی نیست، و قرار شده اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم نهایی را درباره این مومیایی اعلام کند».
در همین حال هدایت‌الله جمالی‌پور، فرماندار شهر ری، در این باره گفت که «موضوعات مهم‌تری هست که خبرنگار می‌تواند به آن بپردازد».
او اضافه کرد: «مرده‌ای بوده که پیدا شد و حالا هم دفن شده دیگر. الان یک ماه است که از این مسئله گذشته. این موضوع را باید از طریق تولیت حرم پیگیری کنید».
آقای جمالی پور درباره محل «دفن» این مومیایی نیز گفت: «ما که وقت نداریم یک مرده‌ای که حالا پیدا شده را آنقدر پیگیری کنیم. این همه هر روز در کشور می‌میرند. ضرورتی ندارد که من جست‌وجو کنم که قبر هر کدام کجاست. این جسد هم مثل مردگان دیگر است و هیچ فرقی نمی‌کند».
پیش از این نیز وب‌سایت «روزآروز» از قول یک منبع محلی خبر داده بود که «پس از خروج مومیایی از محفظه بتنی، آن را در یک محفظه فلزی قرار داده و در همان محدوده حرم حضرت عبدالعظیم مجدداً دفن کرده‌اند».
صبح روز سوم اردیبهشت برخی از سایت‌ها از جمله «روزآروز» خبر دادند که در طرح توسعه حرم عبدالظیم حسنی در شهرری یک جسد «مومیایی» کشف شده که احتمال دارد جنازه رضا شاه، بنیانگذار سلسله پادشاهی پهلوی، باشد.
با این حال ساعاتی بعد مصطفی آجرلو، مدیرکل روابط عمومی آستان عبدالعظیم حسنی، اعلام کرد که جسد کشف شده «باقی مانده از یک جسد طبیعی است» و «چهره آن قابل تشخیص نیست».
کشف این جسد بازتاب گسترده‌ای داشت و جامعه باستان‌شناسی ایران روز نهم اردیبهشت از آستان عبدالعظیم حسنی خواسته بود که آن را به سازمان میراث فرهنگی تحویل دهد.
دراین بیانیه تأکید شده بود که این جسد مومیایی «حتی اگر هویت آن غیرقابل تشخیص باشد و یا به رضا شاه تعلق نداشته باشد، از نظر علمی، تاریخی و میراث فرهنگی نمونه‌ای منحصربه‌فرد محسوب می‌شود و ضروری است که از آن محفاظت کامل به عمل آید».
مقبره رضا شاه پس از انقلاب بهمن ۵۷ توسط صادق خلخالی که با حکم آیت‌الله خمینی به عنوان «حاکم شرع» منصوب شده بود، تخریب شد.
آقای خلخالی در خاطرات خود مدعی شده بود که هنگام تخریب این آرامگاه جنازه‌ای کشف نشد و محمدرضا پهلوی هنگام خروج از ایران جنازه پدرش را با «با خود برده بود». با این حال شاهزاده رضا پهلوی این ادعا را تکذیب کرده است.
صادق خلخالی در خاطرات خود نوشته که تخریب آرامگاه رضاشاه ۲۰ روز طول کشید، و چون ساختمان بسیار محکم بود با گریدر، بولدوزر، جرثقیل و وسایل قوی مکانیکی موفق به تخریب آن نشده و در نهایت از مواد منفجره استفاده کردند.
رضا شاه، بنیانگذار سلسله پهلوی در سال ۱۳۰۴، با حمله نیروهای بریتانیایی و اتحاد جماهیر شوروی به ایران در شهریور ۱۳۲۰ به ناچار از قدرت کنار رفت و به آفریقای جنوبی تبعید شد.
او در مرداد ماه سال ۱۳۲۳ در این کشور درگذشت و پیکرش به قاهره فرستاده شد که پس از مومیایی شدن، برای چند سال به رسم امانت آنجا باقی ماند.
سرانجام در سال ۱۳۲۹ پیکر او به ایران آورده شد و در آستان عبدالعظیم حسنی در شهرری در جنوب تهران دفن شد و سپس بنای یادبودی روی مقبره او ساخته شد که پس از انقلاب بهمن ۵۷ توسط صادق خلخالی، حاکم شرع، تخریب شد.
اعتراض‌های دی ماه پارسال دوباره نام رضا شاه و خانواده پهلوی را به صحنه سیاسی ایران بازگرداند و معترضان شعار می‌دادند: «رضاشاه روحت شاد»، «چه اشتباهی کردیم که انقلاب کردیم»، «ای شاه ایران، برگرد به ایران» و «ایران که شاه نداره، حساب کتاب نداره».
