ده‌ها عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در نامه‌ای به رئیس این دانشگاه ضمن اعتراض به شیوه‌نامه انضباطی جدید، خواستار بازگشت به شیوه‌نامه قبلی انضباطی برای دانشجویان شدند.
در این نامه که به امضای ۹۰ استاد رسیده، خطاب به حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، از «بازنگری تنگ‌نظرانه شیوه‌نامه اجرایی آیین‌نامه انضباطی» به عنوان «ابزاری برای خاموش ساختن صدای اعتراضات دانشجویان» نام برده شده است.
به گفته این استادان، در شیوه‌نامه اجرایی جدید «اصول به شکلی ویرایش یافته که به جای آنکه برخورد انضباطی را حتی از دادرسی منصفانه قضایی، به نگاه تربیتی-پرورشی تلطیف کند، بسیاری حقوق دانشجو به عنوان متهم را حذف و اصل را بر سرعت دادرسی و اثر پیشگیرانه از طریق تشدید مجازات‌ها کرده است.»
در شیوه‌نامه اجرایی جدید که روز یکم آذر با امضای وزرای علوم و بهداشت به دانشگاه‌ها ابلاغ شد، مجازات‌هایی که برای دانشجویان «متخلف» در نظر گرفته شد، شدیدتر شده و تا «اخراج دانشجو از دانشگاه»، «اخراج دانشجو از دانشگاه با محرومیت از تحصیل در کلیه دانشگاه‌ها تا پنج سال» و «ابطال پایان‌نامه و رساله و مدرک تحصیلی» افزایش یافته است.
همچنین در این آیین‌نامه مواردی هم که به عنوان «تخلف» ذکر شده گسترش یافته و به‌ویژه محدودیت‌های شدیدتری در زمینه فعالیت دانشجویان در محیط دانشگاه و فضای مجازی در نظر گرفته شده است.
در نامه اخیر ۹۰ استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران از جمله اشکالات «حقوقی» و «اخلاقی» در شیوه‌نامه جدید، «نقض اصل برائت» و تلاش برای «آزار و اقرارگیری اجباری» از دانشجویان عنوان شده است.
به گفته این استادان، بر اساس قانون اساسی «احراز جرم بر عهده مدعی است و شک به جرم نباید منجر به صدور حکم شود»، با این حال در شیوه‌نامه جدید این اصل، نادیده گرفته شده است.
استادان دانشگاه علوم پزشکی در ادامه از حذف بند «ث» از شیوه‌نامه اجرایی نیز انتقاد کرده‌اند. بر اساس این بند حذف‌شده هرگونه «ادله علیه دانشجو باید به دور از هرگونه شک و شبهه و شائبه» باشد و «آزار دانشجو و اجبار به اقرار به هر نحو و به هر منظور ممنوع» اعلام شده بود.
اعضای هیئت علمی امضاکننده نامه اخیر به رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، شیوه‌نامه اجرایی اخیر را «غیرمنصفانه» خوانده و درباره «آثار سوء آن بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی و حساسیت اخلاقی» ابراز نگرانی کرده و خواستار بازگشت به شیوه‌نامه پیشین شده‌اند.
دانشگاه‌های ایران از ابتدای سال تحصیلی و همزمان با آغاز اعتراضات سراسری در پی کشته شدن مهسا امینی به یکی از کانون‌های اصلی این اعتراضات تبدیل شد.
در این اعتراضات، دانشجویان شعارهایی را به‌ویژه علیه رهبر جمهوری اسلامی سر دادند.
اما پس از حمله نیروهای حکومتی به دانشگاه‌ها و سرکوب خشونت‌بار اعتراض‌ها، بازداشت، تعلیق و ممنوع‌الورود کردن صدها دانشجو، دانشجویان معترض با شدت بخشیدن به اعتراض‌ها، خواستار خروج نیروهای حکومتی از دانشگاه‌ها، برداشتن فشار از دانشجویان، آزادی فوری بازداشت‌شدگان و ابطال احکام صادره علیه دانشجویان از سوی مسئولان دانشگاه و دستگاه قضائی شدند.
