رضا صفایی، کارگردان سینما که ساخت ۵۷ فیلم در یک بازه زمانی چهل ساله را در کارنامه خود دارد، روز ۲۲ بهمن ماه در اثر بیماری سرطان در تهران درگذشت.
نام رضا صفایی پس از انقلاب تنها در سال ۵۹ برای آخرین بار بر پرده سینما ظاهر شد و در دهه هفتاد خورشیدی در چند کار تلویزیونی مانند آتیه فرصت پیدا کرد تا با نام مستعار رضا تبریزی حضور پیدا کند.
محمد متوسلانی می گوید که آقای صفایی تلاش کرد که به [سینمای پس از انقلاب] بازگردد،او برای این منظور به گفته این کارگردان و بازیگر قدیمی به کارهایی تن داد تا بلکه خود را با شرایط جدید سازگار کند و این موجب عدم موفقیت او شد.
رضا صفایی کارگردانی است که برای نخستین‌بار به میری، کمدین معروف پیش از انقلاب، نقشی کمیک داد و او را در این قالب جا انداخت. او پیش‌تر در مصاحبه‌ای که با او داشتم در این باره چنین گفته بود: «بهترین درخشش میری در فیلم بده در راه خدا بود که من او را کنار ظهوری گذاشتم؛ پدر و پسر. این فیلم بود که تمام تهیه‌کننده‌ها و گارگردان‌ها را متوجه این شخص کرد.»
به گفته آقای صفایی فیلمنامه «بده در راه خدا» را مهدی سهیلی نوشته بود و وقتی او این فیلم را دید تعجب کرد و گفت: «من فکر نمی‌کردم این فیلم اینگونه در بیاید.»
محمد متوسلانی کارگردان و بازیگر قدیمی سینمای ایران که در فیلم پرفروش «پسران قارون» و «اعجوبه‌ها» مقابل دوربین رضا صفایی قرار گرفته می‌گوید که رضا صفایی را از فعالیت‌های پشت صحنه به عنوان مدیر تولید و دستیار کارگردان می‌شناسد.
کارگردان «سازش» و «کفش‌های میرزا نوروز»، آقای صفایی را در ردیف کارگردانانی قرار می‌دهد که به لحاظ تکنیکی سوار برکار بود اما «فیلمسازی با مطالعه و عمیق نبود.»
او می‌گوید آقای صفایی برخلاف بسیاری از همدوره‌ای‌های خود که دکوپاژ کار را به فیلمبردار می‌سپردند، خودش کنترل کار را در دست داشت.
منوچهر محمدی، مدیرکل نظارت و ارزشیابی وقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سال ۱۳۷۷ در نامه‌ای ادامه فعالیت‌های آقای صفایی را مغایر با مصلحت «سینمای مقدس جمهوری اسلامی» خوانده بود.
محمد متوسلانی ضمن رد این نوع نگاه می‌گوید این نگاه حاکم بر هنرمندان پیش از انقلاب نگاه اشتباهی بوده است.
او می‌افزاید رضا صفایی تلاش کرد که بازگردد و برای این منظور به کارهایی تن داد تا بلکه خود را با شرایط جدید سازگار کند و این موجب عدم موفقیت او شد.
«جوجه فکلی»، «یکی خوش‌صدا یکی خوش‌دست»، «جدایی» و «قربون زن ایرانی» از جمله آثار رضا صفایی‌اند.
