وزارت خزانهداری آمریکا روز دوشنبه، ۱۳ آبان، همزمان با چهلمین سالگرد اشغال سفارت ایالات متحده در تهران، ۹ شخص حقیقی مرتبط با آیتالله علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، و همچنین ستاد کل نیروهای مسلح ایران را تحریم کرد.
عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه ایران، این تحریمها را «بیحاصل» و «نشانه استیصال و ناتوانی» آمریکا دانست.
مجتبی خامنهای، فرزند رهبر ایران، محمد محمدی گلپایگانی، رئیس دفتر و وحید حقانیان، معاون «امور ویژه» بیت رهبری در فهرست جدید تحریمهای آمریکا قرار گرفتهاند.
ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضائیه، و علی اکبر ولایتی، مشاور امور بینالملل رهبر جمهوری اسلامی و غلامعلی حداد عادل، مشاور رهبر جمهوری اسلامی، از دیگر افراد تحریم شده هستند.
آمریکا همچنین محمد حسین باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران، غلامعلی رشید، فرمانده قرارگاه نظامی خاتم الانبیا و حسین دهقان، وزیر سابق دفاع و مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی را تحریم کرده است.
وزارت خزانهداری آمریکا در بیانیهای گفته است که تحریمهای جدید «توانایی رهبر جمهوری اسلامی را برای پیشبرد دستور کار ترور و سرکوب تضعیف میکند».
این بیانیه میافزاید: «وزارت خزانهداری امروز مقامهای غیرانتخابی را هدف قرار میدهد که اطراف آیتالله خامنهای حلقه زدهاند و سیاستهای بیثباتکننده وی را اجرا میکنند».
وزارت خزانهداری میگوید: «این افراد در طیف وسیعی از رفتارهای شرورانه رژیم، از جمله بمبگذاری در مجتمع تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت در سال ۱۹۸۳ و انفجار ساختمان انجمن همیاری اسرائیل و آرژانتین در سال ۱۹۹۴ به علاوه شکنجه، کشتار فراقانونی و سرکوب مردم دست داشتهاند».
بر اساس این بیانیه، داراییها و منافع افراد تحریم شده در خاک ایالات متحده، ضبط خواهد شد و افراد و شرکتهای آمریکایی از هرگونه معامله با آنها منع شدهاند.
وزارت خزانهداری آمریکا علت تحریم علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه سابق و مشاور امور بین الملل رهبر جمهوری اسلامی، را «دست داشتن» وی در انفجار ساختمان انجمن همیاری اسرائیل و آرژانتین عنوان کرده است.
مجتبی خامنهای، فرزند دوم علی خامنهای است و در سال های گذشته تعدادی از شخصیتهای سیاسی از نفوذ بالای او در دفتر رهبر جمهوری اسلامی انتقاد کرده بودند.
نخستین بار مهدی کروبی، نامزد انتخابات ریاستجمهوری، در سال ۸۴ از اعمال نفوذ فرزند رهبر جمهوری اسلامی به نفع محمود احمدینژاد سخن گفت.
نام مجتبی خامنهای در انتخابات ریاستجمهوری سال ۸۸ نیز بارها مطرح شد.
ایالات متحده آمریکا از اردیبهشت ۹۷ که از توافق هستهای شش قدرت جهانی با جمهوری اسلامی ایران موسوم به «برجام» خارج شد پیوسته تحریمهای اقتصادی و نظامی علیه ایران را تشدید کرده است.
دامنه این تحریمها تا جایی گسترده شد که حتی آیتالله علی خامنهای نیز از آن مصون نماند.
دونالد ترامپ سوم تیرماه امسال با امضای یک فرمان اجرایی تحریمهای تازه علیه آیتالله خامنهای، بیت رهبری و منصوبان آنها را تایید کرد.
محمد محمدی گلپایگانی از ابتدای رهبری آیتالله خامنهای در تابستان سال ۶۸ ریاست دفتر وی را برعهده دارد.
ابراهیم رئیسی که ۱۶ اسفند ۹۷ از سوی رهبر جمهوری اسلامی به ریاست قوه قضائیه منصوب شد، مشمول تحریمهای اتحادیه اروپاست. او در سال ۶۷ عضو هیاتی چهار نفره بود که درباره اعدام زندانیان سیاسی تصمیم میگرفت.
وزارت خزانهداری آمریکا همچنین وحید حقانیان، معاونت «امور ویژه» دفتر رهبر جمهوری اسلامی، را تحریم کرده است. این وزارتخانه آقای حقانیان را «دست راست» رهبر جمهوری اسلامی معرفی کرده است.
وحید حقانیان در مراسم رسمی همواره در کنار آیتالله خامنهای حضور دارد و در سالهای اخیر به خصوص سال ۸۸ برخی از شخصیتهای سیاسی از او به عنوان رابط رهبر جمهوری اسلامی با دیگر مقامات نام بردهاند.
دولت آمریکا پیشتر در ۱۰ آبان امسال اعلام کرده بود که بر بخش عمران و ساختوساز در ایران، به خاطر «ارتباطاتی که با سپاه پاسداران دارد»، تحریمهای تازهای اعمال میشود.
دولت دونالد ترامپ روز ۱۹ فروردین امسال کلیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در فهرست «سازمانهای تروریستی خارجی» قرار داده بود.
فهرست جدید تحریمها همزمان با چهلمین سالگرد اشغال سفارت ایالات متحده در تهران به دست گروه موسوم به دانشجویان «پیرو خط امام» اعلام شده است.
اشغال سفارت آمریکا از سوی آیتالله روحالله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، «انقلاب دوم» خوانده شد.
در نهایت ۵۲ دیپلمات آمریکایی پس از ۴۴۴ روز بر اساس توافق موسوم به بیانیه «الجزایر» آزاد شدند.
سخنگوی وزارت خارجه ایران در واکنش به این تحریمها گفت که مقامات آمریکا به دلیل قرار گرفتن «در شرایطی کاملا انفعالی» هر از گاهی «برای تسکین خود و فرار از سرخوردگیهای ناشی از ناکامی در برابر اراده پولادین ملت ایران نسبت به اعلام تحریمهایی پوچ مبادرت میورزند».
عباس موسوی تاکید کرد: «اینگونه اقدامات تنها نشانه استیصال و ناتوانی این رژیم در بهره مندی از راهکارهای دیپلماتیک و منطقی بوده که در چارچوب نگاه قلدر مآبانه ایالات متحده به سایر کشورها و موضوعات مهم جهانی و بین المللی قابل ارزیابی است».