پنج تن از روشنفکران دگراندیشان ایرانی مقیم خارج از کشور با انتشار بیانیه‌ای ضمن حمایت از رهبران جنبش سبز و نیز بیانیه اخیر میرحسین موسوی، به تشریح «خواسته‌های بهینه جنبش سبز» از دیدگاه خویش پرداخته‌اند.
عبدالعلی بازرگان، عبدالکریم سروش، محسن کدیور، اکبر گنجی و عطاء‌الله مهاجرانی با انتشار بیانیه‌ای مشترک، ضمن حمایت از بیانیه هفدهم میرحسین موسوی، خواسته‌های دهگانه‌ای را به عنوان «خواسته‌های بهینه جنبش سبز» در ایران مطرح کرده‌اند.
در این بیانیه با تأکید بر اینکه «جنبش سبز ایران مدافع تمامیت ارضی ایران، مخالف حمله نظامی به کشور، مخالف دخالت بیگانگان در تعیین سرنوشت مردم ایران و نگران تحریم‌های اقتصادی زیانمند به حال ملت ایران است»، به ماهیت مسالمت‌آمیز بودن جنبش سبز اشاره شده و آمده است: «نزاع جنبش با اقتدارگرایان، نزاع بر سر رعایت حقوق بشر و گردن نهادن به خواست‌های دموکراتیک مردم، تحقق جامعه مدنی، مدارا دینی، به رسمیت شناختن تکثر و تنوع در فضای سیاسی کشور و بالاخره نفی ولایت جائر است».
این پنج دگراندیش ایرانی در بیانیه خود همچنین بدون نام بردن از آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، خواستار «انتخابی کردن، نقدپذیر و پاسخگو کردن همه متصدیان رده اول کشور و محدود کردن دوره تصدی آنان» شده‌اند.
این گروه از روشنفکران دینی که برخی از آنها مانند عطاء‌الله مهاجرانی و عبدالکریم سروش پیشتر از کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی بودند، خواسته‌های مطرح شده در بیانیه هفدهم میرحسین موسوی را «خواسته‌های حداقلی» نامیده و ضمن اعلام حمایت از «مواضع رهبران جنبش در داخل کشور»، برداشت خود را از «خواسته‌های بهینه جنبش سبز مردم ایران» تشریح کرده‌اند.
میرحسین موسوی در بیانیه شماره ۱۷ خود که روز جمعه منتشر شده بود، ضمن پیشنهاد پنج راه حل برای خروج از وضعیت موجود در کشور، تأکید کرده است، تا زمانی که مقام‌های جمهوری اسلامی وجود بحران جدی در کشور را به رسمیت نشناسند، «راهی برای خروج از مشکلات و مسائل پیدا نخواهد شد».
آقای موسوی در بیانیه خود «اعلام مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی مستقیم دولت به مشکلاتی که برای کشور ایجاد کرده، تدوین قانون شفاف و اعتمادبرانگیز برای انتخابات‌ها، آزادی زندانیان سیاسی و احیاء حیثیت و آبروی آنها، آزادی مطبوعات و رسانه‌ها و اجازه نشر مجدد روزنامه‌های توقیف شده، و به رسمیت شناختن حقوق مردم برای اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل‌ها» را به عنوان پنج راهکار برا برون رفت از بحران کنونی مطرح کرده و در عین حال گفته بود که به این بندها می‌توان پیشنهادهای دیگری را اضافه کرد.
اکنون این پنج روشنفکر دینی مقیم خارج از کشور، با حداقلی خواندن خواسته‌های آقای موسوی، خواستار «استعفای محمود احمدی‌نژاد و برگزاری مجدد انتخابات ریاست جمهوری تحت نظارت نهادهای بی طرف، لغو نظارت استصوابی، تشکیل کمیسیون مستقل انتخابات با شرکت نمایندگان مخالفان و معترضان به منظور تدوین ضوابط برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه» شده‌اند.
آنها همچنین از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته‌اند، «کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی» را آزاد کرده و به شکایات مربوط به «آزار، شکنجه و کشتار معترضان در ماه‌های اخیر در دادگاه‌های علنی با حضور هیئت منصفه و برخورداری از وکیل غیر تحمیلیم رسیدگی کنند.
از دیگر «خواسته‌های بهینه جنبش سبز» که در بیانیه این پنج روشنفکر ایرانی بر آن تأکید شده می‌توان به «آزادی کلیه رسانه‌ها اعم از مطبوعات و رسانه‌های صوتی تصویری و مجازی، رفع سانسور و توقیف از کلیه نشریات توقیف شده، گسترش کانال‌های تلویزیونی غیردولتی و ماهواره‌ای، رفع فیلترینگ از اینترنت، امکان دسترسی آسان به رسانه‌های فوق الذکر، تصفیه رادیو وتلویزیون از دروغ پردازان و تشنج آفرینان» اشاره کرد.
روشنفکران دینی همچنین خواستار به رسمیت شناختن حق «فعالیت قانونی» احزاب سیاسی، جنبش دانشجوئی و زنان، سازمان‌های غیر دولتی و نهادهای مدنی، اتحادیه‌های مستقل کارگران و کارمندان، و حق تجمعات اعتراضی مسالمت آمیز شده‌اند.
«استقلال دانشگاه‌ها، سپردن امور دانشگاه‌ها به دست دانشگاهیان، خروج نیروهای نظامی و شبه نظامی از دانشگاه‌ها و انحلال شورای غیرقانونی عالی انقلاب فرهنگی، محاکمه فوری شکنجه‌گران، قاتلان، آمران و عاملان جنایات گذشته، استقلال قوه قضائیه، انحلال دادگاه‌های ویژه غیرقانونی و نیز خروج نیروهای نظامی انتظامی امنیتی از قلمرو سیاست و اقتصاد و فرهنگ» از دیگر خواسته‌های روشنفکران دینی از حاکمان جمهوری اسلامی است.
امضاکنندگان این بیانیه در پایان به رهبران جمهوری اسلامی هشدار داده‌اند که نپذیرفتن «خواست‌های بهینه جنبش سبز و افزودن سرکوب و ارعاب»، ایران را در بحران عمیق‌تری فرو خواهد برد، که «تبعات سهمگینی از پی خواهد آورد، که مسئولیتش با صاحب ولایت مطلقه است».
بیشتر بخوانید:
در این بیانیه با تأکید بر اینکه «جنبش سبز ایران مدافع تمامیت ارضی ایران، مخالف حمله نظامی به کشور، مخالف دخالت بیگانگان در تعیین سرنوشت مردم ایران و نگران تحریم‌های اقتصادی زیانمند به حال ملت ایران است»، به ماهیت مسالمت‌آمیز بودن جنبش سبز اشاره شده و آمده است: «نزاع جنبش با اقتدارگرایان، نزاع بر سر رعایت حقوق بشر و گردن نهادن به خواست‌های دموکراتیک مردم، تحقق جامعه مدنی، مدارا دینی، به رسمیت شناختن تکثر و تنوع در فضای سیاسی کشور و بالاخره نفی ولایت جائر است».
این پنج دگراندیش ایرانی در بیانیه خود همچنین بدون نام بردن از آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، خواستار «انتخابی کردن، نقدپذیر و پاسخگو کردن همه متصدیان رده اول کشور و محدود کردن دوره تصدی آنان» شده‌اند.
این گروه از روشنفکران دینی که برخی از آنها مانند عطاء‌الله مهاجرانی و عبدالکریم سروش پیشتر از کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی بودند، خواسته‌های مطرح شده در بیانیه هفدهم میرحسین موسوی را «خواسته‌های حداقلی» نامیده و ضمن اعلام حمایت از «مواضع رهبران جنبش در داخل کشور»، برداشت خود را از «خواسته‌های بهینه جنبش سبز مردم ایران» تشریح کرده‌اند.
میرحسین موسوی در بیانیه شماره ۱۷ خود که روز جمعه منتشر شده بود، ضمن پیشنهاد پنج راه حل برای خروج از وضعیت موجود در کشور، تأکید کرده است، تا زمانی که مقام‌های جمهوری اسلامی وجود بحران جدی در کشور را به رسمیت نشناسند، «راهی برای خروج از مشکلات و مسائل پیدا نخواهد شد».
آقای موسوی در بیانیه خود «اعلام مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی مستقیم دولت به مشکلاتی که برای کشور ایجاد کرده، تدوین قانون شفاف و اعتمادبرانگیز برای انتخابات‌ها، آزادی زندانیان سیاسی و احیاء حیثیت و آبروی آنها، آزادی مطبوعات و رسانه‌ها و اجازه نشر مجدد روزنامه‌های توقیف شده، و به رسمیت شناختن حقوق مردم برای اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل‌ها» را به عنوان پنج راهکار برا برون رفت از بحران کنونی مطرح کرده و در عین حال گفته بود که به این بندها می‌توان پیشنهادهای دیگری را اضافه کرد.
اکنون این پنج روشنفکر دینی مقیم خارج از کشور، با حداقلی خواندن خواسته‌های آقای موسوی، خواستار «استعفای محمود احمدی‌نژاد و برگزاری مجدد انتخابات ریاست جمهوری تحت نظارت نهادهای بی طرف، لغو نظارت استصوابی، تشکیل کمیسیون مستقل انتخابات با شرکت نمایندگان مخالفان و معترضان به منظور تدوین ضوابط برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه» شده‌اند.
آنها همچنین از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته‌اند، «کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی» را آزاد کرده و به شکایات مربوط به «آزار، شکنجه و کشتار معترضان در ماه‌های اخیر در دادگاه‌های علنی با حضور هیئت منصفه و برخورداری از وکیل غیر تحمیلیم رسیدگی کنند.
از دیگر «خواسته‌های بهینه جنبش سبز» که در بیانیه این پنج روشنفکر ایرانی بر آن تأکید شده می‌توان به «آزادی کلیه رسانه‌ها اعم از مطبوعات و رسانه‌های صوتی تصویری و مجازی، رفع سانسور و توقیف از کلیه نشریات توقیف شده، گسترش کانال‌های تلویزیونی غیردولتی و ماهواره‌ای، رفع فیلترینگ از اینترنت، امکان دسترسی آسان به رسانه‌های فوق الذکر، تصفیه رادیو وتلویزیون از دروغ پردازان و تشنج آفرینان» اشاره کرد.
روشنفکران دینی همچنین خواستار به رسمیت شناختن حق «فعالیت قانونی» احزاب سیاسی، جنبش دانشجوئی و زنان، سازمان‌های غیر دولتی و نهادهای مدنی، اتحادیه‌های مستقل کارگران و کارمندان، و حق تجمعات اعتراضی مسالمت آمیز شده‌اند.
«استقلال دانشگاه‌ها، سپردن امور دانشگاه‌ها به دست دانشگاهیان، خروج نیروهای نظامی و شبه نظامی از دانشگاه‌ها و انحلال شورای غیرقانونی عالی انقلاب فرهنگی، محاکمه فوری شکنجه‌گران، قاتلان، آمران و عاملان جنایات گذشته، استقلال قوه قضائیه، انحلال دادگاه‌های ویژه غیرقانونی و نیز خروج نیروهای نظامی انتظامی امنیتی از قلمرو سیاست و اقتصاد و فرهنگ» از دیگر خواسته‌های روشنفکران دینی از حاکمان جمهوری اسلامی است.
امضاکنندگان این بیانیه در پایان به رهبران جمهوری اسلامی هشدار داده‌اند که نپذیرفتن «خواست‌های بهینه جنبش سبز و افزودن سرکوب و ارعاب»، ایران را در بحران عمیق‌تری فرو خواهد برد، که «تبعات سهمگینی از پی خواهد آورد، که مسئولیتش با صاحب ولایت مطلقه است».