مهدی کروبی: شکنجه زندانیان به وحشی‌ترین شکل ممکن ادامه دارد

مهدی کروبی، از رهبران مخالفان دولت در ایران با تاکید بر این که در روزهای اولیه‌ پس از آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران، بازداشت‌شدگان در زندان‌ها مورد تجاوز قرار گرفتند، گفته است، شکنجه زندانیان هنوز هم به وحشی‌ترین شکل ممکن ادامه دارد.

مهدی کروبی در گفت و گویی با نشریه آمریکایی نیویورکر‌ درباره تجاوز جنسی به بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات در ایران گفته است:‌ «من بطور واضح می‌گویم: روزهای اولیه‌ بعد از جنبش آنها مردم را در زندان‌ها مورد تجاوز جنسی‌ قرار دادند و هنوز آنها به شکنجه زندانیان به وحشی ترین شکل ممکن ادامه می دهند. من مدرکی‌ که اخیراً نشانگر آزار جنسی‌ در زندان‌ها یا به صورت مداوم باشد ندارم.»

آقای کروبی سال گذشته و به دنبال شدت گرفتن سرکوب خونین اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران، برای نخستین بار مساله تجاوز جنسی به بازداشت‌شدگان را افشا کرد که واکنش تند مقام‌های جمهوری اسلامی را در پی داشت.

دبیر کل حزب اعتماد ملی در گفت و گوی خود با نشریه آمریکایی نیویورکر، که روز سه‌شنبه منتشر شده، در این باره گفته است:‌ «در فرهنگ ما، قربانیان تجاوز جنسی‌ از شرم و افسردگی رنج می برند. ضمناً مسئولین شرایط را بسیار تهدید آمیز کرده‌اند به شکلی‌ که قربانیان تجاوز جنسی‌ می‌ترسند که این مساله را مطرح کنند. به همین دلیل بعضی‌ از قربانیان تجاوز جنسی‌ به من مراجعه کردند و به دنبال آن بعضی‌ از آنها مجبور شدند یا سکوت کنند یا کشور را ترک کنند.»

وی همچنین افزوده است:‌ «من حتی نمی‌دانم این افراد در چه شرایطی هستند یا رو به بهبود هستند. من تنها شکایت‌های آنها را ثبت کردم و فیلمی از اتفاقاتی که گفتند بر سر آنها در مدتی‌ که در زندان بودند آمده بود تهیه کردم، تا اگر کسی‌ خواست انکار کند که زندانیان مورد تجاوز جنسی‌ قرار گرفته بودند، من مدرکی دستم باشد.»

رئیس پیشین مجلش شورای اسلامی همچنین درباره تهدیداتی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته علیه شخص وی صورت گرفته، اظهار داشته است:‌ «مشکلات زیاد وجود دارد و فشار بسیار شدید است. من هیچ امنیتی در منزلم ندارم. اخیراً، برای پنج روز مداوم، سنگ و نارنجک دست ساز به منزلم پرتاب می‌شد. مخالفان ما از هیچ کاری واهمه ندارند، آنها دفتر حزب من و حتی دفتر شخصی من را بستند. من می‌دانستم که ممکن است چنین رفتارهای خصمانه ای با من بشود.»

مهدی کروبی با تاکید بر آمادگی خود برای پرداخت هرگونه هزینه‌ای برای فعالیت‌های خود افزوده است:‌ «از زمانی‌ که من رئیس مجلس بودم تا امروز که هیچ پست دولتی ندارم، همیشه از حق مردم دفاع کرده ام. من برای هر رویداد یا تصادفی آماده هستم، و هیچ ترسی ندارم. ولی‌ من در مورد اسلام نگرانم، می ترسم که این افراد که به نام اسلام مردم را مورد حمله و آزار قرار می دهند به این وسیله در چشم جهانیان آسیبهای جدی به دین ما وارد می کنند.»

این نامزد معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته که به عنوان یکی از رهبران جنبش سبز در ایران شناخته می‌شود، با رد ادعای به پایان رسیدن جنبش سبز گفته است: ‌«اگر حکومت اجازه هر گونه تجمعی را می‌داد، دنیا شاهد حضور میلیونها نفر در خیابان‌های کشور بود و بدلیل اینکه محافل قدرت این مسئله را به خوبی‌ می‌دانند، به شدت در این ۱۶ ماه سرکوب کردند و به بی‌رحم‌ترین صورت ممکن هر مخالفتی را ساکت کردند.»

وی همچنین افزوده است: «دولت در حال حاضر مشکلات زیادی دارد… مسائل اقتصادی و سیاست خارجی‌ هر دو بسیار بحرانی هستند. تمام این مشکلات شرایط را برای اینکه دولت کنونی‌ بتواند به چیزی دست یابد را بسیار سخت کرده است. در ماه‌ها و روزهای اولیه‌ بعد از انتخابات تعداد بسیار زیادی از چهره‌ها از رده‌های بالا تا پائین زندانی شدند و این روش ادامه دارد. تمام اینها نشانه این است که جنبش هنوز زنده است.»

مهدی کروبی درباره نقش ایرانیان مقیم خارج از کشور در جنبش سبز نیز گفته است:‌ «ایران متعلق به تمام ایرانیان است، از آنانی‌ که ایران را سال‌های پیش ترک کردند تا کسانی‌ که امروز در ایران زندگی‌ می‌کنند. من همیشه تاکید کرده ام که ایرانیان خارج از کشور باید هویت ملی‌ خودشان را حفظ کنند و با وطنشان در ارتباط بمانند. من نمی توانم به ایرانیان خارج از کشور بگویم چه کار کنند، ولی‌ می‌تونم بگویم که بسیار خوب می شود اگر بتوانند افکار عمومی و دیدگاههای روشنفکرانهٔ ایران را در خارج از کشور همراهی کنند تا بتوانند صدای کسانی‌ باشند که در داخل ایران صدایشان به جای نمی رسد.»

آقای کروبی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره سیاست ایالات متحده آمریکا در قبال جنبش سبز هم گفته است: «نگاه ما به مردم خودمان، کشور خودمان و منافع خودمان است. ما تلاش می‌کنیم که از هرگونه وابستگی یا تعیین استراتژی برای کشورهای دیگر دوری کنیم. این جنبش مسئولیت خود ما است و ما از ملت‌ها و دولت‌های دیگر انتظار نداریم که کاری برای ما انجام بدهند، ولی‌ اگر آنها از روی انساندوستی احساس وظیفه می کنند که از ما حمایت کنند آن مساله جدایی است.»