ابراز امیدواری شیرین عبادی برای آزادی لیو شیائوبو

شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل

شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل، ابراز امیدواری کرد که اعطای جایزه امسال صلح نوبل به لیو شیائوبو، ناراضی سیاسی چینی، باعث افزایش فشار بر دولت چین و آزادی آقای لیو از زندان شود. در همین حال خبرگزاری‌ها از حبس خانگی همسر لیو شیائوبو در پکن، پایتخت چین، خبر می‌دهند.

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، خانم عبادی از شنیدن خبر دریافت جایزه صلح نوبل توسط لیو شیائوبو ابراز خوشحالی کرده و به او تبریک گفته ‌است.

شیرین عبادی که روز دوشنبه در کنفرانس بین‌المللی سالانه «فوروم ۲۰۰۰» سخن می‌گفت که توسط واتسلاو هاول، رئیس جمهوری پیشین جمهوری چک، در پراگ برگزار شد افزود که این جایزه به لیو شیائوبو کمک می‌کند، زیرا باعث می‌شود «دنیا از وضع اسفناک او باخبر شود».

خانم عبادی که خود به دنبال انتخابات سال گذشته ایران در تبعیدی خودخواسته به‌سر می‌برد گفت که به نظر او فشار بین‌المللی در این موارد تأثیرگذار است.

در پی خبر اختصاص جایزه صلح نوبل به لیو شیائوبو، باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، که خود سال گذشته این جایزه را برد نیز از دولت چین خواست تا آقای لیو را آزاد کند.

وی از این فعال چینی که از دسامبر ۲۰۰۹ به اتهام «اقدام به براندازی» به ۱۱ سال زندان محکوم شده به عنوان مدافع «مصمم و شجاع» حقوق بشر و دموکراسی یاد کرد.

این در حالی است که چین در واکنش به دریافت جایزه صلح نوبل امسال توسط لیو شیائوبو، این اقدام کمیته نوبل را «شرم‌آور» خواند، وی را «جنایتکار» لقب داد و برنده شدن جایزه صلح توسط او را «مایه بی‌حرمتی به این جایزه» دانست.

به‌گزارش سایت خبری سی‌ان‌ان، گروه‌های حقوق بشری و وکیل لیو شیائوبو می‌گویند که با وجود این‌که به همسر وی اجازه داده‌ شده تا خبر برنده شدن این جایزه را به گوش شوهرش برساند، همسر آقای لیو هم‌اینک عملاً در حبس خانگی به‌سر می‌برد.

بنا بر این گزارش‌ها، آقای لیو به هنگام شنیدن خبر دریافت این جایزه با جاری شدن اشک از چشمانش، این جایزه را به «شهدای میدان تیانان‌من» تقدیم کرد.

پیش از این خبرگزاری فرانسه اعلام کرده بود که همسر لیو شیائوبو از روز جمعه، ۱۶ مهرماه، که با محافظت پلیس برای دیدار همسرش در زندانی واقع در شمال شرق این کشور از پکن خارج شده بود تا خبر اعطای این جایزه را به وی بدهد ناپدید شده است.

لیو شیائوبو، استاد پیشین دانشگاه، در زمان شش هفته اعتراض‌های مسالمت‌آمیز میدان تیانان‌من پکن در سال ۱۹۸۹ نقش برجسته‌ای در این تظاهرات داشت.