روز سوم مرداد ماه، مدافعان حقوق بشر در دستکم پنجاه شهر جهان در مقابل سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی گرد هم می‌آیند تا همبستگی خود را با ایرانیان ابراز کنند.
این فراخوان حقوق بشری از سوی چهره‌های مدنی و سازمان‌های غیردولتی حامی حقوق بشر مورد حمایت قرار گرفته است.
حامیان این فراخوان عبارتند از کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل، جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، دیده‌بان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، عفو بین‌الملل، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، ابتکار زنان برنده جایزه صلح.
برخی چهره‌های سرشناس فرهنگی ایران همچون سیمین بهبهانی و اسماعیل خویی دو شاعر نام‌آشنای ایران و همچنین داریوش خواننده پرطرفدار ایرانی نیز پشتیبانی خود را از این کمپین بین‌المللی ابراز داشته‌اند.
رادیو فردا در همین زمینه با دروئری دایک، مسئول حقوق بشر در خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل گفت‌وگویی انجام داده است.
رادیو فردا: اهداف انتشار بیانیه عفو بین‌الملل در زمینه گردهمایی سوم مرداد ماه چیست؟
دروئری دایک: ما فکر می‌کنیم که بیشتر از همه، مردم ایران تنها هستند، تنها روبه‌روی فشارهای مختلف ایستاده‌اند. ما فراخوانی علیه خونریزی داده‌ایم؛ نباید خونریزی دیگری ببینیم. دوم اینکه زندانیان عقیدتی را آزاد کنند و سوم اینکه برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز یک حق است و باید این حق [به رسمیت] شناخته شود. چهارم اینکه بسیجی‌ها نباید دیگر در عملیات پلیسی شرکت کنند و فراخوان آخر این است که سازمان ملل باید وضعیت حقوق بشر در ایران را بررسی کند و همینطور دولت ایران نمایندگان سازمان ملل را قبول کنند.
آقای دایک، تاکنون دست کم پنجاه کشور اعلام همبستگی کرده‌اند که قرار است سوم مردادماه در برابر سفارت ایران در کشورهای مختلف تجمع کنند. شما فکر می‌کنید این اقدام در وجهه جهانی چه تأثیری ممکن است داشته باشد؟
ما می‌خواهیم که جامعه بین‌المللی اقدامات واقعی مربوط به حقوق بشر انجام دهند برای اینکه بفهمند که تأثیر این خونریزی‌ها، و بازداشت‌های عمومی که انجام شد، چیست. همینطور از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که بفهمند رنجی که مردم ایران می‌برند، یک چهره دارد. شادی صدر، عبدالله رمضان‌زاده، مصطفی تاج زاده و همه آنها که بی‌نام هستند و فقط در تظاهرات شرکت کردند. آنها که گلوله خوردند. این همبستگی، با آنهاست، همبستگی با بی‌نامان در ایران است، برای اینکه نه فقط جامعه بین‌المللی، بیشتر، دولت و حکومت ایران بفهند.
به نظر شما این موج گسترده حمایت و پشتیبانی از سوی کشورهای جهان و نهادهای بین‌المللی چه تأثیری در روند برخورد با معترضان خواهد داشت؟ فکر می‌کنید این یک خواسته طولانی مدت است که ممکن است به آن برسند یا یک خواسته کوتاه مدت؟
اینکه این بیانیه‌ها و دیگر فعالیت همبستگی چقدر تأثیرگذار است، البته معلوم نیست. می‌توانیم بگوییم که تا حال مقام‌های ایران تظاهرکنندگان را رها نکرده‌اند، پس هرچند همبستگی باشد، یک هدف تاریخی دارد. چون دیر یا زود عدالت به دست می‌آید.
عدالت در کشور پرو، در برابر آقای فوجی موری، بالاخره سبب محاکمه او شد. در این محاکمه دیدیم که در رای دیوانعالی کشور پرو، گفته شد که بیانیه‌های سازمان عفو بین‌الملل و دیگران نشان داد که شکنجه چطور بود، دستگیری‌ها چطور بود، نقض حقوق بشر چه بود. این مدارک از گذشته برای اینکه آقای فوجی موری را محاکمه کنند، خیلی مهم بود.
این فراخوان حقوق بشری از سوی چهره‌های مدنی و سازمان‌های غیردولتی حامی حقوق بشر مورد حمایت قرار گرفته است.
حامیان این فراخوان عبارتند از کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل، جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، دیده‌بان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، عفو بین‌الملل، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، ابتکار زنان برنده جایزه صلح.
برخی چهره‌های سرشناس فرهنگی ایران همچون سیمین بهبهانی و اسماعیل خویی دو شاعر نام‌آشنای ایران و همچنین داریوش خواننده پرطرفدار ایرانی نیز پشتیبانی خود را از این کمپین بین‌المللی ابراز داشته‌اند.
رادیو فردا در همین زمینه با دروئری دایک، مسئول حقوق بشر در خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل گفت‌وگویی انجام داده است.
رادیو فردا: اهداف انتشار بیانیه عفو بین‌الملل در زمینه گردهمایی سوم مرداد ماه چیست؟
دروئری دایک: ما فکر می‌کنیم که بیشتر از همه، مردم ایران تنها هستند، تنها روبه‌روی فشارهای مختلف ایستاده‌اند. ما فراخوانی علیه خونریزی داده‌ایم؛ نباید خونریزی دیگری ببینیم. دوم اینکه زندانیان عقیدتی را آزاد کنند و سوم اینکه برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز یک حق است و باید این حق [به رسمیت] شناخته شود. چهارم اینکه بسیجی‌ها نباید دیگر در عملیات پلیسی شرکت کنند و فراخوان آخر این است که سازمان ملل باید وضعیت حقوق بشر در ایران را بررسی کند و همینطور دولت ایران نمایندگان سازمان ملل را قبول کنند.
آقای دایک، تاکنون دست کم پنجاه کشور اعلام همبستگی کرده‌اند که قرار است سوم مردادماه در برابر سفارت ایران در کشورهای مختلف تجمع کنند. شما فکر می‌کنید این اقدام در وجهه جهانی چه تأثیری ممکن است داشته باشد؟
ما می‌خواهیم که جامعه بین‌المللی اقدامات واقعی مربوط به حقوق بشر انجام دهند برای اینکه بفهمند که تأثیر این خونریزی‌ها، و بازداشت‌های عمومی که انجام شد، چیست. همینطور از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که بفهمند رنجی که مردم ایران می‌برند، یک چهره دارد. شادی صدر، عبدالله رمضان‌زاده، مصطفی تاج زاده و همه آنها که بی‌نام هستند و فقط در تظاهرات شرکت کردند. آنها که گلوله خوردند. این همبستگی، با آنهاست، همبستگی با بی‌نامان در ایران است، برای اینکه نه فقط جامعه بین‌المللی، بیشتر، دولت و حکومت ایران بفهند.
به نظر شما این موج گسترده حمایت و پشتیبانی از سوی کشورهای جهان و نهادهای بین‌المللی چه تأثیری در روند برخورد با معترضان خواهد داشت؟ فکر می‌کنید این یک خواسته طولانی مدت است که ممکن است به آن برسند یا یک خواسته کوتاه مدت؟
اینکه این بیانیه‌ها و دیگر فعالیت همبستگی چقدر تأثیرگذار است، البته معلوم نیست. می‌توانیم بگوییم که تا حال مقام‌های ایران تظاهرکنندگان را رها نکرده‌اند، پس هرچند همبستگی باشد، یک هدف تاریخی دارد. چون دیر یا زود عدالت به دست می‌آید.
عدالت در کشور پرو، در برابر آقای فوجی موری، بالاخره سبب محاکمه او شد. در این محاکمه دیدیم که در رای دیوانعالی کشور پرو، گفته شد که بیانیه‌های سازمان عفو بین‌الملل و دیگران نشان داد که شکنجه چطور بود، دستگیری‌ها چطور بود، نقض حقوق بشر چه بود. این مدارک از گذشته برای اینکه آقای فوجی موری را محاکمه کنند، خیلی مهم بود.