خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از دیپلمات‌های حاضر در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد از انصراف جمهوری اسلامی از درخواست عضویت در این شورا خبر داد.
هرچند دولت جمهوری اسلامی رسمأ واکنشی دراین مورد ابراز نکرده، اما گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که مخالفت‌های پیشین اعضای شورای حقوق بشر با عضویت ایران می‌تواند دلیل این انصراف باشد.
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، در گفت‌وگو با رادیو فردا، به پرسش‌هایی در این زمینه پاسخ گفته است.
هادی قائمی: تصميم دولت ايران مبنی بر نامزد شدن برای اين مقام در درجه اول يکی از بزرگترين محاسبات غلط يک دولت در عرصه سياست‌های خارجی است.
شواهد و قراين نشان می‌دهد که دولت ايران در يک سال گذشته به نقض سيستماتيک و گسترده حقوق بشر دست زده به طوری که حتی دست‌هايش به خون مردم آغشته است و اين امر در سطح جهانی شناخته شده است. اينکه چنين دولتی خود را نامزد عضويت در شورای حقوق بشر کرد از اشتباهات بزرگ بود.
بله ۱۰۰ درصد همين طور است. در واقع اين تصميم در ژنو در مقابل نمايندگان ۵۳ کشور آسيايی اعلام شد و وقتی به اعضای منطقه آسيا اعلام شده پس کاملاً رسميت دارد.
ايران نه تنها در سطح مجمع عمومی سازمان ملل بلکه حتی در سطح آسيا هم حمايت کافی را برای عضويت در شورای حقوق بشر ندارد.
من فکر می‌کنم مهم‌ترين تأثير را جامعه حقوق بشر ايران و مدافعين حقوق بشر ايران داشتند که اتفاقات اخير ايران را به طور واضح و مستند برای جامعه جهانی مطرح کردند. سازمان‌های بين‌المللی از جمله کمپين بين‌المللی برای حقوق بشر در ايران و ديده‌بان حقوق بشر با اتکا به اين مستندات و اطلاعات و همچنين با اتکا به جامعه گسترده‌ای که به دنبال احيای حقوق خود است، توانستند جامعه جهانی را آگاه کنند.
اين آگاهی در حدی است که دولت ايران متوجه شد به هيچ عنوان نمی‌تواند اين طور القا کند که وضعيت حقوق بشر در ايران بحرانی نيست.
۴۷ کشوری که از ميان بيش از ۱۹۰ کشور عضو مجمع عمومی، عضو اين شورا می‌شوند در خط مشی اين شورا و اينکه در دستور جلسات چه گزينه‌ها و اولويت‌هايی قرار گيرد، تأثيرگذارند و ترديدی نيست که وجود ايران در اين شورا به مقوله حقوق بشر در سطح بين‌المللی صدمه می‌زد.
شورای حقوق بشر تلاش می‌کند به موارد بسيار وخيم حقوق بشری در دنيا توجه کند و يک اجماع بين‌المللی را در محکوم کردن موارد و تقاضا برای بهبود وضعيت به صورت گزارش دادن، تحقيق کردن و صدور قطعنامه داشته باشد.
اهميت اين شورا در مورد اتفاقات اخير ايران اين است که در ميان تمام کشورهای دنيا وضعيت وخيم حقوق بشر در ايران بسيار برجسته شده و اذعان می‌شود وضعيت ايران بحرانی است و ايران نمی‌تواند ادعای حضور در اين شورا را داشته باشد.
هرچند دولت جمهوری اسلامی رسمأ واکنشی دراین مورد ابراز نکرده، اما گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که مخالفت‌های پیشین اعضای شورای حقوق بشر با عضویت ایران می‌تواند دلیل این انصراف باشد.
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، در گفت‌وگو با رادیو فردا، به پرسش‌هایی در این زمینه پاسخ گفته است.
- رادیو فردا: آقای قائمی، ارزیابی شما از دلایل انصراف ایران از نامزدی عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل چیست؟
هادی قائمی: تصميم دولت ايران مبنی بر نامزد شدن برای اين مقام در درجه اول يکی از بزرگترين محاسبات غلط يک دولت در عرصه سياست‌های خارجی است.
شواهد و قراين نشان می‌دهد که دولت ايران در يک سال گذشته به نقض سيستماتيک و گسترده حقوق بشر دست زده به طوری که حتی دست‌هايش به خون مردم آغشته است و اين امر در سطح جهانی شناخته شده است. اينکه چنين دولتی خود را نامزد عضويت در شورای حقوق بشر کرد از اشتباهات بزرگ بود.
- البته خبر اين انصراف رسماً از سوی جمهوری اسلامی اعلام نشده بلکه از طرف يک هيئت مالديوی گزارش شده است. يکی از دلايل انصراف می‌تواند اين باشد که شورای حقوق بشر چندين بار با عضويت ايران در اين شورا مخالفت کرده و جمهوری اسلامی اطمينان ندارد که در مجمع عمومی سازمان ملل آرای موافقی به دست آورد؟
بله ۱۰۰ درصد همين طور است. در واقع اين تصميم در ژنو در مقابل نمايندگان ۵۳ کشور آسيايی اعلام شد و وقتی به اعضای منطقه آسيا اعلام شده پس کاملاً رسميت دارد.
ايران نه تنها در سطح مجمع عمومی سازمان ملل بلکه حتی در سطح آسيا هم حمايت کافی را برای عضويت در شورای حقوق بشر ندارد.
- در چند سال اخير نهادهای مختلف حقوق بشری برای رعايت موارد حقوق بشر، جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار داده‌اند. آيا اقدام‌های اين نهادهای حقوق بشری تأثيری در تصميم جمهوری اسلامی داشته است؟
من فکر می‌کنم مهم‌ترين تأثير را جامعه حقوق بشر ايران و مدافعين حقوق بشر ايران داشتند که اتفاقات اخير ايران را به طور واضح و مستند برای جامعه جهانی مطرح کردند. سازمان‌های بين‌المللی از جمله کمپين بين‌المللی برای حقوق بشر در ايران و ديده‌بان حقوق بشر با اتکا به اين مستندات و اطلاعات و همچنين با اتکا به جامعه گسترده‌ای که به دنبال احيای حقوق خود است، توانستند جامعه جهانی را آگاه کنند.
اين آگاهی در حدی است که دولت ايران متوجه شد به هيچ عنوان نمی‌تواند اين طور القا کند که وضعيت حقوق بشر در ايران بحرانی نيست.
- آقای قائمی، شورای حقوق بشر که از سال ۲۰۰۶ رسميت پيدا کرده است چه اهميتی دارد که کشورهای مختلف بخواهند در آن عضو شوند؟
۴۷ کشوری که از ميان بيش از ۱۹۰ کشور عضو مجمع عمومی، عضو اين شورا می‌شوند در خط مشی اين شورا و اينکه در دستور جلسات چه گزينه‌ها و اولويت‌هايی قرار گيرد، تأثيرگذارند و ترديدی نيست که وجود ايران در اين شورا به مقوله حقوق بشر در سطح بين‌المللی صدمه می‌زد.
- آقای قائمی، در مورد ساختار شورای حقوق بشر و نقش آن در مسايل مختلف حقوق بشری جهان به طور خلاصه توضيح دهيد.
شورای حقوق بشر تلاش می‌کند به موارد بسيار وخيم حقوق بشری در دنيا توجه کند و يک اجماع بين‌المللی را در محکوم کردن موارد و تقاضا برای بهبود وضعيت به صورت گزارش دادن، تحقيق کردن و صدور قطعنامه داشته باشد.
اهميت اين شورا در مورد اتفاقات اخير ايران اين است که در ميان تمام کشورهای دنيا وضعيت وخيم حقوق بشر در ايران بسيار برجسته شده و اذعان می‌شود وضعيت ايران بحرانی است و ايران نمی‌تواند ادعای حضور در اين شورا را داشته باشد.