تحریم بهانه است؛ گرانی‌ها خودخواسته‌اند

این هفته در بخش «لا‌به‌لای یادداشت‌ها» که مروری است بر شماری از یادداشت‌ها و تحلیل‌های منتشر شده در حوزه اقتصاد در رسانه‌های فارسی‌زبان،‌ از روزنامه «جمهوری اسلامی» آغاز می‌کنیم:

روزنامه «جمهوری اسلامی» در یادداشتی به موضوع افزایش قیمت‌ها در روزهای پایانی سال پرداخته است. یادداشت‌نویس این روزنامه، تاکید کرده است که «آنچه در شرایط فعلی باعث ادامه گرانی و به دنبال آن تورم فزاینده در اقتصاد کشور شده است، کمبود کالا نیست.»

به اعتقاد یادداشت نویس روزنامه جمهوری اسلامی، عامل افزایش قیمت‌ها، گرانی خودخواسته ناشی از اصرار دولت بر اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها و نوسان قیمت ارز است.

در پایان این یادداشت، ‌نویسنده نتیجه‌گیری کرده که «در چنین شرایطی بسیاری از بنیان‌های اخلاقی، دینی و عاطفی جامعه دستخوش عوارض منفی می‌شوند و شاهد بروز ناهنجاری‌های رفتاری در میان مردم خواهیم بود.»

از همین رو از دولتمردان خواسته «با اولویت دادن به ایجاد اطمینان در جامعه فعلاً از دنبال کردن موضوع مرحله بعد هدفمندی یارانه‌ها دست بکشند و با اجرای برنامه‌های کوتاه مدت اقدامات لازم را برای جمع آوری نقدینگی مازاد از بازار بعمل آورند.»

نبود نظام مدیریت ارزی

عباس شاکری، ‌اقتصاددان و استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، در یادداشتی که برای روزنامه «آرمان» نوشته است به نوسانات نرخ ارز در روز‌ها و هفته‌های اخیر اشاره کرده و تاکید کرده است که نرخ ارز متغیری است که مستقیم بر رفاه مردم تاثیرگذار است.

به نوشته این استاد اقتصاد دانشگاه، حلقه مفقوده در بازار ارز، ‌ «نبود نظام مدیریت ارزی در کشور» معرفی کرده است.

آقای شاکری تاکید کرده که دولت باید در اولین قدم، ‌ معاملات سوداگرانه در بازار ارز را کنترل کند.
به نوشته این استاد اقتصادکلان، دولت باید اولویت‌های ارزی خود را شناسایی و تعیین کند و بخش اصلی ارز خود را به بخش دارو و تولید اختصاص دهد.

کم‌کاری، بی‌تدبیری

روزنامه «کیهان» در یادداشتی به قلم حسام‌الدین برومند، به نقش مخرب تحریم‌ها بر اقتصاد ایران و تاثیر آن در به وجود آمدن مشکلات اقتصادی ایران اشاره کرده است.

یادداشت‌نویس کیهان در عین حال به انتقاد از مجریان سیاست‌های اقتصادی پرداخته و تاکید کرده که «بعضا تحریم‌ها بهانه‌ای برای برخی از کانون‌ها و مراکز مربوطه شده تا کم‌کاری و یا بی‌تدبیری خود را پنهان نمایند و این در حالی است که بسیاری از مشکلات بوجود آمده رابطه‌ای با تحریم‌ها ندارد.»

یادداشت‌نویس روزنامه کیهان پرسیده «آیا می‌توان ضعف در کنترل و نظارت بر بازار را به نام تحریم‌ها نوشت؟... اینکه نقدینگی‌ها به چندین برابر افزایش پیدا کرده است آیا نشانه و دلیلی نیست که مدیریت نقدینگی در سطح کلان دچار ضعف‌های ویژه است؟»

آقای برومند، در ادامه یادداشت خود، چاره کار درمان گرفتاری‌های اقتصاد ایران را «همدلی و نشست‌های صمیمی و به دور از تشریفات قوا و نهادهای مربوطه» دانسته است.

به نظر یادداشت‌نویس کیهان، ‌مهم‌تر از توافق و عزم دو قوه برای کمک‌های جبرانی به مردم، «مهار گرانی‌ها و تورم» است که به نوشته این یادداشت‌نویس، «حتی از افزایش یارانه‌های نقدی مهم‌تر و ضروری‌تر است.»

بازندگان اصلی

روزنامه بهار، ‌روز شنبه گذشته، یادداشتی به قلم حسین راغفر، ‌ اقتصاددان و استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا منتشر کرده که در آن این استاد اقتصاد «کارگران را اصلیترین بازندگان تورم لجام گسیخته» معرفی کرده است.

به نوشته تدوینگر نقشه فقر در ایران، ‌«رقم فعلی حقوق کارگران بسیار ناچیز و در مقابل تورم ناکاراست، اما افزایش صد درصدی حقوق و مزایای کارگران شاید به حق باشد، اما عملی و عقلانی نیست و به نظر نمی‌رسد دولت و کارفرمایا با چنین رقمی موافقت کنند.»

آقای راغفر تاکید کرده که افزایش دستمزد کارگران، بسیاری از ‌واحدهای تولیدی را به تعطیلی می‌کشاند و عملا ممکن نیست.

به نوشته استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا، ضرر و زیان کارفرمایان و به خصوص بخش تولید، «محصول سیاست‌های غلط اقتصادی دولت» است که کارفرمایان را مجبور به افزایش قیمت تولیداتشان کرده است.