انتخابات روز شنبه در ۱۴ استان عراق برگزار می شود و بدين ترتيب فرصتی پيش خواهد آمد تا چهره‌ها و جناح‌های مؤثر در صحنه سياسی اين کشور ميزان اثری‌گذاری و وزن خود را بسنجند.
در دوره پيشين، به دليل نا‌آرامی در مناطق سنی‌نشين، انتخابات در اين مناطق برگزار نشد. اما اکنون تمام نامزدها گرم رقابت‌اند و بر پايه‌ی پيش‌بينی‌ها ميزان مشارکت مردم هم در اين مناطق بالا خواهد بود.
انتخابات عراق؛ غیبت صدری‌ها
سهم زنان از انتخابات شوراهای استانی عراق
عراق مجوز فعاليت شرکت «بلک واتر» را لغو کردائتلاف «توافق» توانسته گروه‌های مختلف اهل سنت را زير چتر خود بگيرد، با اين همه بزرگترين رقيب برای اين ائتلاف و جدی‌ترين گروه سنی در اين انتخابات حزب اسلامی عراق است.
اين انتخابات و رقابت‌های منتهی به آن در بين گروه‌های شيعه نیز، که سهم قابل‌توجهی از قدرت در قوای مجريه و مقننه را در اختيار دارند، تحرکات زيادی را ايجاد کرده است. اين گروه‌ها در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۵ تحت عنوان «ائتلاف عراق متحد»، بخش اعظم کرسی‌های نمايندگی پارلمان را از آن خود کردند و سپس هر گروه فراکسيون خاص خود را تشکيل داد.
اما در انتخابات استانی که روز شنبه برگزار خواهد شد، همه اين فراکسيون‌ها در قالب احزاب مستقل با يکديگر به رقابت خواهند پرداخت.
حزب الدعوه نوری المالکی، نخست وزير، که زمانی يک گروه کاملاً مذهبی بود در اين انتخابات نام «ائتلاف برای حکومت قانون» را برای خود برگزيده و در شعارهای خود به جای تکيه بر شعارهايی با رنگ و بوی مذهبی و دينی، شعارهای ناسيوناليستی را در صدر برنامه‌های خود قرار داده است.
حال بايد ديد اين گرايش جديد به سمت ناسيوناليسم و جدايی از مذهب تأثيری منفی بر آراء و نفوذ مجلس اعلای اسلامی عراق، که بزرگترين گروه شيعه است خواهد داشت يانه.
بر طبق برخی نظرسنجی‌ها که در روزنامه‌های عراقی انعکاس يافته مردم عراق تمايل دارند که بيشتر به احزاب سکولار رأی دهند تا به گروه‌های مذهبی حاکم. عمده دليل ابراز شده برای اين تصميم عملی نشدن قول‌ها و تعهدات انتخاباتی، ناکارآمدی و فساد مالی و اداری در طول شش سال گذشته بوده است.
چنانچه اين گرايش در نزد افکار عمومی به واقعيت بپيوندد، ائتلاف اصلی سکولار عراق به رهبری اياد علاوی، نخستين نخست وزير عراق پس از سقوط صدام، بزرگترين گروه ذی‌نفع خواهد بود.
در مجموع و با نگاهی به تحلیل‌ها و گفته‌هایی که از خود عراق به گوش می‌رسد، اگر انتخابات با آرامش و بدون خشونت و درگيری برگزار شود و نتايج آن مورد قبول بازندگان نيز قرار بگيرد، نتيجه برای عراقی‌هايی که تا دو يا سه سال قبل کشور خود را در معرض فروپاشی می‌ديدند، باز مستمسکی برای خوش‌بينی و اميد به آينده خواهند داشت.
در دوره پيشين، به دليل نا‌آرامی در مناطق سنی‌نشين، انتخابات در اين مناطق برگزار نشد. اما اکنون تمام نامزدها گرم رقابت‌اند و بر پايه‌ی پيش‌بينی‌ها ميزان مشارکت مردم هم در اين مناطق بالا خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
انتخابات عراق؛ غیبت صدری‌ها
سهم زنان از انتخابات شوراهای استانی عراق
عراق مجوز فعاليت شرکت «بلک واتر» را لغو کرد
اين انتخابات و رقابت‌های منتهی به آن در بين گروه‌های شيعه نیز، که سهم قابل‌توجهی از قدرت در قوای مجريه و مقننه را در اختيار دارند، تحرکات زيادی را ايجاد کرده است. اين گروه‌ها در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۵ تحت عنوان «ائتلاف عراق متحد»، بخش اعظم کرسی‌های نمايندگی پارلمان را از آن خود کردند و سپس هر گروه فراکسيون خاص خود را تشکيل داد.
اما در انتخابات استانی که روز شنبه برگزار خواهد شد، همه اين فراکسيون‌ها در قالب احزاب مستقل با يکديگر به رقابت خواهند پرداخت.
حزب الدعوه نوری المالکی، نخست وزير، که زمانی يک گروه کاملاً مذهبی بود در اين انتخابات نام «ائتلاف برای حکومت قانون» را برای خود برگزيده و در شعارهای خود به جای تکيه بر شعارهايی با رنگ و بوی مذهبی و دينی، شعارهای ناسيوناليستی را در صدر برنامه‌های خود قرار داده است.
حال بايد ديد اين گرايش جديد به سمت ناسيوناليسم و جدايی از مذهب تأثيری منفی بر آراء و نفوذ مجلس اعلای اسلامی عراق، که بزرگترين گروه شيعه است خواهد داشت يانه.
بر طبق برخی نظرسنجی‌ها که در روزنامه‌های عراقی انعکاس يافته مردم عراق تمايل دارند که بيشتر به احزاب سکولار رأی دهند تا به گروه‌های مذهبی حاکم. عمده دليل ابراز شده برای اين تصميم عملی نشدن قول‌ها و تعهدات انتخاباتی، ناکارآمدی و فساد مالی و اداری در طول شش سال گذشته بوده است.
چنانچه اين گرايش در نزد افکار عمومی به واقعيت بپيوندد، ائتلاف اصلی سکولار عراق به رهبری اياد علاوی، نخستين نخست وزير عراق پس از سقوط صدام، بزرگترين گروه ذی‌نفع خواهد بود.
در مجموع و با نگاهی به تحلیل‌ها و گفته‌هایی که از خود عراق به گوش می‌رسد، اگر انتخابات با آرامش و بدون خشونت و درگيری برگزار شود و نتايج آن مورد قبول بازندگان نيز قرار بگيرد، نتيجه برای عراقی‌هايی که تا دو يا سه سال قبل کشور خود را در معرض فروپاشی می‌ديدند، باز مستمسکی برای خوش‌بينی و اميد به آينده خواهند داشت.