درست نیم قرن پیش، حدود ۲۵۰ هزار تن طی یک راهپیمایی در واشینگتن، پایتخت آمریکا، گرد هم آمدند تا خواهان کار، عدالت اجتماعی و حقوق برابر شوند.
آنها در برابر ساختمان یادبود آبراهام لینکلن به سخنرانی مارتین لوتر کینگ، رهبر مبارزات مدنی آمریکا، گوش فرا دادند که به سخنرانی «من رویایی دارم» معروف شده و روزی را مجسم می‌ساخت که در آن مردم نه از حیث رنگ پوست، بلکه به‌واسطه ظرفیت شخصیت‌شان مورد قضاوت قرار گیرند.
