محاکمه منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، به شکلی غير علنی، روز شنبه، پنجم اسفند ماه، در شعبه ۱۴ دادگاه انقلاب درخيابان معلم شروع شد.
جعفر عظيم زاده، مسوول روابط عمومی اتحاديه «کارگران اخراجی و بيکار» به راديو فردا گفت که در جلسه محاکمه آقای اسانلو، از ورود اعضای خانواده و تمامی همراهانش به جلسه جلوگيری به عمل آمده است. اتهام آقای اسانلو، اقدام عليه امنيت ملی عنوان شده است.
منصور اسانو، رييس هيات مديره سنديکای رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نيز پيش از آغاز محاکمه خود در مصاحبه با راديو فردا گفت: «دکتر يوسف مولايی، و پرويز خورشيد، وکلای مدافع من، هفته گذشته، مجموعا به مدت هشت ساعت، پرونده هزار و ۲۰۰ صفحه ای مرا مطالعه کرده اند.»
به گفته آقای اسانلو، وکلای مدافعش گفته اند که هيچ موردی در پرونده به عنوان سند و يا مدرک عليه او وجود ندارد.
«اين پرونده، سياسی نيست»
آقای اسانلو ابراز اميدواری کرد که دادگاه، مطابق موازين و قانون اساسی به پرونده اش رسيدگی کند و اضافه کرد: «وکلای مدافع من گفته اند اگر حب و بغضی درکار نباشد، و اگر نگاه سياسی و امنيتی وارد پرونده نشود، دادگاه رای به بی گناهی ام خواهد داد».
رئيس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه همچنين گفت: «بحث ديگر اين است، که پرونده مطرح شده در دادگاه، يک پرونده کارگری صنفی و تشکل يابی برپايه قوانين داخلی و نيز قوانين معتبر جهانی است، و بنابراين، نمی توان چيزی را به عنوان جرم در آن يافت».
وی با از اينکه درايران، به گفته او «برای سال های طولانی»، بحث سنديکا مطرح نشده بود، ابراز تاسف کرد و افزود: «به دليل اينکه اين موضوع، منافع بخشی از مديريت شرکت واحد را به خطر انداخته بود و به دليل روابطی که بين اين دسته از مديران و دوستانشان، که اغلب نظامی و سپاهی هستند، و الآن در سمت های گوناگون، مانند شورای تامين استان، شهرداری و شرکت واحد و برخی نهادهای امنيتی سمت هايی دارند، وجود دارد، مخالفان سنديکا، با ايجاد يک پل های اينچنينی ارتباطی، پرونده صنفی و ساده کارگری ما را به يک مرحله امنيتی کشاندند، درحالی که اصلا چنين چيزی مطرح نبود.»
ماجرای حمله به دفتر سنديکا
منصور اسانلو گفت که معتقد است، ريشه محاکمه روز شنبه، پنجم اسفند، به «تلاش برای جلوگيری از رسيدگی به پرونده ای باز می گردد، که در ارتباط با حمله بخشی از اعضای خانه کارگر به محل سنديکای رانندگان شرکت واحد تهران و حومه د رروز ۱۹ ارديبهشت ۱۳۸۴ خورشيدی تشکيل شد.»
به گفته وی، در اين حمله، دفتر سنديکا به شدت آسيب ديد و اعضای حاضر در آن محل، از جمله خود او، مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
آقای اسانلو با اشاره به دستگيری اعضای هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، که اعتراض رانندگان شرکت واحد را به دنبال داشت، اضافه کرد: «اگر اعضای هيات مديره در روز اول دی ماه دستگير نمی شدند، اصلا اتفاقی روی نمی داد و ما می توانستيم با ادامه گفت و گوهای يک سال گذشته با مدير عامل و هيات مديره شرکت واحد، به تدريج، حقانيت حرف هايمان را جا بيندازيم».
منصور اسانلو در همين ارتباط افزود: «با وساطت آقای طلايی، هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه توانسته بود سه نشست مشترک را با هيات مديره شرکت واحد برگزار کند، و آقای نوريان، مدير عامل وقت شرکت واحد، به تدريج داشت به ما اعتماد پيدا می کرد. متوجه می شد که بحث ما، امنيتی و براندازانه و ضد نظام نيست، بلکه يک حق طلبی مشخص کارگری در چارچوب قوانين و درجهت يک تشکل لازم برای کارگران، مانند تمام کشورهای دنيا، است».
او اظهار داشت: «پرونده سنديکا در شرايطی تبديل به يک پرونده امنيتی – اطلاعاتی شد، که بسياری از بازجويانی که همکارنم را در يک سال گذشته بازجويی کردند، متوجه شدند که اقدام هيات مديره سنديکا نه سياسی، بلکه در جهت دفاع از خواسته های صنفی رانندگان شرکت واحد بوده است.»
مشکلات رانندگان شرکت واحد
آقای اسانلو در تشريح مشکلاتی که رانندگان شرکت واحد دارند، گفت: «به رانندگان شرکت واحد، هرماه، ۲۱۰ تومان به عنوان حق خواربار، ۱۲۰۰ تومان برای ناهار که حتی نمی توان با آن يک نان سنگک در ۳۰ روز ماه خريد و ۱۰ هزار تومان حق مسکن پرداخت می شود. اين در شرايطی است، که با توجه به تورم و گرانی امروزه در جامعه، حتی افزايش ۱۰۰ هزار تومانی دستمزد رانندگان، که با تلاش شان و نيز سنديکا تحقق يافت، کفاف زندگی آنها را نمی دهد».
رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه گفت: «رانندگان شرکت واحد به اجبار در نواحی اطراف تهران، حتی در ۵۰ کيلومتری تهران، صبح زود و حدود ساعت سه صبح، به سرکار می روند و خود همين موضوع که گاه باعث مرگ های پياپی همکاران مان می شود، در جايی انعکاس پيدا نمی کند. برای مثال، چندی پيش، يکی از همکاران زير اتوبوس رفت و يا همکار ديگری که بر اثر در رفتن جک در زير اتوبوس و افتادن اتوبوس بر روی شکمش کشته شد. تازه اينها در کنار مرگ و ميرهايی است که بر اثر آلودگی هوا و بيماری های ناشی از کار روی می دهند.»
منصور اسانلو گفت: «اينها واقعياتی بوده اند، که سنديکا آنها را مطرح کرد، و آمار مربوطه را هم به مسئولان شرکت واحد ارائه داد. اين موضوع نشان می دهد که وجود سنديکا، کمک است، نه دشمنی و تقابل، اما متاسفانه برخی اين موضوع را درک نکرده اند و يک پرونده بيهوده امنيتی را تشکيل داده اند.»
جعفر عظيم زاده، مسوول روابط عمومی اتحاديه «کارگران اخراجی و بيکار» به راديو فردا گفت که در جلسه محاکمه آقای اسانلو، از ورود اعضای خانواده و تمامی همراهانش به جلسه جلوگيری به عمل آمده است. اتهام آقای اسانلو، اقدام عليه امنيت ملی عنوان شده است.
منصور اسانو، رييس هيات مديره سنديکای رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نيز پيش از آغاز محاکمه خود در مصاحبه با راديو فردا گفت: «دکتر يوسف مولايی، و پرويز خورشيد، وکلای مدافع من، هفته گذشته، مجموعا به مدت هشت ساعت، پرونده هزار و ۲۰۰ صفحه ای مرا مطالعه کرده اند.»
به گفته آقای اسانلو، وکلای مدافعش گفته اند که هيچ موردی در پرونده به عنوان سند و يا مدرک عليه او وجود ندارد.
«اين پرونده، سياسی نيست»
آقای اسانلو ابراز اميدواری کرد که دادگاه، مطابق موازين و قانون اساسی به پرونده اش رسيدگی کند و اضافه کرد: «وکلای مدافع من گفته اند اگر حب و بغضی درکار نباشد، و اگر نگاه سياسی و امنيتی وارد پرونده نشود، دادگاه رای به بی گناهی ام خواهد داد».
رئيس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه همچنين گفت: «بحث ديگر اين است، که پرونده مطرح شده در دادگاه، يک پرونده کارگری صنفی و تشکل يابی برپايه قوانين داخلی و نيز قوانين معتبر جهانی است، و بنابراين، نمی توان چيزی را به عنوان جرم در آن يافت».
وی با از اينکه درايران، به گفته او «برای سال های طولانی»، بحث سنديکا مطرح نشده بود، ابراز تاسف کرد و افزود: «به دليل اينکه اين موضوع، منافع بخشی از مديريت شرکت واحد را به خطر انداخته بود و به دليل روابطی که بين اين دسته از مديران و دوستانشان، که اغلب نظامی و سپاهی هستند، و الآن در سمت های گوناگون، مانند شورای تامين استان، شهرداری و شرکت واحد و برخی نهادهای امنيتی سمت هايی دارند، وجود دارد، مخالفان سنديکا، با ايجاد يک پل های اينچنينی ارتباطی، پرونده صنفی و ساده کارگری ما را به يک مرحله امنيتی کشاندند، درحالی که اصلا چنين چيزی مطرح نبود.»
ماجرای حمله به دفتر سنديکا
منصور اسانلو گفت که معتقد است، ريشه محاکمه روز شنبه، پنجم اسفند، به «تلاش برای جلوگيری از رسيدگی به پرونده ای باز می گردد، که در ارتباط با حمله بخشی از اعضای خانه کارگر به محل سنديکای رانندگان شرکت واحد تهران و حومه د رروز ۱۹ ارديبهشت ۱۳۸۴ خورشيدی تشکيل شد.»
به گفته وی، در اين حمله، دفتر سنديکا به شدت آسيب ديد و اعضای حاضر در آن محل، از جمله خود او، مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
آقای اسانلو با اشاره به دستگيری اعضای هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، که اعتراض رانندگان شرکت واحد را به دنبال داشت، اضافه کرد: «اگر اعضای هيات مديره در روز اول دی ماه دستگير نمی شدند، اصلا اتفاقی روی نمی داد و ما می توانستيم با ادامه گفت و گوهای يک سال گذشته با مدير عامل و هيات مديره شرکت واحد، به تدريج، حقانيت حرف هايمان را جا بيندازيم».
منصور اسانلو در همين ارتباط افزود: «با وساطت آقای طلايی، هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه توانسته بود سه نشست مشترک را با هيات مديره شرکت واحد برگزار کند، و آقای نوريان، مدير عامل وقت شرکت واحد، به تدريج داشت به ما اعتماد پيدا می کرد. متوجه می شد که بحث ما، امنيتی و براندازانه و ضد نظام نيست، بلکه يک حق طلبی مشخص کارگری در چارچوب قوانين و درجهت يک تشکل لازم برای کارگران، مانند تمام کشورهای دنيا، است».
او اظهار داشت: «پرونده سنديکا در شرايطی تبديل به يک پرونده امنيتی – اطلاعاتی شد، که بسياری از بازجويانی که همکارنم را در يک سال گذشته بازجويی کردند، متوجه شدند که اقدام هيات مديره سنديکا نه سياسی، بلکه در جهت دفاع از خواسته های صنفی رانندگان شرکت واحد بوده است.»
مشکلات رانندگان شرکت واحد
آقای اسانلو در تشريح مشکلاتی که رانندگان شرکت واحد دارند، گفت: «به رانندگان شرکت واحد، هرماه، ۲۱۰ تومان به عنوان حق خواربار، ۱۲۰۰ تومان برای ناهار که حتی نمی توان با آن يک نان سنگک در ۳۰ روز ماه خريد و ۱۰ هزار تومان حق مسکن پرداخت می شود. اين در شرايطی است، که با توجه به تورم و گرانی امروزه در جامعه، حتی افزايش ۱۰۰ هزار تومانی دستمزد رانندگان، که با تلاش شان و نيز سنديکا تحقق يافت، کفاف زندگی آنها را نمی دهد».
رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه گفت: «رانندگان شرکت واحد به اجبار در نواحی اطراف تهران، حتی در ۵۰ کيلومتری تهران، صبح زود و حدود ساعت سه صبح، به سرکار می روند و خود همين موضوع که گاه باعث مرگ های پياپی همکاران مان می شود، در جايی انعکاس پيدا نمی کند. برای مثال، چندی پيش، يکی از همکاران زير اتوبوس رفت و يا همکار ديگری که بر اثر در رفتن جک در زير اتوبوس و افتادن اتوبوس بر روی شکمش کشته شد. تازه اينها در کنار مرگ و ميرهايی است که بر اثر آلودگی هوا و بيماری های ناشی از کار روی می دهند.»
منصور اسانلو گفت: «اينها واقعياتی بوده اند، که سنديکا آنها را مطرح کرد، و آمار مربوطه را هم به مسئولان شرکت واحد ارائه داد. اين موضوع نشان می دهد که وجود سنديکا، کمک است، نه دشمنی و تقابل، اما متاسفانه برخی اين موضوع را درک نکرده اند و يک پرونده بيهوده امنيتی را تشکيل داده اند.»