دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران در هفته گذشته اعلام کرده بود که «۲۵ درصد کارخانه‌ها در این استان عملا تعطیل شده‌اند».
به گزارش خبرگزاری نیمه‌رسمی مهر، مهدی میرعبداللهیان همچنین اشاره کرد که تنها ۳۸ درصد کارخانه‌های ایران فعال هستند.
همزمان گزارش‌هایی از تحقق نیافتن وعده محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، برای ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل در سال جاری، ۱۳۹۰، انتشار یافته است.
۲۱ درصد نیمه‌فعال، ۱۶ درصد رو به تعطیل و ۲۵ درصد تعطیل. این‌ها آمارهایی است که دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران در یک همایش درباره وضعیت کارخانه‌ها در استان تهران ابراز داشته است.
چه دلایلی باعث شده است که چرخ تولید در کارخانه‌های ایران که میلیارد‌ها ریال صرف احداث آنها شده است باز بایستد؟
یکی از این دلایل واردات بی‌رویه است.
در این ارتباط فاضل موسوی، نماینده خدابنده در مجلس، از واردات بی‌رویه، بی‌حساب و کتاب و غیر کار‌شناسی انتقاد کرده است.
یک دلیل دیگر از زبان رضا قصری، رئیس انجمن صاحبان صنایع تهران، مطرح شده است. آقای قصری از تخصیص نیافتن یارانه‌های بخش صنعت در فاز اول هدفمندی یارانه‌ها انتقاد کرده است.
علیرضا محجوب، نماینده مجلس، نیز در گفت‌و‌گو با رادیو اینترنتی «ایران صدا» از عدم اعطای تسهیلات اشتغال‌زایی توسط سیستم بانکی کشور به واحدهای تولیدی گفته است.
علیرضا محجوب: تقریبا در بیشتر موارد اعتبارات روی کاغذ داده شده است. به نظر ما از نظر عملیاتی چیزی به واحد‌ها نرسیده است.
غلامرضا مصباحی مقدم، رئیس کمیسیون طرح تحول اقتصادی مجلس، نیز گفته است که مهم‌ترین عامل در افزایش نرخ بیکاری، مدیریت نادرست قانون هدفمندی یارانه‌ها از سوی دولت است.
او همچنین گفته است که اجرا نشدن تعهدات دولت برای پرداخت ۳۰ درصد از منابع حاصل از اجرای قانون هدفمندی به بخش تولید، موجب رکود و تعطیلی واحدهای تولیدی پس از اجرای این قانون شد.
این نماینده مجلس، تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا و سایر کشورهای غربی را از دیگر عوامل موثر در افزایش نرخ بیکاری ذکر کرده است.
احمد علوی، استاد دانشگاه و اقتصاددان در سوئد، با اشاره به دلایلی همچون واردات و بدقولی دولت در حمایت از واحدهای تولیدی می‌افزاید: بودجه دولت به‌خصوص الان بودجه‌ای که مطرح است در مجلس، حدود ۹۰ درصد تولید ناخالص داخلی را می‌پوشاند. به این معنا که دولت نقشی بسیار استثنایی در این دارد که واحدهای تولیدی در ایران بتوانند به حیات‌شان ادامه بدهند و یا ورشکسته بشوند.
سیاست‌های دولت متاسفانه نارسا بوده است، مبهم بوده و با آزمون و خطا همراه بوده است. به همین دلیل هم هست که ما بی‌ثباتی زیادی در سیاست‌های اقتصادی دولت می‌بینیم که نشانه آن هم تعویض زیاد وزرای دولت، معاونین آنها و اساسا ساختار سازمانی و برنامه‌ای دولت بوده است.
خود این مسئله باعث شده است که دولت حجم انبوهی از نقدینگی را به بازار برای حل مشکلات تزریق کند و خود این‌ها امنیت اقتصادی و ثبات را از بین برده است. به همین دلیل است که کارفرمایان و سرمایه‌گذاران احساس خطر می‌کنند و مایل نیستند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند.
آقای علوی به نکته دیگری نیز اشاره دارد:
مسئله تنش‌های داخلی که باعث شده است که چشم‌انداز روشنی نسبت به آینده وجود نداشته باشد، همچنین کشمکش در عرصه خارجی که باعث شده است که این تحریم‌ها بر ایران تحمیل شود، همه این عوامل در ایران دست به دست هم داده است که تقاضا در ایران کم شود، سرمایه‌گذاری کاهش پیدا کند، رابطه زنجیره‌ای بین صنایع شل شود و در نبود تقاضا و کاهش سرمایه‌گذاری طبیعی است که این واحدهای اقتصادی ورشکسته می‌شوند، ناکارآمد می‌شوند و حتی زیر ظرفیت تولیدی خودشان فعالیت می‌کنند.
بحث تعطیلی کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی در ایران در شرایطی مطرح می‌شود که محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، در پیام نوروزی خود وعده داده بود که ایجاد دو و نیم میلیون شغل در دسترس ملت ایران قرار خواهد گرفت.
این وعده در حالی داده شد که به گفته دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران، برای راه‌اندازی هر شغل باید یکصد میلیون تومان سرمایه‌گذاری شود.
یعنی برای ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل مورد نظر محمود احمدی‌نژاد، دولت او تاکنون باید ۲۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کرده باشد.
البته محمود احمدی‌نژاد سه ماه مانده به پایان سال جاری در سخنانی در شهر یاسوج گفت که «حداکثر با ۲۵ میلیون تومان می‌توان یک شغل شرافتمندانه، مفید و تولیدی در کشور ایجاد کرد».
اما همین مقدار هم در کل به بیش از ۶۳ هزار میلیارد تومان سرمایه نیاز دارد.
در همین ارتباط با توجه به گزارش‌های منتشر شده، به نظر می‌رسد دولت در ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل در سال جاری موفق نبوده است.
علیرضا محجوب، نماینده مجلس، در گفت‌و‌گو با رادیو اینترنتی ایران صدا: قاعدتا در این مورد هم که کسی بیاید و بگوید که من نشان می‌کنم این همه شغل ایجاد شده است، این حرف خیلی علمی نیست.
غلامرضا مصباحی مقدم، رئیس کمیسیون طرح تحول اقتصادی مجلس، هم گفته است: وضعیت فعلی و شواهد موجود بیانگر آن است که وعده‌های دولت در خصوص کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال چند میلیونی قابل تحقق نیست.
به گزارش خبرگزاری نیمه‌رسمی مهر، مهدی میرعبداللهیان همچنین اشاره کرد که تنها ۳۸ درصد کارخانه‌های ایران فعال هستند.
همزمان گزارش‌هایی از تحقق نیافتن وعده محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، برای ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل در سال جاری، ۱۳۹۰، انتشار یافته است.
۲۱ درصد نیمه‌فعال، ۱۶ درصد رو به تعطیل و ۲۵ درصد تعطیل. این‌ها آمارهایی است که دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران در یک همایش درباره وضعیت کارخانه‌ها در استان تهران ابراز داشته است.
چه دلایلی باعث شده است که چرخ تولید در کارخانه‌های ایران که میلیارد‌ها ریال صرف احداث آنها شده است باز بایستد؟
یکی از این دلایل واردات بی‌رویه است.
در این ارتباط فاضل موسوی، نماینده خدابنده در مجلس، از واردات بی‌رویه، بی‌حساب و کتاب و غیر کار‌شناسی انتقاد کرده است.
یک دلیل دیگر از زبان رضا قصری، رئیس انجمن صاحبان صنایع تهران، مطرح شده است. آقای قصری از تخصیص نیافتن یارانه‌های بخش صنعت در فاز اول هدفمندی یارانه‌ها انتقاد کرده است.
علیرضا محجوب، نماینده مجلس، نیز در گفت‌و‌گو با رادیو اینترنتی «ایران صدا» از عدم اعطای تسهیلات اشتغال‌زایی توسط سیستم بانکی کشور به واحدهای تولیدی گفته است.
علیرضا محجوب: تقریبا در بیشتر موارد اعتبارات روی کاغذ داده شده است. به نظر ما از نظر عملیاتی چیزی به واحد‌ها نرسیده است.
غلامرضا مصباحی مقدم، رئیس کمیسیون طرح تحول اقتصادی مجلس، نیز گفته است که مهم‌ترین عامل در افزایش نرخ بیکاری، مدیریت نادرست قانون هدفمندی یارانه‌ها از سوی دولت است.
او همچنین گفته است که اجرا نشدن تعهدات دولت برای پرداخت ۳۰ درصد از منابع حاصل از اجرای قانون هدفمندی به بخش تولید، موجب رکود و تعطیلی واحدهای تولیدی پس از اجرای این قانون شد.
این نماینده مجلس، تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا و سایر کشورهای غربی را از دیگر عوامل موثر در افزایش نرخ بیکاری ذکر کرده است.
احمد علوی، استاد دانشگاه و اقتصاددان در سوئد، با اشاره به دلایلی همچون واردات و بدقولی دولت در حمایت از واحدهای تولیدی می‌افزاید: بودجه دولت به‌خصوص الان بودجه‌ای که مطرح است در مجلس، حدود ۹۰ درصد تولید ناخالص داخلی را می‌پوشاند. به این معنا که دولت نقشی بسیار استثنایی در این دارد که واحدهای تولیدی در ایران بتوانند به حیات‌شان ادامه بدهند و یا ورشکسته بشوند.
سیاست‌های دولت متاسفانه نارسا بوده است، مبهم بوده و با آزمون و خطا همراه بوده است. به همین دلیل هم هست که ما بی‌ثباتی زیادی در سیاست‌های اقتصادی دولت می‌بینیم که نشانه آن هم تعویض زیاد وزرای دولت، معاونین آنها و اساسا ساختار سازمانی و برنامه‌ای دولت بوده است.
خود این مسئله باعث شده است که دولت حجم انبوهی از نقدینگی را به بازار برای حل مشکلات تزریق کند و خود این‌ها امنیت اقتصادی و ثبات را از بین برده است. به همین دلیل است که کارفرمایان و سرمایه‌گذاران احساس خطر می‌کنند و مایل نیستند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند.
آقای علوی به نکته دیگری نیز اشاره دارد:
مسئله تنش‌های داخلی که باعث شده است که چشم‌انداز روشنی نسبت به آینده وجود نداشته باشد، همچنین کشمکش در عرصه خارجی که باعث شده است که این تحریم‌ها بر ایران تحمیل شود، همه این عوامل در ایران دست به دست هم داده است که تقاضا در ایران کم شود، سرمایه‌گذاری کاهش پیدا کند، رابطه زنجیره‌ای بین صنایع شل شود و در نبود تقاضا و کاهش سرمایه‌گذاری طبیعی است که این واحدهای اقتصادی ورشکسته می‌شوند، ناکارآمد می‌شوند و حتی زیر ظرفیت تولیدی خودشان فعالیت می‌کنند.
بحث تعطیلی کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی در ایران در شرایطی مطرح می‌شود که محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، در پیام نوروزی خود وعده داده بود که ایجاد دو و نیم میلیون شغل در دسترس ملت ایران قرار خواهد گرفت.
این وعده در حالی داده شد که به گفته دبیر انجمن صاحبان صنایع استان تهران، برای راه‌اندازی هر شغل باید یکصد میلیون تومان سرمایه‌گذاری شود.
یعنی برای ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل مورد نظر محمود احمدی‌نژاد، دولت او تاکنون باید ۲۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کرده باشد.
البته محمود احمدی‌نژاد سه ماه مانده به پایان سال جاری در سخنانی در شهر یاسوج گفت که «حداکثر با ۲۵ میلیون تومان می‌توان یک شغل شرافتمندانه، مفید و تولیدی در کشور ایجاد کرد».
اما همین مقدار هم در کل به بیش از ۶۳ هزار میلیارد تومان سرمایه نیاز دارد.
در همین ارتباط با توجه به گزارش‌های منتشر شده، به نظر می‌رسد دولت در ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل در سال جاری موفق نبوده است.
علیرضا محجوب، نماینده مجلس، در گفت‌و‌گو با رادیو اینترنتی ایران صدا: قاعدتا در این مورد هم که کسی بیاید و بگوید که من نشان می‌کنم این همه شغل ایجاد شده است، این حرف خیلی علمی نیست.
غلامرضا مصباحی مقدم، رئیس کمیسیون طرح تحول اقتصادی مجلس، هم گفته است: وضعیت فعلی و شواهد موجود بیانگر آن است که وعده‌های دولت در خصوص کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال چند میلیونی قابل تحقق نیست.