در چند ماه گذشته کمتر روزی را می‌توان يافت که در ميان اخبار آن روز خبری از ارائه تذکر کتبی هيئت نظارت بر مطبوعات به نشريه ای، توقيف يا لغو امتياز رسانه ای يا بازداشت خبرنگاری منتشر نشده باشد.
فشار بر رسانه‌ها و روزنامه نگاران در این چند ماه به حدی بوده است که سازمان گزارشگران بدون مرز در اطلاعيه‌های خود با اشاره به حدود ۵۰ روزنامه نگار و وب نگار زندانی، ايران را بزرگ‌ترين زندان روزنامه نگاران جهان لقب داده است.
ّ[بیشتر بخوانید: گزارشگران بدون مرز: نمودار یک ماهه سرکوب مطبوعات در ایران ]
عملکرد محمدعلی رامين، معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دهم، سبب شد تا ۲۰ نماينده مجلس شورای اسلامی با ارسال نامه‌ای به هيئت رييسه مجلس به اعمال فشار و محدوديت در فضای مطبوعاتی ايران انتقاد کرده و خواستار توضيح وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی شوند.
همچنين برخی از نمايندگان فراکسيون اقليت مانند سيروس سازدار در گفت و گو با سايت «پارلمان نيوز» از احتمال استيضاح وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی به دليل عملکرد افراطی محمدعلی رامين خبر داده است.
اما اعتراض به عملکرد رسانه ای دولت دهم محدود به نمايندگان فراکسيون اقليت نمی‌شود. احمد توکلی، رئيس مرکز پژوهش‌های مجلس و از چهره‌های شناخته شده محافظه کاران در مجلس، نيز با نوشتن نامه‌ای خطاب به محمود احمدی نژاد برخوردهای اخير هيئت نظارت بر مطبوعات با رسانه‌ها را مغاير قانون خواند و با تشريح موارد اختلاف اين برخوردها با مفاد قانون، مسئوليت اين تنگ نظری‌ها و محدوديت‌های غير قانونی را با محمود احمدی نژاد دانست.
احمد توکلی در بخشی از نامه ارسالی خود به رئيس دولت با اشاره به تذکر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ۱۱ روزنامه به دليل انتشار سخنان حسن روحانی نوشته است: «اگر انتشار سخنرانی نماينده رهبری در شورای عالی امنيت ملی و نماينده مردم در مجلس خبرگان رهبری و يکی از منصوبين رهبری در مجمع تشخيص مصلحت در يک همايش رسمی تخلف است، واويلا».
رضا معينی، مسئول بخش فارسی سازمان گزارشگران بدون مرز، وضعيت امروز رسانه‌ها و آزادی مطبوعات در ايران چنين توصيف می‌کند: « آن چه امروز در ايران اتفاق می‌افتد، بستن روزنامه‌ها، توقيف مطبوعات به شکل عمومی، محدوديت برای رسانه‌ها، بازداشت گسترده روزنامه نگاران و خروج جمعی روزنامه نگاران به خارج از کشور در تاريخ ۲۵ سال گذشته گزارشگران بدون مرز که ناظر مطبوعات بوده، بی سابقه است. ما چند دوره داشتيم که با فشارهای زيادی به مطبوعات در کشورهای مختلف همراه بوده، به عنوان مثال در کشور الجزاير در آغاز سال‌های دهه ۹۰ کشتن روزنامه نگاران، تهديد و بازداشت آنان برای فشار بيشتر وجود داشته است».
وی می‌افزايد: «بعد از آن بر اساس سابقه و مدارک سازمان گزارشگران بدون مرز، طی ۲۵ سال گذشته چنين وضعيتی بی سابقه است و در هيچ کشوری بيش از ۵۰ روزنامه نگار در وضعيت بسيار خطرناک در زندان به سر نبرده و نمی‌برند. به اين صورت که بخشی از نشريات حکومتی هم مورد تهديد قرار بگيرد و حتی رييس جمهور انتصابی يا برگزيده با تقلب خودش جزو معترضين به نقض آزادی مطبوعات در کشور باشد».
در چند روز گذشته نيز تعدادی از روزنامه نگاران ايرانی با نوشتن نامه‌ای خواستار آزادی همکاران دربند خود شده‌اند و نتيجه بسته شدن مجاری قانونی اطلاع رسانی و اعمال محدوديت‌های گزاف برای روزنامه نگاران را فاصله گرفتن جامعه از مسير طبيعی و قانونی خود دانسته‌اند. آنها همچنين خواستار بازگشايی انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران شده‌اند که پس از برگزاری انتخابات مهر و موم شده است.
موج سرکوب مطبوعات در ايران در ماه‌های اخير باعث شده تا جايگاه ايران در جهان به شدت تنزل يابد و به گفته گزارشگران بدون مرز مطبوعات ايران در دوران وخيمی از آزادی به سر می‌برند و ايران در زمينه آزادی مطبوعات در ميان ۱۷۵ کشور جهان رتبه ای بهتر از جايگاه ۱۷۲ ندارد.
فشار بر رسانه‌ها و روزنامه نگاران در این چند ماه به حدی بوده است که سازمان گزارشگران بدون مرز در اطلاعيه‌های خود با اشاره به حدود ۵۰ روزنامه نگار و وب نگار زندانی، ايران را بزرگ‌ترين زندان روزنامه نگاران جهان لقب داده است.
ّ[بیشتر بخوانید: گزارشگران بدون مرز: نمودار یک ماهه سرکوب مطبوعات در ایران ]
عملکرد محمدعلی رامين، معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دهم، سبب شد تا ۲۰ نماينده مجلس شورای اسلامی با ارسال نامه‌ای به هيئت رييسه مجلس به اعمال فشار و محدوديت در فضای مطبوعاتی ايران انتقاد کرده و خواستار توضيح وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی شوند.
همچنين برخی از نمايندگان فراکسيون اقليت مانند سيروس سازدار در گفت و گو با سايت «پارلمان نيوز» از احتمال استيضاح وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی به دليل عملکرد افراطی محمدعلی رامين خبر داده است.
اما اعتراض به عملکرد رسانه ای دولت دهم محدود به نمايندگان فراکسيون اقليت نمی‌شود. احمد توکلی، رئيس مرکز پژوهش‌های مجلس و از چهره‌های شناخته شده محافظه کاران در مجلس، نيز با نوشتن نامه‌ای خطاب به محمود احمدی نژاد برخوردهای اخير هيئت نظارت بر مطبوعات با رسانه‌ها را مغاير قانون خواند و با تشريح موارد اختلاف اين برخوردها با مفاد قانون، مسئوليت اين تنگ نظری‌ها و محدوديت‌های غير قانونی را با محمود احمدی نژاد دانست.
احمد توکلی در بخشی از نامه ارسالی خود به رئيس دولت با اشاره به تذکر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ۱۱ روزنامه به دليل انتشار سخنان حسن روحانی نوشته است: «اگر انتشار سخنرانی نماينده رهبری در شورای عالی امنيت ملی و نماينده مردم در مجلس خبرگان رهبری و يکی از منصوبين رهبری در مجمع تشخيص مصلحت در يک همايش رسمی تخلف است، واويلا».
رضا معينی، مسئول بخش فارسی سازمان گزارشگران بدون مرز، وضعيت امروز رسانه‌ها و آزادی مطبوعات در ايران چنين توصيف می‌کند: « آن چه امروز در ايران اتفاق می‌افتد، بستن روزنامه‌ها، توقيف مطبوعات به شکل عمومی، محدوديت برای رسانه‌ها، بازداشت گسترده روزنامه نگاران و خروج جمعی روزنامه نگاران به خارج از کشور در تاريخ ۲۵ سال گذشته گزارشگران بدون مرز که ناظر مطبوعات بوده، بی سابقه است. ما چند دوره داشتيم که با فشارهای زيادی به مطبوعات در کشورهای مختلف همراه بوده، به عنوان مثال در کشور الجزاير در آغاز سال‌های دهه ۹۰ کشتن روزنامه نگاران، تهديد و بازداشت آنان برای فشار بيشتر وجود داشته است».
وی می‌افزايد: «بعد از آن بر اساس سابقه و مدارک سازمان گزارشگران بدون مرز، طی ۲۵ سال گذشته چنين وضعيتی بی سابقه است و در هيچ کشوری بيش از ۵۰ روزنامه نگار در وضعيت بسيار خطرناک در زندان به سر نبرده و نمی‌برند. به اين صورت که بخشی از نشريات حکومتی هم مورد تهديد قرار بگيرد و حتی رييس جمهور انتصابی يا برگزيده با تقلب خودش جزو معترضين به نقض آزادی مطبوعات در کشور باشد».
در چند روز گذشته نيز تعدادی از روزنامه نگاران ايرانی با نوشتن نامه‌ای خواستار آزادی همکاران دربند خود شده‌اند و نتيجه بسته شدن مجاری قانونی اطلاع رسانی و اعمال محدوديت‌های گزاف برای روزنامه نگاران را فاصله گرفتن جامعه از مسير طبيعی و قانونی خود دانسته‌اند. آنها همچنين خواستار بازگشايی انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران شده‌اند که پس از برگزاری انتخابات مهر و موم شده است.
موج سرکوب مطبوعات در ايران در ماه‌های اخير باعث شده تا جايگاه ايران در جهان به شدت تنزل يابد و به گفته گزارشگران بدون مرز مطبوعات ايران در دوران وخيمی از آزادی به سر می‌برند و ايران در زمينه آزادی مطبوعات در ميان ۱۷۵ کشور جهان رتبه ای بهتر از جايگاه ۱۷۲ ندارد.